در خبر مذکور تصریح شده که تمام خبرنگاران باید ابتدا طی ساعات و روزهای خاصی (ساعات 9 تا 11 زورهای زوج و به عبارت دیگر تنها در طول 6ساعت از ایام اداری هفته) به اداره روابط عمومی این وزارتخانه مراجعه کرده و این مدارک را تقدیم روابط عمومی کنند:
1-اصل و کپی صفحه اول و دوم شناسنامه متقاضی
2-اصل و کپی کارت ملی متقاضی (پشت‌ورو)
3-اصل و کپی شناسنامه همسر و فرزندان درصورت تاهل خبرنگار
4-اصل و کپی کارت خبرنگاری معتبر
5-اصل و کپی مدرک دانشگاهی مرتبط با حرفه خبرنگاری
6-ارائه گواهی سابقه کار و همکاری نزدیک با یک رسانه معتبر به‌مدت حداقل 3 سال
7-معرفی نامه از مؤسسه یا نهاد خبری با امضای بالاترین مقام مسئول رسانه
بعد از تحویل این مدارک ، خبر نگاران تازه باید منتظر صدور معرفی نامه از سوی این روابط عمومی باشند و کلینیک خبرنگاران بدون رویت چنین معرفی نامه‌ای، خبرنگاران را پذیرش نخواهد کرد.به‌نظر می‌رسد طراحی چنین فرایندی برای پذیرش خبرنگاران در کلینیک، بیشتر با هدف جلب توجه خبرنگاران برای همکاری با این وزارتخانه و کنترل مدارک سجلی و تحصیلی آنهاست. در حالی که این وزارتخانه به هیچ وجه مرجع صلاحیت داری برای دریافت و نگهداری مدارک حدود 10 هزار خبرنگار و خانواده‌های آنها نیست.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال گذشته با راه‌اندازی سامانه سمان، تمام مدارک سجلی و تحصیلی و حرفه‌ای خبرنگاران را دریافت کرده و این اطلاعات در سامانه مذکور موجود است. اگر قرار باشد هر دستگاه دولتی برای ارائه خدمات به خبرنگاران از آنها مدرک بخواهد، تمام وقت و انرژی خبرنگاران صرف این کار خواهد شد. در تمام دنیا چنین کارهایی توسط انجمن‌های صنفی روزنامه‌نگاران انجام می‌شود و در خلأ وجود چنین انجمنی در ایران، حالا هر دستگاه دولتی اقدام به جمع‌آوری اطلاعات خبرنگاران می‌کند.
اگر روابط عمومی وزارت بهداشت مایل به دریافت اطلاعات رسمی خبرنگاران کشور است کافی است یک نامه به معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد ارسال کرده و یک شناسه دسترسی به سامانه سمان دریافت کند. کار فعلی روابط عمومی وزارت بهداشت هم غیرضروری است و هم غیرقانونی! اگر قرار است وزارت بهداشت خدمات ویژه به خبرنگاران بدهد باید این خدمات را با کارت خبرنگاری بدون هیچ بوروکراسی اداری به آنها ارائه کند و هفت‌خوان رستم پیش پای آنها نگذارد.
