شبکه خبری زد د اف اتریش گزارش داد، دلیل او برای ادعایش این است که هزاران سال پیش، زمانی که انسان‌ها هنوز در گروه‌های کوچک و در حیات وحش زندگی می‌کردند، توانایی‌های ذهنی‌شان برای بقای تک تک افراد عامل تعیین کننده‌ای بود.
جرالد کربتری (Gerald Crabtree)، زیست شناس تکامل بشری در دانشگاه استنفورد در نشریه تخصصی گرایشات در ژنتیک نوشت: اما از زمانی که انسان‌ها کشاورز شدند و زندگی شان در اجتماعات بزرگ شکل گرفت، باهوش بودن تک تک افراد اهمیت کمتری یافت.
هوش انسان وابسته به حدود 2000 تا 5000 ژن است. کربتری نوشته است که بر اساس پژوهش‌ها، این وراثت مغزی به طور خاص به جهش حساس است. وی حدس می‌زند که انسان در 120 نسل گذشته - حدود 3000 سال پیش - گام به گام هوش خود را کنار گذاشته است.
این پژوهشگر نوشته است اگر ما امروز به دیدار شهروندی از یونان باستان برویم، خواهیم دید که قدرت تخیل بیشتر و حافظه بهتری خواهد داشت.
نتیجه پژوهش کربتری در تعارض با پژوهش‌هایی است که بر مبنای آنها گفته می‌شد متوسط هوش انسان‌ها از اوایل دهه 20 نسل به نسل افزایش یافته است.
این پدیده که جیمز رابرت فلین (James Robert Flynn)، پژوهشگر علوم مربوط به هوش آن را کشف کرد، به اثر فلین مشهور است.
