به گزارش ایسنا، تورم عمومی در یک کشور عبارت است از شاخص رشد یک سبد کالایی در یک دوره مشخص نسبت به دوره دیگر که توسط مراجع قانونی و به عبارتی بانک مرکزی یا مرکز آمار ایران اعلام می‌شود.
همچنین میزان تورم بازار مسکن نیز بررسی میزان رشد قیمت مسکن در یک دوره زمانی مشخص نسبت به دوره‌ای دیگر است. بر اساس این دو تعریف اگر به قیمت مسکن در 20 سال اخیر نگاهی بیندازیم درمی‌یابیم میزان تورم در بازار مسکن به هیچ روی با تورم عمومی در کشور همخوانی نداشته است.
از آنجایی که سودآوری و سرمایه‌گذاری در بازار مسکن از نظر زمانی افق کوتاه‌مدت‌تری نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌ها دارد و همچنین وابستگی کمتر این حوزه از اقتصاد کشور به واردات، بخش خصوصی تمایل بیشتری به حضور در بخش اقتصاد مسکن دارد.
خریداران این بازار به چهاردسته سرمایه‌گذار، سوداگر، رفاه‌گران و مصرفی مقتصد تقسیم‌بندی می‌شود. سرمایه‌گذاران افق بلندمدت‌تری را داشته و برای حفظ مسکن و دریافت اجاره‌بها و به عبارتی درآمدزایی وارد این حوزه می‌شوند.
افق سوداگران در بازار مسکن کوتاه‌تر است و این افراد سرمایه خود را بین بازارهای مختلف جابجا می‌کنند.
رونق و رکود در بازار مسکن بر رفاه‌گران تاثیری نداشته و آنها در شرایط اقتصادی خوب برای رهایی از خانه‌های استیجاری و پرداخت اجاره‌بها مسکن را خریداری می‌کنند .
مصرفی مقتصد نیز با یک نگاه اقتصادی و در نهایت مصرف شخصی به این بازار ورود پیدا می‌کند.
به گفته یکی از تحلیل‌گران بازار مسکن رونق غیرمعمول ساخت و ساز در هر دوره‌ای نشان از رکود در آینده نزدیک است و این تفکر که پس از هر دوسال رکورد دوسال رونق در بازار مسکن داریم، اشتباه است.
هادی کوزه‌چی در این‌باره اظهار می‌کند: قبل از شروع مسکن مهر بازار مسکن با داشتن 91 درصد مشارکت بخش خصوصی، خصوصی‌ترین بخش صنعت کشور بوده است.
وی معتقد است زمانی که بازار مسکن رونق دارد سوداگران، رفاه‌گران و مصرفی مقتصد در بازار شرکت کرده و زمان رکود نیز این گروه‌ها حذف می‌شوند.
