والیبال را باید این روزها یکی از اصلی‌ترین ورزش‌های اول کشور محسوب کنیم؛ ورزشی که با نتایج مسابقات جهانی ژاپن جایش را در دل مردم باز کرد و نشان داد که می‌تواند بهترین جایگزین برای فوتبالی باشد که نه مقامی در عرصه جهانی کسب می‌کند و نه دل مردم را در دیداری همانند آرژانتین شاد. در این صفحه ضمن مرور اتفاقاتی که برای تیم ملی ایران در مسابقات جهانی ژاپن روی داد، با کاپیتان این تیم به گفت‌وگو نشستیم و از حاشیه‌های عجیب و غریب این تیم در روزهایی گفتیم که همه شادی‌های این تیم را می‌دیدند.
- آقای نادی؛ از ژاپن شروع کنیم. شما در این مسابقات ورزش اول کشور شدید. می‌خواهیم به این نکته برسیم که شما از کی توانستید مدعی ورزش اول بودن باشید.
من ضمن احترامی که به کارشناسان قائل هستم باید بگویم که این‌جا دو موضوع مهم پیش می‌آید که باید به آن‌ها توجه کنیم. اول این‌که در مسابقات ژاپن ما هرچند توانستیم تیم‌های بزرگی را شکست بدهیم اما در مقابل تیم‌های کوچک‌تر شکست خوردیم.
این یعنی ما هنوز راه درازی تا موفقیت کامل داریم. در ضمن این نکته هم مهم است که اگر قرار به موفقیت‌های ما باشد، ما پیش از مسابقات جهانی به موفقیت‌های زیادی رسیدیم که می‌تواند ملاک اول شدن باشد. جمعیت زیادی هستند که به والیبال علاقه دارند و آدم‌های زیادی هستند که مخاطب مستقیم این رشته‌اند. این‌ها در کنار موفقیت‌های ملی و باشگاهی می‌تواند والیبال را ورزش محبوب کند.
- حالا که بحث ژاپن داغ است باید درباره بازی با چین هم صحبت کنیم؛ بازی که باعث شد کاخ آرزوهای دور و دراز ایرانی‌ها خراب شود. چه اتفاقی برای شما افتاد؟
در بازی با چین ما مغلوب اشتباه خودمان شدیم. در واقع ما با شروع بازی، بازنده شدیم و نتوانستیم آن‌طور که باید شرایط را سر جای خودش برگردانیم.
- یعنی باید قبول کنیم که شما به صورت فنی مغلوب چین شدید و نه حاشیه‌های تیم؟
اتفاقاً باخت ما اصلاً فنی نبود، ما فقط مغلوب خودمان شدیم. ما قبل از بازی، حتی یک‌بار هم به چین فکر نکردیم. همه حواس ما به بازی با برزیل بود. در صحبت‌های خودمان هم بازی با چین را سه بر صفر به نفع خودمان تصور می‌کردیم.
این‌ها یعنی یک اشتباه پیش از بازی. آقای ولاسکو هم تاکید داشت که شما دارید همه‌چیز را خراب می‌کنید و باید بازی به بازی جلو بروید اما خوب ما تجربه حضور در رقابت‌های اینچنینی را نداشتیم و نتوانستیم درک کنیم که بازی با چین هم می‌تواند خطرناک باشد. وقتی وارد زمین بازی شدیم تازه فهمیدیم که ما از این تیم اصلا شناخت روحی نداریم.
- می‌خواهیم طور دیگری این سوال را بپرسیم. درباره شایعاتی که مطرح شده بود چیزی شنیده‌اید؟
چه شایعاتی؟
- این‌که تیم ایران مصلحتی به چین باخت و از قبل قرار بود این بازی بازنده‌ای به نام ایران داشته باشد. یا این‌که قرار بود ایران خیلی میلی‌متری چین را شکست بدهد؛ مثلاً در جهت توسعه روابط فی مابین دو کشور.
بله، ایرانی‌هایی که بازی‌های ما را از نزدیک می‌دیدند هم یک چیزهایی درباره این موضوع گفتند. باید بگویم که به هیچ عنوان این مسائل واقعیت ندارد. اصلاً این‌طور نیست که ورزش را با مسائل غیرورزشی ارتباط بدهیم. مربیان هم حتی یک‌بار این خواسته را از ما نداشتند.
اصلاً مگر می‌شود در بازی‌های به این مهمی داخل زمین مسابقه برویم و مصلحتی ببازیم؟ این همه تلاشی که برای بقیه بازی‌ها کردیم به همین راحتی از بین می‌رفت؟ باید بگویم که هیچ توصیه‌ای نشده بود و حتی اگر این کار هم به فرض محال انجام می‌شد هیچ بازیکنی در تیم ما به خودش اجازه نمی‌داد این حرکت ناشایست را انجام بدهد.
- پس شما فقط و فقط به خاطر مشکلات خودتان به این تیم باختید؟
بله، ولاسکو بارها گفت که اصلاً از این شرایط راضی نیست. 10بار گفت که شما باید بازی به بازی جلو بروید. ما متاسفانه کم‌توجهی کردیم. من یک سوال دارم؛ اگر این‌طور که شایعه شده بود، باشد قاعدتاً الان در کشورهایی مثل لهستان و آرژانتین هم باید این مباحث مطرح شود که چرا به تیمی مثل ایران باختید. خب طبیعی است که هر تیمی بهتر کار کند برنده می‌شود؛ چه ایران باشد، چه چین و چه آرژانتین.
- ولاسکو هم درباره این موضوعات چیزی شنیده بود؟ صحبتی کرد؟
خیر. اصلاً خوب هم نیست که این مربی صاحب‌نام بخواهد درگیر این مسائل و موضوعات بشود. بازیکنان هم البته توجهی به این شایعات نداشتند. ما متاسفانه اگر بازی با چین را می‌بردیم می‌توانستیم با سه امتیازی که می‌گرفتیم نتیجه بهتری در مسابقات جهانی کسب کنیم اما در سراشیبی افتادیم و خراب کردیم.
به هر حال یک قسمت کار هم غروری بود که بازی با لهستان و آرژانتین و ژاپن به ما داده بود. ضمن این‌که تیم ما به‌طور کل تجربه حضور در این مسابقات را خیلی محدود داشت و نتوانست همانند یک‌سری آدم باتجربه در این مسابقات حاضر شود وگرنه باید بهتر از این کار می‌کردیم.
- یک بحث دیگر هم درباره والیبال به عنوان ورزش اول این روزها مطرح است. انتخابات فدراسیون نزدیک است و سرپرست فدراسیون هم به همین دلیل به مسابقات ژاپن نیامد. این حواشی برای تیم مشکلی به وجود نیاورده بود؟
به هر حال تیم، به شرایط حرفه‌ای خودش رسیده و در یک مسیر مشخص در حال حرکت است. قاعدتاً مسائل مدیریتی نباید در تیم ایجاد حاشیه کند و به همین دلیل با توصیه مربیان و ولاسکو، تیم دچار تنش نشد اما کنجکاوی‌هایی از طرف بازیکنان وجود داشت که باعث می‌شد گاهی حساسیت‌ها بیشتر شود علی‌الخصوص که چند نفر از نامزدهای ریاست فدراسیون همدوره‌ای‌های خود ما هستند و به هر حال برای خیلی‌ها جالب است بدانند که در فدراسیون چه اتفاقاتی افتاده. ما هم نگران بودیم که انتخابی صورت نگیرد که باعث لطمه خوردن والیبالی باشد که حالا در مسیر موفقیت گام برداشته است.
- فکر می‌کنید حضور داورزنی توانسته است برای والیبال مثمرثمر باشد؟
بله حتما. این مسیری که برای والیبال از سال‌ها قبل ترسیم شده، ادامه‌دهنده خوبی مثل آقای داورزنی داشته است. من معتقدم از زمان آقای یزدانی‌خرم در والیبال کارهای خوب زیادی انجام شد و آقای داورزنی هم توانست این مسیر را به درستی ادامه بدهد.
در این شرایط هر نفر دیگری هم اگر قرار است به فدراسیون بیاید باید همین راه را ادامه بدهد. ضمن این‌که روسای فعلی و قبلی ابزار مناسبی هم برای ادامه این راه داشتند. فکر می‌کنم لیگ والیبال در داخل کشور با تقویت بیشتر و همچنین برگزاری بازی‌های برون‌مرزی برای تیم ملی می‌تواند جایگاه ما را از این‌که هست بهتر هم بکند.
- و بالاخره این‌که مسابقات انتخابی المپیک را باز هم در پیش دارید. چه برنامه‌ای برای این بازی‌ها دارید؟
حتما با تمام توان در مسابقات انتخابی المپیک شرکت می‌کنیم. شکست در مقابل چین از این حیث برای ما خوب شد که باور کنیم اگر نتوانیم با قدرت در هر بازی حاضر شویم حتی مغلوب تیم‌هایی می‌شویم که تصور می‌کنیم ضعیف‌تر از ما هستند. ما باید این نکته را باور داشته باشیم که الان وقت موفقیت است و باید برای هر لحظه آن برنامه داشته باشیم. با این ذهنیت حتم داشته باشید که در انتخابی المپیک نتایج خوبی می‌گیریم.
همشهری تماشاگر
