نزدیک به 10 هزار زن هندی اهل روستای باندا در شمال اوتار پرادیش هندوستان با افتخار نام خود را «باند گولابی» گذاشته‌اند. نام این باند در زبان محلی به معنی «باند صورتی» است، همه افراد این باند ساری‌های صورتی به تن می‌کنند.این زنان مسئول نظارت بر روستای خود هستند تا نه تنها هیچ دزد و غارتگری جرأت نزدیک شدن به محل زندگی آنها را نداشته باشد بلکه مردان روستا نیز قادر نباشند با خشونت با همسر و خانواده‌شان رفتار کنند. با چنین هدفی کاملا روشن است که مقامات رسمی هندوستان نیز برای آنها احترام زیادی قائلند.
زنان باند صورتی اگرچه در هندوستان بسیار مشهور هستند اما از هیچ حزب سیاسی یا نهاد غیردولتی پیروی نمی‌کنند و خود را عضو هیچ یک از آنها نمی‌دانند، زیرا به قول «سامپات پال دیوی» فرمانده این گروه زنانه، هر وقت که یک نهاد یا سازمانی ادعای حمایت از باند صورتی‌ها را می‌کند از آنها انتظار دارد که در جای دیگری خدمت کنند.
گروه صورتی‌ها تشکیل می‌شود
همه چیز از سال 2006 آغاز شد. یک روز سامپات دیوی صدای گریه یکی از زنان روستا را شنید که به خاطر کتک‌های همسرش فریاد می‌کشید و کمک می‌خواست. افراد زیادی در روستا نبودند و هر یک به دنبال کار خود رفته بودند. سامپات دیگر تحمل شنیدن صدای گریه‌های زن را نداشت به سمت شوهر زن رفت و از او خواست که دست از سر همسرش بردارد و دیگر او را کتک نزند، اما مرد بدون توجه به درخواست سامپات به کتک زدن همسرش ادامه داد.کاری از دست سامپات ساخته نبود، او به خانه برگشت اما تمام شب را در فکر ماجرایی بود که آن روز اتفاق افتاده بود، او به دنبال راه چاره‌ای برای انتقام می‌گشت.
صبح روز بعد، سامپات به همراه پنج زن دیگر، چوب به دست راهی خانه آن مرد شدند و تا می‌توانستند وی را کتک زدند تا اینکه مرد التماس‌کنان از آنها خواست دست از سر او بردارند و قول داد که دیگر با همسرش با خشونت رفتار نکند.وقتی این خبر در روستا پیچید زنان بیشتری نزد سامپا آمدند و از آن زمان بود که سامپا تصمیم گرفت یک گروه تشکیل دهد. از آنجا که رنگ صورتی نمایانگر هیچ حزب سیاسی یا مذهبی در هندوستان نبود سامپا ساری صورتی به تن همه زنان گروه کرد تا همگی لباس یکدستی به تن داشته باشند.
جرم و جنایت ممنوع
از آن سال تاکنون باند صورتی از رخ دادن جرم‌های زیادی در روستایشان جلوگیری کرده‌اند. آنها نه تنها موفق شدند جلوی ازدواج اجباری کودکان را بگیرند بلکه بسیاری از مردان را که با خانواده خود با خشونت رفتار می‌کردند تحویل قانون دادند. باند صورتی باعث شد تا زنان روستا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند و اجازه ندهند کسی به آنها زور بگوید. حتی یک بار، آنها مردی را که در روستا قانون‌شکنی کرده بود به اداره پلیس تحویل دادند اما اداره پلیس محلی از پذیرفتن این مرد سرباز زد و در اینجا بود که باند صورتی دست به کار شد و با یورش به اداره پلیس مقامات را مجبور کرد تا برای مرد خاطی پرونده تشکیل دهند.البته پیوستن زنان روستا به باند صورتی کار چندان ساده‌ای نبود، به گفته سامپا در ابتدا شوهر بسیاری از زنان باند با این تصمیم مخالف بودند اما وقتی پافشاری همسران خود را دیدند مجبور شدند که با آنها همکاری داشته باشند.
باند صورتی برای هرچه قدرتمندتر شدن تمرینات رزمی نیز دارد. آنها چند روز در هفته چگونگی استفاده از «لاتی» که یک وسیله رزمی هندی برای دفاع شخصی است را تمرین می‌کنند.
شاید خیلی‌ها تصور کنند که باند صورتی یک گروه مردستیز است اما به گفته سامپات چنین تصوری درباره این گروه به هیچ عنوان صحیح نیست زیر آنها تاکنون 11 زن جوان که از خانه خود فرار کرده بودند را به آغوش خانواده برگردانده اند. «اعضای باند صورتی معتقدند زن و مرد در کنار یکدیگر می‌توانند زندگی خوب و آرامی داشته باشند. برای همین است که در این گروه مردانی هم عضو هستند که در طرفداری از باند صورتی و فعالیت‌های آنها سخنرانی‌هایی انجام می‌دهند».
همشهری سرنخ/شماره167
