به گزارش خبرگزاری مهر، آژانس فضایی آمریکا اعلام کرد که فضاپیمای "مکتشف سرحدات بین ستاره ای" (IBEX) یک محیط کهکشانی غیرعادی و بسیار متفاوت از محیطی که در منظومه خورشیدی وجود دارد را کشف کرده است.
برخلاف اینکه معمولاً فکر می‌کنیم فضا خلاء است، به نظر می‌رسد که در فضای بین ستاره‌ای خلاء چندانی وجود ندارد.
کاوشگر IBEX در سال 2008 برای کشف فعل و انفعالات میان هلیوسفر(مرز منظومه خورشیدی ) و ماده بین ستاره‌ای باد کهکشانی به مدار اطراف زمین پرتاب شد.
ناسا در این ماموریت همچنین کشف کرد که ماهیت باد خورشیدی و باد کهکشانی باهم تفاوت دارند. درحقیقت، به اعتقاد دانشمندان آژانس فضایی آمریکا، منظومه خورشیدی در منطقه‌ای از کهکشان راه شیری به تکامل رسیده است که با منطقه‌ای که امروز در آن قرار دارد متفاوت بوده است.
منظومه خورشیدی به طور مداوم در حرکت است و هر 225 میلیون سال یک بار به دور مرکز کهکشان می‌چرخد.
ناسا اظهار داشت که رصدهای IBEX شاخص‌های جدیدی را درباره اینکه منظومه خورشیدی در حدود 5 میلیارد سال قبل چگونه و کجا تشکیل شد ارائه می‌کند و درحال درک این مسئله است که درحالی که منظومه خورشیدی در کهکشان سفر می‌کند چگونه اندازه هلیوسفر تغییر شکل می‌دهد.
ذرات خارج از محیط منظومه خورشیدی که بلافاصله خارج از مرزهای آن قرار دارند از اتم‌های هیدروژن، اکسیژن، نئون و هلیم تشکیل شده‌اند.
IBEX در تازه‌ترین رصدهای خود توانست اطلاعات جدیدی درباره مقدار این عناصر و روابط فعل و انفعالی آنها به دست آورد. این محققان در این خصوص توضیح دادند: "اکنون ما با این معما روبه رو هستیم: به نظر نمی‌رسد که ماده خارج از منظومه خورشیدی با ماده داخل منظومه یکی باشد و به خصوص به نظر می‌رسد نسبت به نئون، بیشتر محتوی اکسیژن است."
حضور کمتر اکسیژن در ماده بین ستاره‌ای می‌تواند بدان معنی باشد که خورشید در منطقه‌ای ساخته شده است که نسبت به منطقه‌ای که اکنون در آن قرار گرفته اکسیژن بیشتری داشته است.
همچنین این می‌تواند نشان دهد که اکسیژن فضای بین ستاره‌ای در سایر مواد کهکشانی از جمله دانه‌های گرد و غبار کیهانی یا ذرات یخ به دام افتاده است.
کاوشگر IBEX از سال 2009 شروع به جمع آوری اطلاعاتی درباره ذرات بین ستاره‌ای کرد. این کاوشگر که به بزرگی یک چرخ اتوبوس است در ارتفاع حدود 325 هزار کیلومتری هر 8 روز یکبار به دور زمین می‌چرخد.
