به گزارش ایسنا، رسیدن به این مقدار میدان مغناطیسی توهم و خیال نیست. دانشمندان معتقدند که این مقدار میدان مغناطیسی در فضای میان برخی ستارگان در حال چرخش موسوم به کوتوله‌های سفید وجود دارد. کوتوله‌های سفید دارای دانسیته جرمی بسیار بالایی هستند، این اجسام زمانی که عمر یک ستاره، نظیر خورشید، به پایان می‌رسد تشکیل می‌شوند.
ستاره بعد از پایان عمر خود دچار فروپاشی می‌شود اگر جرم آن به‌حدی نباشد که تبدیل به سیاه‌چاله یا ستاره نوترونی شود، کوتوله سفید تشکیل می‌شود. یک کوتوله سفید در ابعاد زمین، جرمی در حد نصف خورشید ما را دارد. با توجه به جرم بالای آن و سرعت بالای چرخش، میدان مغناطیسی تشکیل شده در کوتوله سفید بسیار قوی بوده و در حد 100 هزار تسلا است. یک دستگاه MRI معمولی میدانی در حد 1.5 تسلا دارد.
این پژوهش توسط محققان دانشگاه اوسلو انجام شده است، نتایج این تحقیق درک بنیادینی درباره برهمکنش‌های الکترونیکی با میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند، همچنین از شیمی عجیب موجود در فضای بین ستاره‌ای پرده برمی‌دارد. پیوندهای اتمی در روی زمین توسط نیروی‌های الکترواستاتیکی تعیین می‌شوند در نتیجه میدان مغناطیسی هیچ‌گاه مد نظر قرار نمی‌گیرند. اما در فضای بین ستاره‌ای میدان مغناطیسی قوی وجود دارد که روی پیوندها تاثیر شگرفی دارد.
این گروه تحقیقاتی با استفاده از مدل‌سازی کامپیوتری موسوم به برهمکنش پیکربندی کامل (FCI) سرنوشت مولکول‌های هیدروژن را در میدان‌های مغناطیسی بالا مورد مطالعه قرار دادند.
در حالت پایه، که کمترین سطح انرژی الکترون است، با افزایش میدان مغناطیسی مولکول‌ها دچار افزایش انرژی می‌شوند و پیوندهای قوی‌تر خواهند داشت، این پیوندها موازی میدان خواهند بود. زمانی که یک مولکول برانگیخته می‌شود الکترون به اربیتال ضد پیوندی رفته و مولکول به اعضای سازنده خود تجزیه می‌شود. اما در میدان مغنطیسی قوی اوربیتال مولکولی در جهت عمود بر میدان مغناطیسی جهت‌گیری می‌کند. الکترون برانگیخته شده با میدان مغناطیسی برهمکنش داده و پیوند میان اتم‌ها برقرار باقی می‌ماند. این پیوند نه یونی و نه کوالانسی است بلکه نوع جدیدی از پیوند اتمی محسوب می‌شود که پارامغناطیس است.
