به گزارش همشهری‌آنلاین بر اساس رای هیئت داوران کتاب «حافظ هفت» نوشته اکبر صحرایی در بخش داستان به عنوان اثر شایسته تقدیر شناخته شد. در بخش نقد ادبی، دو کتاب «مولوی و اسرار خاموشی» نوشته علی محمدی آسیابادی و «عقل سرخ» تألیف تقی پورنامداریان به عنوان آثار شایسته تقدیر و به شکل مشترک معرفی شدند. همچنین در گروه مستندنگاری، کتاب «شرح اسم» تألیف سیدهدایت‌الله بهبودی در بخش زندگی‌نامه‌های غیرداستانی و در بخش خاطره‌نگاری کتاب «نورالدین پسر ایران» تألیف معصومه سپهری به شکل مشترک به عنوان آثار شایسته تقدیر شناخته شدند
در این مراسم مجید حمیدزاده دبیر علمی جایزه‌ی جلال با ارائه گزارشی از این جایزه گفت: ساختار جایزه جلال به این صورت است که در راس آن هیات امنا قرار دارد که اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی هستند و رییس آن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است و بعد اعضای هیات علمی به تایید دبیر قرار دارند و گروه‌های داوری زیر نظر این هیات داوری تشکیل می‌شوند.
او با اشاره به آمار کتاب‌های رسیده به دبیرخانه جایزه‌ی جلال در این دوره از برگزاری جایزه اظهار کرد: امسال 4702 اثر به دبیرخانه رسید که 1601 کتاب آن در حوزه‌ی داستان، 1020 اثر در حوزه‌ی نقد، 1221 اثر تاریخ‌نگاری و 808 کتاب در حوزه مستندنگاری نوشته شده بود که به نسبت دوره‌های قبل اگر بخواهیم در نظر بگیریم، در دوره اول سه هزار و 750 اثر را داشتیم که متعلق به دو سال 85 و 86 بود. در دوره‌ی دوم 1850، در دور سوم دو هزار و 970 و در دوره چهارم چهار هزار و 850 اثر به دبیرخانه رسیده بود و این دوره ما کاهش 152 اثری را شاهد بودیم، البته ما فکر نمی‌کردیم که با وضعیت کاغذ که اکنون ناشران با آن مواجه هستند این میزان کم کاهش را شاهد باشیم.
مجتبی رحماندوست عضو هیات علمی جایزه‌ی جلال گفت: من سال ششم دبیرستان «خسی در میقات» جلال را خواندم و تاثیرگذاری او بر من مانده است. جلال نثر و سبکی دلنشین داشت و آدم گاه شک می‌کند که داستان‌های او گزارش و روایت‌اند یا داستان. برای او سبک مایه‌ی تفاخر نبود، بلکه او سبک تقلیدی را افتخار نمی‌دانست و نزدیک‌ترین زبان به کلام عادی را برای نگارش برگزید. او کلامی بی‌پیرایه داشت که روش مردمی بودن او هم هست و این موضوعاتی نیست که فقط برای دوره او اهمیت داشته باشد و همیشه موثر است.
رحماندوست ادامه داد: دیگر ویژگی جلال این است که اگرچه ما او را داستان‌نویس می‌دانیم، اما او به سفرنامه‌نویسی و نگارش، گزارش و تحلیل هم روی آورده و خودش را به یک سبک محدود نکرده است.
عضو هیات علمی جایزه‌ی جلال آل احمد افزود: ما به جلال، جلال آل‌احمد می‌گوییم، در حالیکه حق سیادت او را نادیده می‌گیریم. او پیش امام (ره) می‌رود و امام برای نگارش کتاب «غرب‌زدگی» به او پول می‌دهد که جلال پول را به شمس می‌دهد، شمس با آن خانه‌ای می‌خرد و همیشه شمس می‌گفت من این خانه را از امام (ره) دارم.
وی افزود: جلال از تغییر ایدئولوژی هراس نداشت و از حزب توده به «خسی در میقات» رسید و به خانه پدری و معنویتش بازگشت. او نویسنده‌ای وطنی است، خالص و جنس داخلی که اگر بتوانیم چنین سنتی را ایجاد کنیم و پا جای پا او بگذاریم، خوب است.
رحماندوست با اشاره به نداشتن رمانی مطرح در کشور گفت: ما در عرصه‌ی رمان در کشور عقب هستیم. نه در قبل و نه بعد از انقلاب، رمانی نداشته‌ایم که جهانی شود. برخی مجموعه داستان‌های ایرانی ترجمه شده‌اند، اما ما هنوز در کشور فرهیخته و اهل قلمی نداریم که رمانی شناخته شده در جهان نوشته باشد. باید هزار رمان بنویسیم که 100 رمان آن خوانده شود، 10 رمان آن ترجمه شود و یکی در سطح جهان مطرح شود.
بر اساس این گزارش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و سرپرست معاونت فرهنگی وزارت ارشاد نیز در این مراسم حضور داشتند و سخنانی بیان کردند
