به گزارش واحد مرکزی خبر از نیویورک، در این قطعنامه آمده‌است:
شورای امنیت سازمان ملل متحد؛
با یادآوری بیانیه ریاست شورای امنیت سازمان ملل متحد در 29 مارس 2006 به شماره /2006/15 و قطعنامه این شورا به شماره 1696 در تاریخ 31 جولای 2006 و قطعنامه شماره 1737 در تاریخ 23 دسامبر 2006 میلادی و تأکید مجدد بر مفاد آنها،
با تأکید مجدد بر تعهد خود به پیمان ان پی تی پیمان منع گسترش تسلیحات هستهای و ضرورت پیروی کامل تمام کشورهای عضو این پیمان از الزاماتشان
و با یاداوری حق کشورهای عضو براساس مواد یکم و دوم این پیمان به گسترش تحقیق تولید و بکارگیری انرژی هستهای برای مقاصد صلحآمیز بدون تبعیض
با یاداوری نگرانی جدی خود از گزارش‌های مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که این شورا در قطعنامه‌های خود به شماره 1696 و 1737 به آن اشاره کرد.
با اعلام نارضایتی و انتقاد از اینکه ایران در پیروی از قطعنامه‌های 1969 و 1737 کوتاهی کرده‌است - همانطور که مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گزارش مورخ 22 فوریه 2007 خود به شماره /2007/8 به این مسئله اشاره کرد -
با تأکید بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن راه حل مبتنی بر مذاکره که در آن تضمین شود برنامه هستهای ایران منحصراً برای مقاصد صلحآمیز است و متذکر می‌شود که چنین راه‌حلی به نفع منع اشاعه هستهای در مکان‌های دیگر خواهد بود
همچنین از ادامه تعهد چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس و آمریکا با حمایت نماینده عالی اتحادیه اروپا برای یافتن راه‌حل مبتنی بر مذاکره استقبال می‌کند.
این شورا متعهد است که به تصمیمات خود با اتخاذ تدابیر مناسب جامه عمل بپوشاند تا ایران را متقاعد کند که از قطعنامه‌های 1696 و 1737 و الزامات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیروی کند و همچنین گسترش فناوری‌های حساس ایران را که در حمایت از برنامه‌های هستهای و موشکی این کشور هستند، محدود کند تا زمانی که شورای امنیت سازمان ملل متحد تشخیص دهد که اهداف این قطعنامه‌ها برآورده شده‌اند
با یادآوری الزام کشورها در ملحق شدن به کمک متقابل در انجام دادن تدابیر اتخاذ شده در شورای امنیت سازمان ملل متحد، این شورا از خطرات تکثیر که برنامه هستهای ایران باعث آن شده است نگران است،
همین طور از ادامه کوتاهی ایران، در اجرای الزامات شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و کوتاهی این کشور در پیروی از مفاد قطعنامه‌های 1696 و 1737 با توجه به مسئولیت اولیه این شورا براساس منشور سازمان ملل متحد در حفظ صلح و امنیت بین المللی نگران است، بر اساس ماده چهل و یک فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد اقدام می‌کند.
- بار دیگر تاکید می کند که ایران باید بدون تأخیر بیشتر گام‌هایی را که شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در قطعنامه /2006/14 انها را الزامی کرده‌است بردارد این گام‌ها برای اعتمادسازی درباره اینکه برنامه هستهای ایران صرفاً هدف صلحآمیز دارد و نیز حل مسائل حل نشده ضروری است.
در همین راستا بر تصمیم خود تاکید می‌کند که ایران باید بدون تاخیر بیشتر گام‌های الزامی در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 را بردارد.
- همچنین از تمام کشورها می‌خواهد که در خصوص ورود و جابجایی افراد دخیل
در فعالیت‌های هستهای حساس ایران در بخش اشاعه و تکثیر تولید سیستم‌های
پرتاب سلاح هستهای و افرادی که مستقیماً با این فعالیتها مرتبط هستند یا از این فعالیتها حمایت می‌کنند، به داخل قلمرو خود هوشیار باشند و آن را متوقف کنند همچنین در این زمینه تصمیم میگیرد که تمام کشورها باید ورود و جابجایی افراد در قلمرو خود قید شده در ضمیمه قطعنامه 1737 یا ضمیمه یک این قطعنامه پیش‌نویس و افراد دیگری که شورای امنیت سازمان ملل متحد آنها را معرفی کرده‌است یا کمتیه ایجاد شده براساس پاراگراف هجدهم قطعنامه 1737 آنها را
معرفی کرده‌است و در فعالیت‌های هستهای حساس ایران در بخش تکثیر و تولید
سیستم‌های پرتاب سلاح هستهای فعالیت دارند و اقلام کالاها تجهیزات
مواد و فناوری ممنوعه مشخص شده براساس تدابیر پاراگرافهای سوم و چهارم
قطعنامه 1737 را تأمین می‌کنند، به این کمیته اطلاع دهند به استثنای مواردی که چنین سفرهایی برای فعالیت‌هایی باشند که مستقیماً مربوط به اقلامی شود که در زیر پاراگراف سه در بخش‌های این قطعنامه 1737 آمده باشد.
- شورای امنیت سازمان ملل متحد تاکید می‌کند که هیچ چیز در پاراگراف بالا قبلی یک کشوررا ملزم نمی‌کند که از ورود اتباع خود به قلمرو خود خودداری کند و اینکه تمام کشورها باید در اجرای پاراگراف فوق ملاحظات انسانی از جمله الزامات دینی را علاوه بر ضرورت برآورده کردن اهداف این قطعنامه و قطعنامه 1737 از جمله ماده پانزده مقررات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مد نظر قرار دهند.
- تصمیم میگیرد که تدابیر قید شده در پاراگرافهای دوازده، سیزده، چهارده و پانزده قطعنامه 1737 باید درباره افرادی و نهادهای قید شده در ضمیمه یک این قطعنامه به اجرا در آید.
- تصمیم میگیرد که ایران نباید به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم از قلمرو خود یا به وسیله اتباع خود یا با استفاده از کشتی‌ها یا هواپیماهای پرچم‌دار خود به تأمین فروش و انتقال تسلیحات و مواد مرتبط اقدام کند.
همچنین تصمیم میگیرد که تمام کشورها باید تامین چنین اقلامی را از ایران به وسیله اتباع خود یا با استفاده از کشتی‌ها یا هواپیماهای پرچم‌دار خود چه این اقلام از قلمرو ایران نشئت گرفته باشند یا خیر ممنوع کنند.
- از تمام کشورها درخواست می‌کند که با هوشیاری از تأمین، فروش و انتقال مستقیم یا غیرمستقیم هرگونه تانک رزمی، خودروهای رزمی زرهی، سیستم‌های توپخانه‌ای با کالیبر بزرگ، هواپیماهای جنگنده، هلی‌کوپترهای تهاجمی، کشتی‌های جنگی موشک‌ها و سیستم‌های موشکی که در فهرست ثبت‌شده سازمان ملل متحد درباره تسلیحات متعارف برای ایران مشخص شده‌اند، از قلمروشان یا به وسیله اتباعشان یا با استفاده از کشتی‌ها و هواپیماهای پرچم‌دارشان جلوگیری کنند.
همچنین می‌خواهد که این کشورها از تأمین هرگونه کمک فنی، مالی، آموزشی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری، خدمات دیگر و انتقال منابع مالی یا خدمات مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، ساخت و به‌کارگیری چنین اقلامی به منظور جلوگیری از افزایش تسلیحات که بی‌ثبات کننده است، خودداری کنند.
- از تمام کشورها و مؤسسات مالی بین‌المللی، می‌خواهد که وارد تعهدات جدید کمک مالی و وام‌های اعطایی به جمهوری اسلامی ایران نشوند به استثنای مقاصد انسانی و بخش توسعه
- از تمام کشورها در خواست می‌کند که در مدت شصت روز از زمان تصویب این قطعنامه به کمیته درباره گام‌های برداشته شده از دیدگاه اجرای کارامد پاراگرافهای دو، چهار، پنج، شش و هفت بالا گزارش دهند
- عزم خود را اعلام می‌دارد مبنی براینکه تعلیق که در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 به آن اشاره شد و همچنین راستیآزمایی پیروی کامل ایران از الزامات قید شده شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به یک راه حل دیپلماتیک مبتنی بر مذاکره کمک خواهد کرد.
راه‌حلی که تضمین می‌کند برنامه هستهای ایران منحصراً اهداف صلحآمیز را دنبال می‌کند.
همچنین بر تمایل جامعه بین‌المللی به همکاری مثبت برای چنین راه‌حلی تأکید می‌کند و ایران را تشویق می‌کند که از مفاد بالا تبعیت کند و بار دیگر به جامعه بین‌المللی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بپیوندد،
همچنین تأکید می‌کند که چنین ملحق شدنی برای ایران مفید خواهد بود.
- از ادامه تأکید تعهد چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، و آمریکا با حمایت نماینده عالی اتحادیه اروپا از یک راه‌حل مبتنی بر مذاکره برای این مسئله استقبال می‌کند و ایران را تشویق می‌کند که به پیشنهادات ژوئن 2006 آنها /2006/521 که در ضمیمه دوم این قطعنامه الصاق شده‌است و شورای امنیت سازمان ملل متحد در قطعنامه 1696 در سال 2006 از آن حمایت کرد، ملحق شود.
همچنین با قدردانی اعلام می‌کند که این پیشنهاد به ایران همچنان روی میز قرار
دارد.
ملحق شدن ایران به این پیشنهاد رسیدن به یک توافق بلندمدت جامع را ممکن خواهد کرد تا روابط و همکاری با ایران به وجود آید که بر اساس احترام متقابل باشد و اعتماد جامعه بین‌المللی به ماهیت صرفاً صلحآمیز برنامه هستهای ایران به‌دست آید.
- بر عزم خود مبنی بر اعمال حاکمیت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بار دیگر تأکید می‌کند و قویاً از نقش شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حمایت می‌کند.
همچنین از مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دبیرخانه آن برای تلاش‌های بی‌طرفانه و حرفه‌ای خود برای حل کردن مسائل حل‌نشده در ایران در چارچوب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تمجید می‌کند
همچنین برضرورت تداوم کار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای روشن کردن موضوعات حل‌نشده مربوط به برنامه هستهای ایران تأکید می‌کند آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌‌است که از لحاظ بین‌المللی به عنوان نهاد دارای صلاحیت راستیآزمایی توافقنامه‌های پادمان در زمینه منحرف نشدن مواد به سوی مقاصد غیر صلحآمیز براساس مقررات اژانس به رسمیت شناخته شده‌است.
- از مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درخواست می‌کند که در مدت شصت روز گزارش دیگری به شورای حکام آانس بین‌المللی انرژی اتمی و به موازات آن به شورای امنیت سازمان ملل متحد،برای بررسی ارائه دهد مبنی بر اینکه آیا ایران تعلیق کامل و پایدار تمام فعالیت‌های قید شده در قطعنامه 1737 را انجام داده‌است یا خیر.
همچنین اینکه روند پیروی ایران از گام‌های الزامی شورای حکام آژانس بین‌المللی
انرژی اتمی و دیگر مفاد قطعنامه 1737 و نیز این قطعنامه چگونه بوده‌است
- تاکید می‌کند که شورا باید اقدامات ایران را با توجه به گزارشی که در پاراگراف دوازده بالا به آن اشاره شد، بررسی کند. گزارشی که قرار است در مدت شصت روز ارائه شود و
الف) تاکید می کند در صورتی که ایران و تا زمانی که ایران فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری از جمله تحقیق و توسعه را تعلیق کند و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آن را راستیآزمایی کند،
این شورا باید اجرای تدابیر را به حال تعلیق در آورد تا مذاکرات با حسن نیت به منظور
رسیدن به یک نتیجه زودهنگام و مورد پذیرش متقابل ممکن شود.
ب) تاکید می کند که این شورا به محض انکه در پی دریافت گزارش مذکور درپاراگراف دوازده تشخیص داد که ایران به طورکامل از الزامات خود براساس قطعنامه های مربوط به شورای امنیت سازمان ملل متحد و الزامات شورای حکام اژانس بین المللی انرژی اتمی پیروی کرده است و شورای حکام اژانس بین المللی انرژی اتمی هم ان را تائید کند باید تدابیر قید شده در پاراگرافهای سه، چهار، پنج، شش، هفت و دوازده قطعنامه 1737 و پاراگرافهای دو، چهار، پنج، شش، و هفت فوق‌الاشاره را خاتمه دهد.
ج) تاکید می کند درصورتی که گزارش قید شده در پاراگراف دوازده فوق نشان دهد که ایران از قطعنامه 1737 و این قطعنامه پیروی نکرده است، این شورا باید تدابیر مناسب دیگری براساس ماده چهل و یکم فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد اتخاذ کند تا ایران را ترغیب کند که از این قطعنامه‌ها و الزامات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیروی کند و تاکید می‌کند که تصمیمات بیشتر درصورتی که تدابیر بیشتری از این دست ضروری باشند، اتخاذ خواهند شد.
- تصمیم میگیرد که این مسئله را همچنان پیگیری کند.
