در سال‌های گذشته سازمان‌های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی آنقدر به‌صورت گسترده در پرونده‌های ترور در کشورهای مختلف مانند اردن، آلمان، مصر، اروگوئه، لبنان، ایتالیا، فرانسه، قبرس، یونان، نروژ، امارات، سوریه و ایران دست داشته‌اند که فهرست طولانی قتل‌های این رژیم را می‌توان در دانشنامه‌های مختلف مانند دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا پیدا کرد. روز جمعه خالد مشعل رهبر حماس به همراه دیگر مقام‌های حماس پیکر کمال حسین غناجه را در امان، پایتخت اردن تشییع کردند.
مأموران موساد سال‌ها در تلاش برای ترور کمال حسین غناجه از معاونان محمود المبحوح بودند تا سرانجام توانستند چهارشنبه هفته قبل در محل اقامت وی در منطقه قدسیا نقشه خود را عملی کنند. پیکر شکنجه شده غناجه در خانه‌ای که به آتش کشیده شده بود پیدا شد. این واقعه دو سال پس از آن صورت می‌گیرد که مأموران موساد در دبی فرمانده او را ترور کردند.
در نوزدهم ژانویه ۲۰۱۰ هیچ‌کس در هتل البستان دبی فکر نمی‌کرد مسافرانی که با لباس تنیس و در دست داشتن ساک‌های ورزشی در حال رفت‌وآمد هستند عاملان یک حمله تروریستی برا ی قتل فرمانده ارشد حماس باشند. همین چند‌ماه پیش و در ۱۹ اسفند سال ۹۰ هم خودروی ظهیر القیس، دبیرکل کمیته مقاومت مردمی فلسطین هدف موشک‌های جنگنده‌های رژیم صهیونیستی قرار گرفت تا جدیدترین ترور رژیم صهیونیستی پس از به شهادت رساندن مصطفی احمدی روشن، دانشمند هسته‌ای ایران رقم بخورد.
بازگشت به حوادث سال‌های گذشته به‌خوبی می‌تواند برای هر کسی برگ‌های پرونده ترور و قتل افراد به دستور مستقیم مقام‌های رژیم صهیونیستی را ورق بزند. مگر کسی می‌تواند ترور سیدعباس موسوی، دبیر کل وقت حزب‌الله، فتحی شقاقی بنیانگذار جهاد اسلامی فلسطین، مهندس یحیی عیاش مغز نظامی حماس، عبدالعزیز رنتیسی رهبر حماس پس از شیخ احمد یاسین و عماد مغنیه را در عملیات نیروهای رژیم صهیونیستی فراموش کند؟
عماد مغنیه مشهور به حاج رضوان از فرماندهان نظامی حزب‌الله لبنان هم مانند کمال حسین غناجه در ۱۲ فوریه۲۰۰۸ در دمشق، با کارگذاشتن بمب در خودروی پاجروی حامل وی توسط مأموران رژیم صهیونیستی ترور شد. تنها شش ماه بعد در شهر بندری طرطوس، ژنرال محمد سلیمان که از او به‌عنوان رابط میان رئیس‌جمهور سوریه با حزب‌الله لبنان یاد می‌شد در شلیک یک تک‌تیرانداز به قتل رسید.
برخلاف دیگر سازمان‌های اطلاعاتی که دست داشتن خود در عملیات‌های ترور را مخفی یا حداقل انکار می‌کنند مقام‌های رژیم صهیونیستی در بسیاری از موارد حتی ترور افراد را جزو افتخارات خود دانسته و توانسته‌اند با حمایت آمریکا از زیر بار مسئولیت‌های آن شانه خالی کنند.
کافی است ۲۲ مارس سال ۲۰۰۴ را به یاد بیاورید؛ روزی که شیخ احمد یاسین، بنیانگذار حماس در عملیاتی با نظارت مستقیم آریل شارون، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی با شلیک سه موشک هلفایر به شهادت رسید. این ترور در زمان خود واکنش‌های گسترده بین‌المللی را به‌دنبال داشت و شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه‌ای را با ۱۱ رأی موافق و سه رأی ممتنع علیه اسرائیل تصویب کرد. مثل همیشه اما دولت آمریکا با استفاده از حق وتوی خود از ترورهای رژیم صهیونیستی دفاع و این قطعنامه را رد کرد. هر چند با حمایت آمریکا شاید پس از مدتی غبار فراموشی روی اسناد ترورهای رژیم صهیونیستی در سازمان‌های بین‌المللی بنشیند اما پرونده ترورهای این رژیم همیشه برای مردم جهان باز خواهد بود.
