گروه تحقیقاتی 34 قطعه استخوان انسان را در غار تیان یوان در نزدیکی پکن کشف کردند. تاریخ‌گذاری رادیوکربنی نشان می‌دهد این فرد بین 42 تا 39 هزار سال قبل زندگی می‌کرده است.
پروفسور اریک ترینکاس، از دانشگاه واشنگتن در شهر سن‌لوئی آمریکا که یکی از این پژوهشگران است، می‌گوید: «برای این دوره زمانی، که در درک نحوه پخش شدن انسان‌های مدرن در سراسر جهان اهمیت اساسی دارد، ما دو فسیل با تاریخ نسبتاً مشخص از شرق آسیا داریم. از قبل بقایای غار نیا از ساراواک در برونئی را داشتیم و حالا این نمونه از چین را داریم. اگر رو به غرب برویم، نمونه بعدی به لبنان مربوط می‌شود. در این فاصله چیز دیگری نیست.»
بر اساس نظریه خروج از آفریقا انسان‌های مدرن (هوموساپین) در شرق آفریقا تکامل یافتند و سپس در حدود 70 هزار سال قبل در سراسر زمین پخش شدند و جای انسان‌های بدوی‌تر مانند نئاندرتال‌ها را- بدون آمیزش یا آمیزش اندک با آنها- گرفتند.
بقایای کشف شده در تیان یوان دارای مشخصه‌های هوموساپینها است. اما اریک ترینکاس و همکارانش این استدلال جنجال‌آفرین را مطرح کرده‌اند که استخوان‌ها همچنین برخی مشخصه‌های گونه‌های قدیمی‌تر انسان را، مانند دندان‌های نسبتاً بزرگ جلویی، بروز می‌دهد.
آنها استدلال می‌کنند محتمل‌ترین دلیل وجود این مشخصه‌ها این است که انسان‌های اولیه مدرنی که از آفریقا سر برآوردند با جمعیت‌های قدیمی‌تری که از قبل در اروپا و آسیا حضور داشتند جفت‌گیری کردند.
پروفسور ترینکاس گفت: «الگویی که در سراسر جهان کهن می‌بینیم اساساً یک انسان مدرن به لحاظ مشخصه‌های تازه شکل گرفته آن است، اما همچنین اقلیتی از خصوصیات است که در انسان‌های مدرن شرق آفریقا وجود نداشته یا از میان رفته بوده است. سؤال این است که آنها این خصوصیات را از کجا گرفتند؟ یا در اثر فرآیند تکاملی که خیلی محتمل نیست، یا تا حدودی در اثر تناسل با گروه‌های قدیمی‌تر آمیزش جنسی اتفاق می‌افتد. به نظر من این موضوع نه تکان دهنده است نه غیرمنتظره.»
شواهد به‌دست آمده از حیات وحش حاکی است که دو گونه نزدیک به یکدیگر که برای کمتر از دو میلیون سال از هم جدا بوده‌اند می‌توانند در صورت آمادگی شرایط با موفقیت جفت‌گیری کنند.
جفت‌گیری هومو سیپین‌ها با انسان‌های کهن ایده‌ای جنجالی است. فسیل‌شناسان می‌گویند که برخی از این مشخصه‌ها تنها آثاری است که از اجداد قدیمی‌تر انسان در آفریقا به‌جا مانده است و اکثر شواهد ژنتیکی جمع‌آوری شده از انسان امروزی در ظاهر مؤید جفت‌گیری قابل توجهی میان انسان مدرن و کهن نیست.
تحلیل استخوان‌های تازه به آشکار شدن جزئیات جالبی درباره سبک زندگی انسان تیان یوان منجر شده است. اما فقدان لگن خاصره در میان بقایا تعیین جنسیت آن را غیر ممکن می‌کند.
در نمونه تیان یوان همچنین علائم چندین مشکل جسمی و بیماری به چشم می‌خورد. این فرد پیش از مرگ تعدادی از دندان‌هایش را از دست داده بود که البته با توجه به سنش غیرعادی نیست.
پژوهشگران همچنین چندین مورد آسیب‌دیدگی را روی استخوان پا مشاهده کرده‌اند که به نظر می‌رسد ناشی از یک بیماری باشد که عضلات اطراف زانو را متأثر می‌کرده است.
با این حال صرف‌نظر از علت این مشکلات، به نظر نمی‌رسد که اینها باعث معلولیت او شده باشد زیرا بقایای استخوان پا حاکی از فعال بودن فرد است.
