با گسترش اینترنت و راه‌افتادن نوعی روزنامه‌نگاری دیجیتالی، نوعی روزنامه‌نگاری در جهان به‌وجود آمد که آن را «ما رسانه‌ایم» نام نهادند.فرهنگ ما رسانه‌ایم، آن بود که خود شهروندان به‌عنوان آحاد جامعه مدنی، اخبار و گزارشهای خود را روی تارنماها و سایتهای خبری قرار می‌دادند و به این ترتیب نقش رسانه سنتی در اطلاع‌رسانی به جامعه، کم‌رنگ شد.
کم‌رنگ‌شدن نقش رسانه‌های سنتی باعث شد که رسانه‌های سنتی به لحاظ اقتصادی با بحران روبرو شوند، زیرا هم به دلیل آگهی و هم به لحاظ تیراژ با دشواری روبرو شوند و برای مقابله با این بحران از حجم سرمایه‌گذاری و تعداد کارکنان خود بکاهند.
این روند مدار بسته‌ای را سبب شد که حیات رسانه‌های سنتی را تهدید کرد و با این تهدید، نقش رسانه‌های سنتی و نفوذ آنها در جامعه کم و کمتر شد.
گروهی از روزنامه‌نگاران مطرح آمریکا با برپایی نشست‌های تخصصی، به ارزیابی وضع موجود پرداختند و برای خروج از بن‌بست موجود به نشست‌های خود، ماهیت حقوقی بخشیدند و کمیته روزنامه‌نگاران علاقمند را تشکیل دادند.
از دل این کمیته برنامه‌ای بیرون آمد که به آن پروژه اعتلای روزنامه‌نگاری می‌گویند. این پروژه در بدو امر از تعدادی از استادان و خبرگان روزنامه‌نگاری خواست تا برنامه نوینی را برای آموزش روزنامه‌نگاری دنبال کنند.
کتاب آموزش روزنامه‌نگاری به قلم استاد دبورا پاتر که از روزنامه‌نگاران برجسته آمریکایی است، یکی از همین تلاش‌هاست که اینک ترجمه آن را پیش رو دارید.
از آنجا که بن‌بست‌های موجود در روزنامه‌نگاری از دهه 1990 به این سو در همه جهان وجود دارد و به تبع در کشور عزیزمان ایران هم چنین است، مطالعه این کتاب می‌تواند بسیار سودمند باشد.
- آموزش روزنامه‌نگاری
- به انضمام قانون مطبوعات جمهوری اسلامی ایران
- نوشتـة دبورا پاتر
- ترجمة حمید رضا زاهدی
- قطع رقعی ، 180 صفحه
- چاپ اول : 1600 تومان
