به گزارش یو اس تودی بومگارتنر درون کپسول دارای فشار 1360 کیلوگرمی بوسیله یک بالون هلیومی بیش از 28000 متر مکعبی یکشنبه 14 اکتبر به ارتفاع بیش از 39 کیلومتری رسیده بود، با یک لباس فضایی به درون محیط نزدیک به خلا پرید.
او که پیش از پرش بر روی سکوی کوچکی نشسته بود، در سخنانی که یادآور سخنان نیل آرمسترانگ بود، گفت: "گاهی باید خیلی بالا بروید تا بفهمید که چقدر کوچک هستید."
سرعت سقوط بومگارتنر در ابتدای پرش به به بیش از 1170 کیلومتر در ساعت- بیش از سرعت صوت- رسید. بیش از 6 دهه قبل در 14 اکتبر 1947 خلبان چاک یاگر برای اولین بار با یک هواپیما سرعت صوت را شکسته بود.
بومگارتنر در حین پرواز و سقوط آزاد حدود 10 دقیقهای اش با استادش، جو کیتینجر، خلبان بازنشسته نیروی هوایی آمریکا در تماس بود که بیش از 50 سال رکوددار ارتفاع سقوط آزاد بود.
او در ارتفاع 1.5 کیلومتری از سطح زمین (2.9 کیلومتری از سطح دریا) چترنجاتش را باز کرد و به سلامت در جنوب غربی ایالت نیومکزیکوی آمریکا به روی زمین فرود آمد.
آماده شدن برای این برنامه که بر اساس نام شرکت اتریشی "رد بول"،سازنده نوشابههای انرژیزا، حامی مالی آن، "رد بول استراتوس" نام داشت، پنج سال طول کشید و نهایتا رکورد مرتفعترین سقوط آزاد و مرتفعترین پرواز بالون سرنشیندار را شکست.
بومگارتنر برای شکستن رکورد دراین پرش از لبه فضا چندین سال را تمرین گذرانده بود و دو بار تلاش قبلیاش نیز ناموفق مانده بود.
در اولین بار تبلیغکننده اتریشی برنامه با شرکت رد بول اختلاف پیدا کرد و ادعای خسارت کرد؛ نهایتا این منازعه سال گذشته در دادگاه فیصله یافت.
بار دوم هم مشکل جدیتری رخ داد. بومگارتنر که به سقوط آزاد درون یک لباس فضایی با کلاهخود عادت نداشت دچار حملات وحشتزدگی در فضای محصور میشد، و از این طرح کنار کشید. او بعدها با کمک یک روانشناس ورزشی توانست بر این ترسش غلبه کند.
پرش بومگارتنر عاری از لحظات نگرانکننده نبود. در هنگام صعود با بالون او از نبود حرارت در ویزور کلاهخودش شکایت شد که باعث شد مهندسان ماموریت در این باره بحث کنند که آیا اصولا او باید از کپسول خارج شود یا نه. بعد در هنگامسقوط او لحظاتی دچار چرخش شدید به دور خودش شد؛ چنین چرخشهایی ممکن است باعث بیهوش شدن فرد شود.
اما نهایتا او توانست این چرخشها را مهار کند و پس از باز کردن چتر نجاتش در انتهای پرش به آرامی روی زانوانش بر روی زمین فرود آمد.