این اختلاط مفهومی باعث شده است تا همواره سوء‌تفاهم‌هایی میان مسئولان مختلف و مردم در این باره ایجاد شود.یکی از مسئولان ارشد روز گذشته در پاسخ به سؤال خبرنگاری در مورد فعالیت اینترنت ملی اظهار داشته:« اینترنت ملی یعنی اگر می‌خواهیم حساب بانکی خود را کنترل کنیم چه ضرورتی دارد که یک بار از طریق سرورها به خارج از کشور برویم و برگردیم و یک ردی از اطلاعات خودمان در موتورهای جست‌وجوگر که موتور جاسوسی هستند باقی گذاریم. اینترنت ملی می‌تواند در حفظ اطلاعات و امنیت مردم کمک بسیاری کند. هم‌اکنون کره‌جنوبی نیز برای تعاملات داخلی از اینترنت ملی استفاده کرده و برای تعاملات خارجی از اینترنت‌های بین‌المللی استفاده می‌کند. به‌نظر من اینترنت ملی می‌تواند گام بلندی برای محافظت از کشور باشد.»
در مورد اظهارات ایشان صرف‌نظر از اشتباه در کاربرد مفهوم شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی باید گفت اولا طبق مصوبه دولت از سال‌ها پیش تمام سرورهای بانک‌های کشور در داخل ایران قرار دارد، ثانیا موتورهای جست‌وجو اساسا قادر نیستند محتوای صفحاتی را که برای ورود به آن نیاز به شناسه و رمز عبور دارد کاوش کنند بنابراین محتویات صفحات بانکی به‌ویژه اطلاعات حساب‌های بانکی و فرایند چک کردن حساب‌های بانکی به هیچ وجه توسط موتورهای جست‌وجو رصد نمی‌شود، البته اگر منظور این است که باید اطلاعات مردم در سرورهای داخلی میزبانی شود و مردم برای تعاملات خود نیازی به شبکه جهانی اینترنت نداشته باشند، نباید این امر را به شبکه اینترنت ربط داد.
ضمن اینکه نه کره‌جنوبی و نه هیچ کشور دیگری چیزی به نام اینترنت ملی ندارند و اگر به فرض هم‌چنین چیزی وجود داشته باشد اسم آن هرچه باشد اینترنت نیست که بخواهد ملی باشد یا بین‌المللی!
انتظار این است که وقتی یک مقام ارشد در باره یک مفهوم فنی در برابر خبرنگاران سخن می‌گوید اطلاعات به‌روز و بسیار دقیقی از آن داشته باشد به‌ویژه اینکه این مفهوم و اظهارنظر مرتبط با آن به مسئله حفاظت از اطلاعات و امنیت مردم و کشور ربط داشته باشد. در واقع با شنیدن این سخنان، شنونده تصور خواهد کرد که آیا با چنین بینشی قرار است از اطلاعات مردم در محیط سایبر حفاظت شود؟
البته باید به مسئولان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز انتقاد کرد که هیچ‌گاه مفهوم اینترنت ملی را در سال‌های گذشته برای مردم و رسانه‌ها و حتی مسئولان کشور توضیح نداده‌اند، تا جایی که حتی نمایندگان مجلس نیز به‌دلیل ابهام در این مفهوم، در سال‌های گذشته حاضر به رای دادن برای تصویب بودجه آن نشده‌اند، اما با توجه به اینکه این طرح وارد قانون برنامه پنجم توسعه شده شاید بهتر باشد که مسئولان وزارت ارتباطات همانگونه که معاون سازمان فناوری اطلاعات این وزارتخانه در گفت‌وگوی اخیرش با همشهری توضیحاتی در باره این شبکه ارائه داد، توضیحات کافی را برای افکار عمومی نسبت به کم‌و‌کیف این شبکه ارائه کرده و از اطلاع‌رسانی قطره‌چکانی در باره ابعاد این طرح خودداری کنند. دغدغه مسئولان برای حفاظت از اطلاعات عمومی مردم امری ستودنی است اما مردم نیز این دغدغه را دارند که چنین شبکه‌ای منجر به قطع دسترسی آنها به شبکه جهانی اینترنت خواهد شد. به این دغدغه هنوز پاسخ قانع‌کننده‌ای داده نشده است.
