بسیاری از موجودات نسبت به سر و صداهای محیطی از خود واکنش نشان می‌دهند. دلفین‌ها و نهنگ‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. این جانوران با گوش کردن به انعکاس صوت (اکو) راهشان را پیدا می‌کنند و با همین روش شکار می‌کنند.
به گزارش لایو‌ساینس، پیدا کردن مسیر با استفاده از انعکاس صوت، نیازمند داشتن گوش‌هایی بسیار حساس است. حالا دانشمندان کشف کرده‌اند که نهنگ‌ها نه تنها دارای قدرت شنوایی بالایی هستند، بلکه برای برخی از این موجودات حس شنوایی به نحو بسیار دقیقی قابل تنظیم است.
محققان در هاوایی شنوایی یک نوع نهنگ ماده از نژادی شبیه نهنگ قاتل را اندازه‌گیری کرده و به این نتیجه دست یافتند که حس شنوایی در این حیوان به بهترین نحوی تکامل یافته است.
این نوع نهنگ زمانی که صدای بسیار بلندی را حس کند، میزان شنوایی‌اش را پائین می‌آورد.
در جستجوی یک مکانیزم دفاعی
«کینا» نام نهنگ ماده‌ای از نژادی شبیه به گونه نهنگ قاتل است که محققان تحقیقاتشان را بر روی او متمرکز کرده بودند.
دکتر پول ناشتیگال از دانشگاه هاوایی، سرپرست محققانی است که بر روی این نوع نهنگ ماده تحقیق کرده است.
او به همراه همکارش پروفسور الکساندر سوپین از آکادمی علم روسیه، برای نخستین بار پنج سال پیش متوجه توانایی این نهنگ در کنترل آستانه شنوایی شدند.
دانشمندان این نهنگ را در زمان شکار مورد بررسی قرار دادند. برای بررسی شنوایی این نهنگ، تیم تحقیق نیاز داشت که وسیله‌ای را وارد سر این جانور کند تا آنچه در سر او می‌گذرد را ثبت کند.
«تمام سر این جانور گوش است.» دکتر ناشتیگال با بیان این مطلب، ادامه می‌دهد: راه‌های بسیاری برای عبور صدا به گوش واقعی او وجود دارد.
برای بررسی و اندازه‌گیری میزان فعالیت مغز نهنگ در پاسخ به صداها، حس‌گر‌هایی به بدن این کینا متصل شد. در نتیجه محققان مشاهده کردند که صداهای بلند امواج بلند و صداهای آرام امواج کوتاهی را در مغز او می‌ساخت، در عین حال اگر او صدایی را نمی‌شنید نیز هیچ عکس العملی نشان نمی‌داد.
محققان همچنین صدایی خنثی را برای او ایجاد می‌کردند و سپس پنج ثانیه بعد پالس‌هایی به قدرت ۱۷۰ دسیبل ارسال می‌کردند. این صدا تقریبا معادل شلیک یک کلت از فاصله یک متری است.
پس از مدتی نهنگ یاد گرفت که این صدای خنثی یک سیگنال هشدار است و از آن زمان او به محض شنیدن این صدای خنثی حس شنوایی‌اش را کم می‌کرد. به این ترتیب حس‌گرها در زمان انتشار صدای بلند سیگنال‌های کوچکتری دریافت می‌کردند.
دکتر ناشتیگال در این زمینه توضیح می‌دهد که این عکس العمل پستانداران دریایی برای تنظیم شنوایی به نوعی مراقبت از آنها در مقابل صداها و امواجی است که خودشان تولید می‌کنند: « صداهایی که آنها تولید می‌کنند بسیار بلند است. آنها می‌توانند تا ۲۳۰ دسیبل پالس بفرستند و بلافاصله به اکو بسیار آرام آن گوش دهند.»
شواهدی وجود دارد که دلفین‌ها و نهنگ‌ها از صداهایی که انسان‌ها در زیر دریا تولید می‌کنند آسیب می‌بینند، از جمله صداهای بلندی مانند صدای وسایل زمان اکتشاف میادین گازی و نفتی.
حالا تیم تحقیق امیدوار است که یافته آنها بتواند پستانداران دریایی را در مقابل این آلودگی صوتی محیطی محافظت کند.
