با تمام تأکیدی که بر تاسیس این مؤسسه هست اما هنوز بودجه این مؤسسه مشخص نشده و تنها اساسنامه آن شکل گرفته است. سید عباس عظیمی که پیش از این به‌عنوان مشاور معاون هنری مشغول به‌کار بود، 21تیرماه به‌عنوان مدیرعامل مؤسسه هنرمندان پیشکسوت حکم گرفت.
او این روزها مشغول سر و سامان دادن به این مؤسسه است. او درباره این مؤسسه گفت: «با توجه به اینکه این مؤسسه از پایه در حال بنا شدن است و فعلا تنها چیزی که از این مؤسسه موجود است اساسنامه آن است که به تأیید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رسیده است، موظف هستم که مراحل قانونی ثبت و ضبط این شرکت را انجام بدهم و در حال حاضر به‌دنبال مباحث مالی و اداری این مجموعه هستم.»مؤسسه هنرمندان پیشکسوت، هنرمندان بالای 60سال حوزه‌های مختلف موسیقی، نمایش، شعر، ادبیات داستانی، سینما، معماری، هنرهای سنتی، تجسمی و خوشنویسی را که دارای حسن شهرت در جامعه هنری هستند و بیش از 35سال سابقه کار هنری دارند در برمی‌گیرد. زمینه‌هایی که قرار است این مؤسسه برای هنرمندان ایجاد کند، بیشتر به سنگ بزرگ شبیه است که شامل بحث‌های رفاهی و تفریحی، درمانی و بهداشتی، موارد مرتبط با بحث‌های اقتصادی که شامل برگزاری کلاس‌های آموزشی برای انتقال تجارب و ایجاد کار‌آفرینی است، ارائه خدمات مشاوره هنری، بازاریابی جهت فروش آثار، ایجاد کارگاه‌های تحقیقاتی و پژوهشی، انتشار نشریه جهت انتقال تجربیات و نظریات هنرمندان و در نهایت هم برگزاری نشست‌های معنوی و جلسات پژوهشی هم‌اندیشی و میزگرد و ارتباط با هنرمندان پیشکسوت دیگر کشورهاست.
بودجه، مشخص نیست
مباحث مالی ازجمله نکات مهمی است که می‌تواند باعث رونق این مؤسسه شود، اما به‌نظر می‌رسد بودجه این مؤسسه هنوز یا مورد تأیید مراکز بالاتر قرار نگرفته یا برای آن کاری صورت نگرفته‌است. به گفته عظیمی لایحه بودجه سال91 بسته‌شده و به همین دلیل مؤسسه نمی‌تواند برای امسال درخواست بودجه کند، از این جهت باید از اعتبارات کمکی وزارتخانه استفاده بشود. او با اشاره به بنده‌های اساسنامه مؤسسه هنرمندان گفت: «ما از طریق وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نامه‌ای برای رئیس جمهور ارسال کردیم که به واسطه بند یک ماده22 اساسنامه مؤسسه برای سال92 در بودجه کل کشور اعتباری برای این مؤسسه پیش‌بینی بشود. از طریق خود وزارتخانه و پیگیری‌های معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی موضوع اعتبار سال 91پیگیری می‌شود و در هر صورت ما هم کارهای اداری این مؤسسه را انجام می‌دهیم تا مراحل قانونی آن در ثبت شرکت‌ها انجام شود تا بتوانیم حساب بانکی باز کنیم و به موازات آن کارها که در مرحله پیگیری است بتوانیم اعتبارات لازم را برای فعالیت این مؤسسه جذب کنیم.»
اگر مشکلات مالی حل شود
این روزها خبرهایی از مشکلات هزینه‌های بالای درمانی هنرمندان به گوش می‌رسد. گرچه عظیمی این نوید را می‌دهد که با تاسیس این مؤسسه مشکل درمانی هنرمندان حل می‌شود اما او تصریح می‌کند که حل این مشکل منوط به حل مشکلات مالی مؤسسه است. مدیرعامل مؤسسه هنرمندان پیشکسوت در ادامه می‌گوید: «در ماده شش اساسنامه اشاره مستقیم به مبحث درمانی و بهداشتی هنرمندان شده است. قاعدتا اگر شرایط مالی این مؤسسه حل بشود ما می‌توانیم با توجه به این موضوع مستقیما وارد عمل بشویم.»
طرحی که فراموش شد
پیش از این طرح خیریه حمایت از بیماران سرطانی مطرح شد تا به کمک معاونت هنری و با کمک خود هنرمندان بخشی از هزینه‌های سنگین درمان هنرمندان سرطانی حل شود؛ طرحی که به‌نظر می‌رسد فراموش شده است. مشاور سابق معاون هنری وزیر در این‌باره گفت: «طرح خیریه حمایت از بیماران سرطانی در دستور کار معاونت هنری هست ولی به‌نظرم می‌آید که در مقطع زمانی خودش مورد توجه همه افرادی که مرتبط با این طرح بودند، خصوصا هنرمندان قرار نگرفت.» مدیرعامل مؤسسه هنرمندان پیشکسوت به محدودیت‌های مالی معاونت هنری اشاره دارد؛ « اعتبارات معاونت هنری و وزارت ارشاد اسلامی پاسخگوی نیاز درمان هنرمندان نیست. به همین دلیل ما موضوع را به سمتی بردیم که هنرمندان و خیّرین پیشقدم بشوند تا منابع مالی از طریق غیردولتی تأمین بشود. که نمونه موفقش روند درمان مجید بهرامی بود. نمی‌گویم به شکل ایده‌‌آل و کامل به وضعیت هنرمندان رسیدگی شده‌است ولی نسبت به همه دوره‌های گذشته خیلی جدی‌تر وارد این مسائل شده‌ایم.»
اگرچه عظیمی چه به‌عنوان مدیرعامل مؤسسه هنرمندان و چه به‌عنوان مشاور سابق معاون هنری وزیر از عملکرد این وزارتخانه دفاع می‌کند اما گلایه‌های هنرمندان از بی‌توجهی مسئولان، امر دیگری است که عظیمی این گلایه‌ها را با تعداد بالای هنرمندان مرتبط دانست: «ما از لحاظ قانونی منع داریم که بودجه معاونت هنری صرف کمک به درمان بیماری هنرمندان بشود چرا که این کار باید در صندوق حمایت از هنرمندان رسیدگی شود. با این حال این کمک به هنرمندان صورت گرفته است. از سوی دیگر چون آن سقفی که مورد نظر هنرمندان است تأمین نمی‌شود، قاعدتا آن رضایت لازم هم کسب نمی‌شود.»
به‌نظر می‌رسد که گلایه از عدم‌رسیدگی به وضع روند درمان تنها مربوط به هنرمندان و خانواده‌های آنان نیست، چرا که عظیمی گلایه دیگری دارد: «بعضی از این آمار و ارقام درست منتقل نمی‌شود. به هنرمندان کمک‌های مالی شده‌است اما خانواده هنرمندان اعلام می‌کنند که تا به حال کمک نشده‌است. شأن هنرمندان بیشتر از اینهاست که من بخواهم رقم این کمک‌ها را اعلام کنم.»
