امام هیچگاه به رمل و خرافه متکی نبود؛ مصائب از منیت‌ها شروع می‌شود

به گزارش همشهری‌آنلاین، یادگار امام در جمع اعضا و کارکنان دفتر حضرت امام، رییس، قائم مقام، معاونان، مدیران و کارکنان موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، رییس و کارکنان پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، نمایندگی‌های موسسه در قم، اصفهان، خمین و شبه قاره، موسسات عروج فیلم و عروج چاپ، پرتال امام خمینی و پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران به مناسبت آغاز سال جدید با بیان اینکه سخن گفتن از امام، یک موضوع شخصی نیست، اظهار داشت: شیعه به هیچ عنوان یک فرد را به عنوان بت، تقدیس نمی کند، ما اگر یاد امام را زنده نگه می‌داریم، بخاطر این است که امام یک نماد تمام عیار است. نماد استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی، چنانچه اگر یاد پیامبر (ص)را مدام در همه جا ذکر می کنیم، یک مساله فردی نیست. او بشری است مثل همه اما او نماد است چون رسول خدا است. امیرالمومنین، فاطمه، امام حسین را بزرگ می پنداریم چون همانند یک پرچم هستند این پرچم را سر دست نگه می‌داریم تا دور آن جمع شویم. تکریم این بزرگواران، نیاز ماست و این مائیم که محتاج پرچم‌های هویت خویش هستیم.

مهمرین اظهارات حجت الاسلام سید حسن خمینی به نقل از جماران در زیر آمده است:

• همه مصائب در جامعه از منیت‌ها شروع می‌شود. کسانی که در مجموعه‌های منتسب به امام کار می‌کنند، شرعا و قانونا حق ندارند فردگرایی کنند و باید به این توجه داشته باشند که اگر از امام می گوییم، باز بخاطر شخص پرستی نیست بلکه بخاطر نگه داشتن پرچم اسلام است.

• امام نماد چهار عنصر بسیار مهم است. اولین عنصر، عقلانیت انسانی است. تمام رفتارهای امام تابع یک نظام عقلانی است. امام هیچگاه به رمل و خرافه اتکا نکرد.

• در میان علما، کسانی بودند که با استخاره و خواب نما شدن حرکت می‌کردند. این مساله در میان دینداران پررنگ‌تر است. افرادی که دیندارتر هستند در این مورد، رگه‌های پررنگ‌تری هم دارند اما رفتارهای امام در هیچ کجا، تابع این فاکتورها نیست. امام حتی در شب عملیات‌ها نیز استخاره را رد می‌کردند.

• پرواز امام به تهران در شب 12بهمن، مهمترین حادثه یکصد سال اخیر ایران است. اینکه همه چیز در رفتار یک فرد جمع بشود و در یک زمان کوتاه، یک مساله بزرگ اتفاق بیفتد و تاثیرگذاری آن بسیار وسیع باشد مهم است. پرواز امام یک حادثه بسیار مهم است. اما امام برای این پرواز مهم، استخاره نمی‌کنند. ایشان حوزه مشاورانی دارند و با مشورت و بدون اتکا به امور غیر عقلانی، تصمیم می‌گیرند.

• عقلانیت با توکل و دعا منافات ندارد. انسان وقتی از طریق عقلانی به تصمیم رسید آن گاه توکل می‌کند و به بزرگان دین متوسل می‌شود. همچنان که از خداوند همواره می‌خواهد که تصمیم صحیح را برای او پدید آورد پس دعا در طول رفتار عقلانی است.

• دومین عنصر شخصیتی امام اخلاق اسلامی بود. امام اخلاقی زندگی کرد. هرگز پا روی اخلاق نگذاشت. هیچ وقت بخاطر هدف، چیزی را توجیه نکرد. وقتی منیت انسان آغاز می‌شود، کار به ضد اخلاق می‌کشد. منیت انسان را به سقوط اخلاقی می‌کشاند. امام قبل از هر چیز یک معلم اخلاق است، یک عارف است کسی است که منیت را در خویشتن نابود کرده است. رذایل اخلاقی دروغ، تهمت، غیبت، کینه، حقد و حسد را در خود از بین برده است .

• سومین عنصر شخسصتی امام برخاستن از میان فقه شیعی است. امام یک فقیه است. رفتار امام تماما در محدوده قرائت فقهی امام است. ورود به سیاست برای امام، حجت فقهی دارد و پایبندی امام به فقه، در تمام مسائل شخصی و سیاسی و اجتماعی تبلور دارد و هرگز از این مساله دست برنمی‌دارد و لذا تحلیل امام بدون توجه به حیثیت فقه در آن بزرگوار، گمراه کننده است .

• عنصر چهارم در زندگی امام وحدت ملی است. در گوشه گوشه رفتارهای سیاسی امام از سال 42، آنچه اساسا بروز و ظهور دارد، وحدت است. اینکه جامعه، چندپاره نشود اینکه همه "ما" بشود. یادمان باشد "همه با هم" شعار امام بود. باید "همه با هم" باشیم تا "من و تو" پیدا نشود.