علاوه براین زنجبیل دارای خواص دیگری است که از لخته شدن خون ، سرفه، سموم کبدی، نفخ ، تهوع و التهاب جلوگیری می‌کند. همچنین تقویت قلب،کاهش اسپاسم ، محرک گردش خون در مغز و کمک به هضم غذا از دیگر خواص این گیاه است .
زنجبیل از گیاه زرد رنگ دارای رگه های بنفش با نام علمی ( Zingiber officinale) به دست می‌آید. اگرچه معمولا از زنجبیل به عنوان ریشه این گیاه نام برده می‌شود ولی در اصل قسمت مورد استفاده این گیاه یا همان زنجبیل ، ساقه متورم شده زیرزمینی گیاه است که "ریزوم" نام دارد.
زنجبیل از زمان‌های دور در چین استفاده می‌شده است و هنوز هم درطب سنتی چین نقش مهمی ایفا می‌کند. در ایران قدیم نیز این گیاه با نام 'ژنگویر' می‌شناختند . این گیاه از ایران و کشورهای عربی به سوی غرب سفر کرد. در غرب پزشکی یونانی به نام "دیوسکوریدس" اولین بار در قرن اول میلادی استفاده طبی زنجبیل را ثبت کرد.
** خواص درمانی زنجبیل :
زنجبیل در درمان سرگیجه،تعریق،تهوع و استفراغ ناشی از بیماری‌های حرکتی یا دریازدگی موثر است . این گیاه همچنین گلودرد،سردرد و تب و درد ناشی از انواع سرماخوردگی‌ها و آنفلوانزا را درمان می‌کند.
امروزه زنجبیل کاربردهای زیادی دارد و از آن در درمان کم اشتهایی ، بی‌اشتهایی روانی ، اسپاسم روده، برونشیت و رفع مشکلات روماتیسم استفاده می‌شود . در صنعت غذایی هم به عنوان چاشنی استفاده می‌شود.
در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که زنجبیل دارای خاصیت ضد‌سرطانی است . 'جینجرول ' مهم‌ترین جزو تشکیل دهنده‌ی زنجبیل که موجب طعم و مزه در این گیاه است ، از رشد سلول‌های سرطانی مخصوصا سرطان روده بزرگ در انسان جلوگیری می‌کند.
زنجبیل با افزایش ترشح بزاق دهان و آنزیم‌های مجرای گوارشی، به هضم و جذب مواد غذایی کمک می‌کند.
زنجبیل با بیرون راندن مخاط خلطی از ریه‌ها، به درمان آسم، برونشیت و دیگر مشکلات تنفسی کمک می‌کند.
زنجبیل نیروبخش است . همچنین این گیاه دارویی درمان کننده یرقان است. اگر پودر آن را روی پوست بدن مالش دهند، پوست را تحریک و قرمز می‌کند. علاوه بر این زنجبیل را جهت فلج و ضعف اعصاب تجویز می‌کنند .
زنجبیل برای درمان اسهال ناشی از مسمومیت غذایی نیز مفید است. تشنگی را برطرف می‌کند. مخلوط زنجبیل با نبات و کندر را برای جلوگیری از نفخ معده تجویز می‌کنند .
