این دانشآموزان از اردوی راهیان نور از استان خوزستان به خانه‌های خود باز می‌گشتند که دچارسانحه شدند.خبر بسیار دلخراشی است که موجب اندوه و نگرانی می‌شود، دلخراش بودن از این نگاه که 26دانش‌آموز هموطن ما بر اثر سانحه جان باخته‌اند، ولی نکته مهم‌تر اینکه باید تا چه زمانی شاهد اینگونه حوادث در سطح کشور باشیم. سال گذشته نیز آمار تلفات حوادث اردوهای دانش‌آموزی افزایش چشمگیری داشت و این آمار در اسفند‌ماه90 به اوج خود رسید و چند اتوبوس حامل دانشآموزان، دچار سانحه شدند و موجب کشته شدن جمعی از دانشآموزان کشورمان شد.
براساس اعلام نظر کارشناسی پلیس راه، اغلب حوادث رانندگی اتوبوس‌های حامل دانشآموزان اردوهای فوق برنامه به‌علت بی‌احتیاطی رانندگان و تخطی از سرعت مجاز بوده است. یکی از پیامد‌های این حوادث رانندگی عزادار شدن جمعی از خانواده‌هاست که فرزندانشان را از دست می‌دهند و بروز مشکلاتی برای خانواده‌های دانشآموزان مجروح است که در پی درمان فرزندشان هستند. کسی منکر برگزاری اردوهای راهیان نور نیست، ولی بحث بر سر نحوه برگزاری این اردوهاست، شهریور سال 90در همایش توجیهی اردوهای راهیان نور درس آمادگی دفاعی دانشآموزان سال دوم متوسطه(طرح مدرسه تا مدرسه)که در ستاد فرماندهی سپاه محمد رسول‌الله(ص) تهران بزرگ با حضور مسئولان اردوهای راهیان نور برگزار شد، مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران در سخنانی عجیب اعلام کرد که پس از بررسی کارشناسی به این نتیجه رسیدیم که اعزام دانشآموزان به اردوهای راهیان نور با اتوبوس «امن‌تر» از قطار است.
سید‌علی یزدی‌خواه تصریح کرد: «تا سال گذشته دانشآموزان را با قطار به اردوهای راهیان نور اعزام می‌کردیم که با توجه به مشکلات آن تصمیم گرفتیم اتوبوس جایگزین قطار شود و دانشآموزان با اتوبوس به مناطق عملیاتی بروند.» برخی از حاضران در آن همایش از این سخنان متعجب شدند، زیرا بسیاری از کارشناسان بر این باور هستند که قطار، امن‌ترین وسیله ارتباطی است، به هر روی از سال 90دانشآموزان با اتوبوس به اردوهای راهیان نور اعزام شدند که نتیجه آن افزایش نگران‌کننده آمار تلفات است.
اکنون پس از گذشت بیش از یک سال از اینکه آموزش و پرورش به این نتیجه رسیده که دانشآموزان را با اتوبوس به اردوهای راهیان نور اعزام کند، هر روز بر آمار تلفات افزوده می‌شود و اگر همین روند ادامه یابد یقینا آمار تلفات نسبت به سال گذشته تحصیلی افزایش خواهد داشت. بهمن‌ماه 90طی تصادف مرگبار اتوبوس راهیان نور دانشآموزان مشهدی در استان لرستان، سه دانش‌آموز کشته و 13دانش‌آموز نیز مجروح شدند. مدیرکل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی در حاشیه تدفین قربانیان این حادثه در سخنانی اظهار کرد: «زیرساخت‌ها در خوزستان آماده نیست و اتوبوس‌هایی که در آنجا استفاده می‌شود، از رده خارج هستند.»
آماده نبودن زیرساخت‌ها
برگزاری صحیح اردوهای راهیان نور برای آشنایی دانشآموزان با رشادت‌ها و ایثارگری‌های رزمندگان در ایام دفاع‌مقدس ضروری است، ولی به شریط اینکه امکانات برگزاری چنین اردوهایی مهیا باشد و تنها در اندیشه افزایش آمار دانشآموزان اعزام شده به این اردوها نباشیم. افزایش تلفات جاده‌ای اردوهای دانش‌آموزی و پاسخگو نبودن مسئولان مربوطه موجی از نگرانی در بین خانواده‌هایی که فرزندشان در سال دوم دبیرستان درس می‌خواند ایجاد کرده است، با توجه به سوانح اردوها یک پرسش اساسی مطرح می‌شود؛ چرا دانشآموزان که آینده‌سازان این کشور هستند بدون درنظر گرفتن امکانات و تمهیدات لازم و ضروری به اردو فرستاده می‌شوند؟
آیا همچنان باید شاهد اعزام دانشآموزان به اردو با اتوبوس‌های فرسوده و حتی ازرده‌خارج (به گفته مدیرکل آموزش و پرورش خراسان رضوی) باشیم؟
چه‌کسی پاسخگوست؟
اعزام دانشآموزان سال دوم دبیرستان در سال تحصیلی 92-91 به اردوهای راهیان نور در آغاز راه است و به گفته مسئولان وزارت آموزش و پرورش امسال یک میلیون نفر از دانشآموزان در قالب کاروان‌های راهیان نور به مناطق عملیاتی دوران دفاع‌مقدس اعزام می‌شوند، باید مسئولان مربوطه راهکاری بیندیشند، یقینا آنها نیز چنین چیزی را برنمی‌تابند که فرزندان مردم در سوانح جاده‌ای کشته شوند.
معمولا در چنین مواردی مسئولان دولتی پاسخگو نیستند، وزیر آموزش و پرورش سال گذشته در واکنش به یکی از سوانح که براثر واژگونی یک دستگاه اتوبوس حامل دانشآموزان شاهرودی اردوی راهیان نور در محور گرمسار منجر به کشته و زخمی شدن چند دانش‌آموز شد، اعلام کرد: «درباره این حوادث من مسئول نیستم، از مسئولان حمل‌ونقل در این رابطه بپرسید.»
حاجی‌بابایی دیروز نیز در پاسخ به پرسش جمعی از خبرنگاران درباره حادثه کشته شدن 26دانش‌آموز بروجنی و زخمی شدن چند دانش‌آموز دیگر تنها به بیان این جمله بسنده کرد: «از مسئولانش بپرسید.» به هر روی تاکنون هیچ مسئولی خود را موظف به پاسخگویی نمی‌داند و همچنان این پرسش بی‌پاسخ مانده است، چه‌کسی باید پاسخگو باشد؟
