به گزارش خبرگزاری مهر، جاذبه گرانشی دوجانبه میان صدها هزار یا میلیون‌ها ستاره یک خوشه اعضای ستاره‌ایف آن را تحت کنترل قرار می‌دهد و موجب می‌شود که یک خوشه ستاره‌ای برای میلیون‌ها سال در کنار هم قرار بگیرند.
ستاره شناسان می‌توانند سن خوشه‌های کروی را به وسیله نگاه کردن به نور ستاره‌های تشکیل دهنده آن تشخیص دهند. عناصر شیمیایی در این نور مشخصه‌هایی باقی می‌گذارند و نور ستاره‌ها نشان دهنده این امر است که خوشه‌های کروی در اصل در برگیرنده عناصر سنگین کمتری چون کربن، اکسیژن و آهن است که این امر در مقایسه با عناصر ستاره‌هایی چون خورشید قرار می‌گیرد.
از آنجا که تشکیل موفقیت آمیز ستاره‌ها به طور تدریجی این عناصر را از طریق گداخت هسته‌ای ایجاد می‌کند، ستاره‌هایی که میزان کمتری از این عناصر دارند از سن بیشتری در کیهان برخوردار هستند و بازمانده زمان‌های گذشته کیهانی هستند.
در حقیقت ستاره‌ها در خوشه‌های ستاره‌ای تا بیش از 10 میلیارد سال نیز سن دارند.
بیش از 150 جرم در اطراف کهکشان راه شیری ما قرار دارد از نظر کهکشانی، خوشه‌های کروی چندان بزرگ هم نیستند.
در رابطه با میسر 68 می‌توان گفت که این حجم ستاره‌های تشکیل دهنده آن در عرض اندکی بیش از یک صد سال نوری است.
این درحالی است که حلقه کهکشان راه شیری بیش از 100 هزار سال نوری وسعت دارد.
میسر 68 در فاصله 33 هزار سال نوری از زمین و در صورت فلکی هیدرا واقع شده است.
تلسکوپ فضایی هابل تصویر میسر 68 را به فهرست تصاویر زیبا و تأثیرگذار کیهانی خود افزوده که این تصویر با ترکیب نور مرئی و مادون قرمز و میدان دید 3.4 در 3.4 گرفته شده است.
