خبرگزاری بین المللی زنان (وفا): چند سالی است که مساله پوشش خانم‌ها تبدیل به یک دغدغه برای مسؤولان فرهنگی کشور شده است.
در واقع هرج و مرج در پوشش لباس و رفتن به سمت الگوبرداری از لباس غربی‌ها سرانجام پس از سال‌ها موجب شد مسؤولان به این فکر بیفتند که خودشان برای الگوسازی مناسب در صنعت پوشاک دست به کارشوند.
بنابراین برپایی نمایشگاه های مختلف لباس را آغاز کردند.
این نمایشگاه‌ها گاهی در قالب شوی زنده لباس‌ها و دقیقا شبیه فشن شوهای آن ور آبی بود با این تفاوت که این بار مدل‌ها روسری به سر داشتند و گاهی برخی از مدل‌ها چادر سر کرده بودند.
اما شیوه اجرا دقیقا ً همان مدل غربی بود؛ مدل‌ها یک به یک از پشت صحنه وارد یک راهرو باریک می شدند که در دو سوی آن تماشاچیان نشسته بودند.
آن زمان قرار بود این اجرای زنده برای عموم باشد اما در عمل، تنها برای برخی رسانه‌ها و مسؤولان اجرا شد.
مدل‌های لباس در آن زمان بیشتر پیراهن‌های سنتی با روسری‌های سنتی بود که به طرز خاصی بسته شده بود.
بعد از انجام این نمایشگاه‌ها عمده ترین ایرادی که به این لباس‌ها گرفته شد این بود که این لباس‌ها قابلیت پوشیدن در جامعه را ندارند و به این ترتیب ارائه الگوی پوشش اسلامی در نخستین گام‌ها نا کام ماند.
حمایت همه وزارتخانه ها و صدا و سیما
پس از آن، این نمایشگاه‌ها به شکلی فصلی و بیشتر در تهران برگزار شد که البته باز هم همان تجربه ارائه الگوی لباسی که درست نمی‌شد آن را پوشید تکرار شد تا اینکه امسال به پیشنهاد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بحث لباس وارد حوزه «جشنواره فجر» شد و پس از برگزاری جشنواره‌های مختلف در حوزه تئا تر سینما، شعر و هنر‌های تجسمی نوبت به «جشنواره ملی لباس فجر» رسید.
«حمید شاه آبادی» معاون فرهنگی وزیر ارشاد در نخستین نشست خبری که به مناسبت برپایی این نمایشگاه برگزار شده بود گفت: در سال‌های گذشته نمایشگاه‌های لباس برگزار می‌شد و ایراد گرفته می‌شد که این لباس‌ها قابلیت پوشیدن در اجتماع را ندارد. باید تاکید کنم طراحان لباس ما در سال‌های گذشته لباس ایرانی را طراحی کردند.
لباسی که بیشتر قابلیت پوشیدن در مجالس و مهمانی‌ها را دارد و مسلم است که این لباس‌ها را نمی‌شود در اجتماع پوشید اما امسال بر لباس اجتماع و بهاره تاکید داریم.
«سید محمد حسینی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در افتتاحیه این جشنواره که 11 اسفند در محل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد گفت: ما در مورد لباس و مد به دنبال کار تجاری نیستیم بلکه به دنبال این هستیم که فرهنگ سازی کنیم. اینکه در اولین جشنواره مد و لباس 2780 اثر رسیده، نشان دهنده اهتمام ایده پردازان در این حوزه است.
وی افزود: امیدواریم برکات این جشنواره در جامعه نمود پیدا کند که این مهم میسر نمی‌شود مگر با حمایت‌های سایر دستگاه هایی که در این مقوله دخیل هستند مانند وزارتخانه‌های صنایع و بازرگانی و البته صدا و سیما.
حضور مشهورترین برندهای تولید لباس
در دومین روز آغاز به کار نمایشگاه مد و لباس، سری به نمایشگاه مد و لباس می‌زنیم تا ببینیم حرف‌های معاون فرهنگی در خصوص لباس‌ها چقدر صحت دارد.
در این نمایشگاه برندهای مختلف و بسیار معروف ایرانی هم حضور دارند. برند‌هایی که در کنار شرکت‌های بزرگ لباس ایتالیا و فرانسه قرار می‌گیرند و در دنیا حرفی برای گفتن دارند. در این نمایشگاه بیش از 260 مدل مختلف مانتو، چادر و مقنعه وجود دارد که طراحان لباس سعی کرده اند در عین اینکه به طرز بسیار مناسب، رعایت پوشش اسلامی را بکنند از رنگهای شاد و طرح‌های متنوع هم استفاده کنند.
جالب اینجاست که رنگهای پخته و مناسب، لباس مناسب اداری و اجتماع در این لباس‌ها به وفور به چشم می‌خورد و جای بسی خرسندی است که برای نخستین بار قرار است زن ایرانی را با رعایت کامل حجاب از زیر پوشش لباس‌های سیاه و خاکستری خارج کنند.
ساعت 10 صبح در دومین روز نمایشگاه در هوای بسیار سرد، بازدید کننده چندانی به نمایشگاه نیامده است. اما از نحوه وارسی کردن لباس‌ها پیداست که بیشتر بازدیدکنندگان خودشان طراح و یا خیاط لباس هستند و احتمالا به همین دلیل عکسبرداری در کل نمایشگاه ممنوع اعلام شده است و ما برای انداختن چند عکس از این نمایشگاه به تمام راهنما‌های سالن‌ها پاسخ دادیم که نه طراح هستیم ونه خیاط، ما خبرنگاری بیش نیستیم!
تنها برای تماشا
یکی از خانم‌هایی که برای بازدید آمده است ضمن اظهار رضایت از مدل‌های لباس می‌گوید: تنها ایراد در این لباس‌ها این است که قیمت ندارند و کسی نمی‌داند قیمت این لباس‌ها چقدر است. وقتی از مسؤولان سالن درباره قیمت‌ها سؤال می‌کنیم می‌گویند: هر لباس یک کد دارد که ما آن کد را ثبت می کنیم و با طراح لباس تماس می‌گیریم.
در صورتی که طراح، فروشنده لباس باشد و یا بخواهد طرحش تولید انبوه شود کار را به آن طراح سفارش می‌دهیم.
یکی دیگر از بازدید کننده‌ها می‌گوید: طرح‌ها بسیار جالب هستند اما متاسفانه هیچ یک از این طرح‌ها برای فروش نیستند و ضمنا حتی در بهترین مانتو فروشی‌های شهر هم نمی‌توان این مدل‌ها را پیدا کرد.
خانمی که خودش از طراحان این لباس‌هاست می‌گوید: اصلا قرار نیست این طرح‌ها در فروشگاه‌ها موجود باشد این طرح‌ها برای نخستین بار و منحصرا برای شرکت در جشنواره طراحی شده‌اند و قرار است در مسابقه شرکت داده شوند و بهترین طرح‌ها انتخاب شوند.
وی می افزاید: البته کسانی که تولیدی‌های بزرگ لباس هم دارند پس از برگزاری جشنواره در صورتی که کاری مورد انتخابشان باشد، آن را برای تولید انبوه انتخاب می‌کنند.
استفاده بیشتر از طراحان ایرانی
در این نمایشگاه همچنین غرفه‌هایی وجود دارد که دانشجویان طراحی پارچه در آن حضور دارند. یکی از خانم‌های دانشجو می گوید: متاسفانه در هیچکدام از لباس‌های ارائه شده در این جشنواره از پارچه‌ها با طرح‌های ایرانی استفاده نشده است.
بیشتر تولید کننده‌ها و حتی طراحان لباس فکر می‌کنند طرح ایرانی یعنی بته جقه در حالی که طرح ایرانی فقط این نیست.
وی می‌گوید: بیشتر فارغ التحصیلان این رشته با وجود اینکه طرح‌های بسیار زیبا و قوی دارند بعد از فارغ التحصیلی بیکار هستند ولی تولید کنند‌ها حاضرند طرح‌های ضعیف تر را از تولید کننده چینی و یا ترک بخرند.
یکی از سؤالات خبرنگار قدس از دکتر شاه آبادی همین بود که چرا با وجود امکان تولید پارچه در ایران، باید پارچه چادر مشکی را از چین و ماچین بخریم و چرا از طرح‌های طراحان ایرانی و پارچه‌های ایرانی در نمایشگاه‌ها استفاده نمی‌شود که به این سوال چنین پاسخ داده شد: «در حال حاضر برای این جشنواره فقط مدل لباس مطرح بوده است و برنامه‌ای برای استفاده خاص از پارچه‌های ایرانی نداشتیم، اما این موضوع را در نظر داریم که اگر در سال‌های آینده قرار باشد از بافت‌های مخصوص ایرانی و یا طرح‌های ایرانی استفاده شود پروانه آن را هم صادر کنیم».
به هر حال برگزاری چنین نمایشگاه و جشنواره‌ای هرچند به عنوان نخستین تجربه ضعف‌هایی دارد اما در نوع خود و برای ارائه الگوی ایرانی- اسلامی با حفط تنوع رنگ، موفقیت خوبی محسوب می‌شود.
