دانشمندان آمریکایی آزمایش‌های متعددی درباره تاثیر استرس مداوم بر روی موش‌ها انجام داده‌اند. آنها به این نتیجه رسیده‌اند که هورمون‌های استرس‌زا باعث می‌شوند که بخش مغزی پشت پیشانی دیگر قادر به دریافت ماده گلوتامات نباشد. این ماده به عنوان یک سنسور در مغز عمل می‌کند و به همین دلیل از اهمیت زیادی برخوردار است. دانشمندان نتایج این تحقیق را در نشریه علمی „Neuron" منتشر کردند.
فعل و انفعالات مغزی
از مدت‌ها پیش برای دانشمندان مشخص شده است که استرس مداوم روی انعطاف‌پذیری روحی و ذهنی، دقت و همچنین حافظه کوتاه تاثیر منفی می‌گذارد. قسمتی از مغز که مسئول حافظه کوتاه است مستقیما در ناحیه پس پیشانی قرار دارد. به این بخش" کورتکس جلوی استخوان پیشانی مغز" نیز گفته می‌شود. اکنون پژوهشگران دانشگاه ایالتی نیویورک در شهر بوفالو تغییرات مولکولی و فیزیولوژیکی استرس را کشف کرده‌اند.
به گزارش دویچه‌وله، آنها نتیجه گرفته‌اند که با استرس مداوم، این قسمت از مغز نسبت به دریافت گلوتامات بی حس می‌شود. زمانی که فعالیت این قسمت از مغز کاهش می‌یابد، عملکردهای مربوط به حافظه کوتاه نیز محدود می‌شوند.
آسیب‌پذیری بیشتر نوجوانان در برابر استرس
پژوهشگران می‌افزایند که نوجوانان بیشتر از بزرگسالان نسبت به استرس مداوم حساسیت نشان می‌دهند، زیرا ساختار مغزی آنها به ویژه قسمت کورتکس جلوی استخوان پیشانی مغز، در زمان نوجوانی هنوز در حال رشد است. استرس زیاد در سن نوجوانی می‌تواند راهگشای بیماری‌های روحی در سنین بالاتر باشد.
دانشمندان می‌گویند: «اختلال در انتقال ماده گلوتامات یکی از مهم‌ترین عوامل و دلایل ابتلا به بیماری‌های روحی است». آنها به همین خاطر امیدوارند که از طریق یافته‌های جدید، فرایند شکل‌گیری بیماری‌های روحی و نقش استرس در این میان را بهتر دریابند.
