به گزارش خبرنگار مهر، برنامه های چهارمین سمینار «بررسی مسائل مطبوعات ایران؛ چالش‌ها و چشم اندازها» پیش از ظهر امروز چهارشنبه سوم خرداد با برپایی میزگردی تحت عنوان «چالش‌ها و چشم اندازهای روزنامه نگاری حرفه ای در ایران" با حضور پروفسور معتمدنژاد، محمدجعفر محمدزاده، محمدمهدی فرقانی، یونس شکرخواه، فریدون صدیقی و پدرام پاک‌آیین در محل همایش‌های بین المللی صدا و سیما خاتمه یافت.
محمد مهدی فرقانی استاد رشته روزنامه نگاری دانشگاه علامه طباطبایی که مدیریت این میزگرد را بر عهده داشت در سخنانی با اشاره به پیشینه فعالیت مطبوعاتی در ایران گفت: ما نزدیک به 175 سال تاریخ مطبوعات را از سر گذرانده ایم ولی فراز و نشیب های این دوران اجازه بروز و ظهور روزنامه نگاری حرفه ای را به ما نداده است.
وی افزود: مطبوعات در ایران در شرایطی که استبداد بر کشور حاکم بود متولد شدند و به طبع نظارت و فشار دولت های آن دوران بر مطبوعات ما زیاد بوده است و به همین خاطر ما نتوانستیم صاحب ساختار حرفه‌ای در روزنامه‌نگاری شویم.
فرقانی افزود: منظور من از این ساختار این است که کسانی که در این حرفه تحصیل کرده اند و یا صاحب تجارب مختص به آن هستند بر سر کار باشند نه اینکه به دلیل ضد و بندهای سیاسی و یا هر نوع علاقه دیگر وارد این حرفه شده باشند.
این استاد دانشگاه علامه طباطبایی افزود: البته منظور این نیست که این حق محدود به حرفه‌ای‌های روزنامه‌نگاری باشد ولی محور کار روزنامه‌ها باید آنها باشند.
فرقانی همچنین بر لزوم حفظ استقلال حرفه‌ای مطبوعات و تامین شغلی و امنیت حرفه ای اهالی رسانه تاکید کرد.
در ادامه این میزگرد پروفسور کاظم معتمدنژاد پدر علم ارتباطات در ایران با مقایسه پیشینه مطبوعات در ایران با کشورهای اروپایی و بویژه فرانسه، گفت: ما 175 سال پیش و در دوره‌ای صاحب روزنامه شدیم که روزنامه‌نگاران غربی وارد دوره سوم حیات خود شده بودند. پس از این سه دهه بود که آگهی ها وارد مطبوعات شدند و ساختار اقتصادی و حرفه ای روزنامه ها را تغییر دادند.
وی افزود: در ایران فعالیت مطبوعاتی در 70 سال اولیه در زیر استبداد ادامه داشت تا اینکه انقلاب مشروطه شد و وضعیت مطبوعات از جهت آزادی بیان بهبود یافت.
معتمدنژاد با اشاره به تصویب نخستین قانون مطبوعات در ایران و تاثیر آن بر فعالیت های این حرفه، گفت: نخستین قانون مطبوعات در ایران در 18 بهمن 1256 به تصویب رسید و از این زمان تا سقوط رضاخان آزادی نسبی مطبوعات با توجه به محدودیت های این قانون تداوم داشت. از سقوط حکومت رضاخان تا کودتای 28 مرداد 1332 ما شاهد یک دوره بسیار خوب از فعالیت مطبوعاتی به جهت آزادی بیان بوده ایم اما از این دوره تا وقوع انقلاب 57 فضای خفقان بر مطبوعات ما حاکم بود.
پدر علم ارتباطات ایران تاکید کرد: با وقوع انقلاب در بهمن 57 ما شاهد بهار آزادی مطبوعات بودیم. اما به جرات می توان گفت که در طول 175 سال اخیر هیچ گاه امکان ایجاد شرایط روزنامه نگاری حرفه ای را پیدا نکرده ایم.
این استاد رشته روزنامه نگاری در عین حال با اشاره به فعالیت انجمن صنفی روزنامه نگاران در دهه 70 به عنوان نخستین انجمن صنفی این حوزه، از اینکه این انجمن هم به دلیل اختلافات سیاسی به تعطیلی کشیده شد ابراز تاسف و در عین حال اظهار امیدواری کرد که چنین تشکل هایی به زودی در فضای مطبوعاتی ایران احیا شوند.
کاظم معتمدنژاد همچنین با اشاره به تدوین 4 آیین نامه و قانون برای اجرا در فضای مطبوعاتی کشور به عنوان قانون گفت: متاسفانه هیچ یک از این 4 آیین نامه و مجموعه مقررات که همگی هم توسط استادان رشته روزنامه نگاری تدوین شده اند به مرحله اجرا در نیامده اند و همچنان مطبوعات ما از فقدان یک قانون منسجم در این زمینه رنج می برند.
پدر علم ارتباطات ایران در عین حال ابراز امیدواری کرد با کوشش محمدجعفر محمدزاده معاون فعلی مطبوعاتی وزارت ارشاد و همکارانش به زودی قانونی جامع برای حرفه روزنامه نگاری در ایران ابلاغ و به مرحله اجرا در آید.
