معدن روباز یوتا، منطقه‌ای وسیع و محل تردد کامیون‌های دامپ به بزرگی یک خانه کوچک است که با سر‌وصدایی که زمین را به لرزه می‌اندازد، تخته‌سنگ‌هایی هم‌وزن یک جت جامبو را حمل می‌کنند، تکه نخاله‌های معدنی که در دلشان رد و نشانه‌های طلا،مس و نقره را پنهان کرده‌اند.
طی یک ماه آینده این فلزات پس از آویخته شدن به دور گردن تعدادی از ورزشکاران، سریعترین و قدرتمند‌ترین افراد روی کره زمین را در رقابت‌های المپیک تابستانی لندن 2012 مشخص خواهند کرد. مدالهای این رقابت‌ها در کوهستان بیابانی یوتا در حاشیه شهر "سالت لیک" و فلات‌های دورافتاده آن متولد شده‌اند.
کامیون‌های دامپر که خود ابعاد بزرگی دارند در معدنی عظیم کار می‌کنند که می‌توان آن را از فضا به راحتی بر روی زمین تشخیص داد. هریک از این کامیون‌ها با حمل سنگ‌های معدنی به وزن 350 تن، نشانگر آغاز سفری هستند که در انتها به ساخته شدن مدالهای طلا، نقره و برنز المپیک منجر خواهد شد.
برای ساخت یک مدال طلا، به یک بار کامل از سنگ‌های معدنی این کامیون‌های غول‌پیکر نیاز خواهد بود. هر مدال به یک بار از ضایعات سنگ‌های معدنی این کامیون‌های بزرگ نیز نیاز دارد. با در نظر گرفتن چهار هزار و 700 مدالی که باید در این دور از رقابت‌های المپیک و پارالمپیک اهدا شوند، مشخص است که استخراج این حجم از فلزات باارزش نیازمند تلاش فراوانی بوده‌است.
عمق این معدن رو باز 1.20 کیلومتر و وسعت آن 4.8 کیلومتر است، معدنی که بزرگترین حفاری بشر بر روی زمین به شمار می‌رود. وسعت این معدن به اندازه‌ای است که کامیون‌های دامپر با لاستیک‌هایی که دو برابر ابعاد بدن انسان را دارند، در مقابل معدن بسیار ریز و کوچک دیده می‌شوند.
به گفته "مت لنگریچ" مدیر کل معدن مس دره بینگام یوتا، بیش از دو هزار نفر کارگر معدن برای استخراج 7.3 میلیون دلار فلز مورد نیاز برای ساخت مدالهای المپیک در این معدن کار کرده‌اند. این فلزات که اکنون به لندن ارسال شده توسط شرکت استخراج معدن بریتانیایی به نام "ریو تینتو" استخراج شده‌اند. بیش از هشت تن طلا، مس و نقره از این معدن برای ساخت مدال‌ها استخراج شدهاست.
سنگ‌های معدنی غول پیکر که از این معدن به شیوه‌های مختلفی از قبیل حفاری یا انفجار بیرون کشیده می شوند،به تکه‌های ریزی تبدیل شده و سپس به کارخانه‌ای انتقال یافته و پودر می‌شوند تا فلزات قیمتی از دل آنها بیرون کشیده شوند. این پودر با مواد شیمیایی و هوا ترکیب شده و حباب‌هایی را تشکیل می‌دهند که فلزات لایه‌ای بر روی آنها تشکیل داده‌اند،سپس این ترکیبات ذوب خواهند شد.
در حرارت بیش از هزار و 371 درجه سلسیوس، ترکیب فلزی ذوب شده و در قالب‌هایی به عمق 5 سانتیمتر ریخته می‌شوند. سپس این ترکیبات قالب‌ریزی شده فلزی برای تصفیه به مکانی با مخازن مملو از اسید سولفوریک فرستاده می‌شوند. جریان الکتریکی در این مخازن باعث می‌شود مس از دیگر فلزات از قبیل نقره، طلا، قلع و ارسنیک جدا شود.
فلزات سنگین‌تر به به کارخانه‌های فلزات ارزشمند فرستاده می‌شوند تا در آنجا ذوب شوند. مس، طلا و نقره پیش از اینکه به بریتانیا انتقال داده شوند، درون قالب‌های میله‌ای ریخته شدند و سپس به قطعات دکمه مانندی برش داده می‌شوند. پس از انتقال،این دکمه‌های فلزی دوباره ذوب شده و به مدالهای المپیک تبدیل شدند.
مدالهای المپیک امسال جزو سنگین‌ترین مدال‌هایی هستند که تا کنون ساخته شده‌اند و وزن آنها 14 اونس یا 396.9 گرم است. مدال طلای المپیک از طلای خالص نیست بلکه بیشتر از جنس نقره ساخته شده و لایه‌ای به وزن یک پنجم اونس طلا روی آن را پوشش داده است. همچنین مدال نقره کاملا از جنس نقره بوده و مدال برنز، از جنس مس، قلع و زینک ساخته شدهاست.
به طور کلی بیش از 1.2 میلیون پوند طلا و 3.4 میلیون پوند نقره برای ساخت مدالهای المپیک و پارالمپیک به کار گرفته شده‌اند. بر روی یک سوی این مدال‌ها تصویری از الهه پیروزی یونانیان، "نیکه" ضرب شده و در سوی دیگر آن لوگوی بازی‌های المپیک لندن و نمایی از رودخانه "تیمز" دیده می‌شود.
به گفته "فرگس فیلی" مدیر برنامه ساخت مدالهای المپیک در "رویال مینت" ساخت هر مدال 22 مرحله مختلف داشته و برای هریک 10 ساعت زمان صرف شدهاست. درحال حاضر مدالهای تکمیل شده در منطقه‌ای به شدت محافظت شده قرار گرفته‌اند تا در نهایت در حین اجرای بازی‌های المپیک به ورزشکاران اهدا شوند و بازگشت هریک از آنها به خاک آمریکا بستگی به میزان موفقیت ورزشکاران این کشور خواهد داشت.
