اگر دوستدار سینمای کودک باشید کلاه‌قرمزی و رفقایش هنوز در هفت سینما به صورت تک سانس به نمایش در می‌آید، ضمن اینکه «اختاپوس» و «سلام بر فرشتگان» و «همبازی» هم به‌عنوان نمایندگان سینمای کودک روی پرده هستند. برای کسانی که ملودرام را به ژانرهای دیگر ترجیح می‌دهند هم چند انتخاب وجود دارد.
از فیلم تازه اکران شده «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» گرفته که رویکرد متفاوتی در ژانر ملودرام است تا فیلم پرسر و صدای «من همسرش هستم» که مخالفانی هم دارد. مخاطبی که ویترین سینما برایش از ساختار و مضمون بیشتر اهمیت دارد، «تو و من» به‌عنوان فیلم تازه گلزار روی پرده است که اگر بدتر از «دوخواهر» فیلم قبلی او نباشد، بهتر از آن هم نیست. «آینه‌های روبه‌رو» هم دست روی موضوعی گذاشته که سینمای ایران تاکنون سراغش نرفته و «پیمان» هم با محمدرضا فروتن شاید گزینه خوبی برای علاقه‌مندان سینمای عاشقانه باشد.
«بغض» هم هست تا ویترین سینما از آثاری که بررسی معضلات و مشکلات جوان‌ها را دستمایه خود قرار داده‌اند خالی نباشد. باز برای کسانی که فضای موجود و حاکم بر سینمای ایران را نمی‌پسندند و دلشان برای سینمای نجیب و اخلاقی دهه 60 تنگ شده فیلم «بوسیدن روی ماه» وجود دارد که در آن هیچ کدام از عناصر گیشه‌ای سینما استفاده نشده‌است. در کل اینکه 11 فیلم به صورت همزمان اکران عمومی شده‌اند می‌تواند به لحاظ تنوعی که برای ویترین سینماها به همراه داشته جالب توجه باشد اما نکته اینجاست که سینماهای ما ظرفیت اکران مناسب نهایتاً چهار فیلم را دارند.
و الان که به اندازه بازیکنان یک تیم فوتبال فیلم روی پرده آمده، بسیاری از این آثار مجالی برای دیده شدن ندارند چون یا سالن‌ها اندک است یا سینمای مناسبی دراختیارشان قرار نگرفته است. نگاهی به وضعیت گیشه فیلم‌ها هم نشان می‌دهد که اغلب فیلم‌های اکران پاییزی مخاطب چندانی نداشته‌اند. اینکه شورای صنفی چگونه تن به چنین ترافیک اکرانی داده شاید به وقت‌های تلف شده بازی برگردد. زمان‌هایی که دعواها و حاشیه‌ها اجازه نداد اکران روند طبیعی‌اش را طی کند و حالا در حالی که وارد هشتمین ماه سال 91 شده‌ایم کلی فیلم روی دست ارشاد و شورای صنفی مانده که باید در زمان محدودی که مانده اکران شوند، ضمن اینکه ماه محرم در راه است و بعد از آن هم نوبت به جشنواره فجر می‌رسد که آغازش در واقع حکم تحویل سال سینما را دارد.
باتوجه به محدود بودن سالن‌های سینما، 11فیلم در حالی کنار یکدیگر اکران شده‌اند که تعداد سالن‌های برخی از آنها اندک است و البته وقتی قرار به نمایش عمومی همزمان این تعداد فیلم باشد چاره‌ای هم جز تقسیم سالن‌ها وجود ندارد. همین‌الان چندین و چند فیلم منتظر ورود به چرخه اکران هستند و این داستان همچنان ادامه دارد. به هر حال اگر سری به سینماهای تهران زدید از تنوع فیلم‌های روی پرده متعجب نشوید. این سیاست‌تازه شورای صنفی نمایش است که زمان کم دارد و فیلم در نوبت اکران بسیار!
