سید مصطفی میرسلیم که قبل از شناخته شدن به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد دولت سازندگی، در سال 1358 یعنی پس از سقوط دولت موقت و وقتی اکبر هاشمی رفسنجانی به عنوان سرپرست وزارت کشور معرفی شد معاونت سیاسی و اجتماعی وزارت کشور را بر عهده گرفت و به صورت رسمی وارد وزارت کشور شد. میرسلیم درباره مقطع زمانی که معاونت وزارت کشور را عهده‌دار بوده است و درباره انتخابات ریاست جمهوری با 104 نامزد و ائتلاف بزرگ در انتخابات مجلس در اوایل انقلاب می‌گوید:
- در آن زمان مشکلات متعددی در کشور وجود داشت و تازه می‌خواستیم به سمت اجرایی شدن قانون اساسی حرکت کنیم. هنوز تکلیف رئیس جمهور و مجلس هم مشخص نبود و اولین قدمی که ما برداشتیم، ورود به صحنه انتخابات ریاست جمهوری بود. خوشبختانه انتخابات ریاست جمهوری با توجه به تجربیاتی که کسب کرده بودیم، خیلی خوب برگزار شد. آن زمان ما حدود 104 نامزد ریاست جمهوری داشتیم و شورای نگهبانی هم وجود نداشت که نامزدها را رد و یا تایید صلاحیت کند. ما خدمت امام خمینی (ره) رسیدیم و مساله را با ایشان در میان گذاشتیم که ایشان گفتند نگران نباشید، خود مردم تکلیف را مشخص خواهند کرد به همین دلیل ما مانع حضور هیچ فردی در انتخابات نشدیم و در نهایت رأی مردم در آن زمان نشان‌دهنده پایگاه مردمی هر یک از جریان‌هایی بود که در انتخابات کاندیدا داشت.
- قدم بعدی ما این بود که در انتخابات مجلس پیروز شویم. به همین دلیل یک چیزی را شکل دادیم تحت عنوان ائتلاف بزرگ! به هر حال ما می‌دانستیم که نظام مردم‌سالاری متکی بر رئیس‌جمهور و مجلس است و اگر نتوانستیم در انتخابات ریاست جموری پیروز شویم، باید تمرکز خود را روی مجلس معطوف کنیم. آقای هاشمی رفسنجانی در اسفند ماه 58 از وزارت کشور استعفا دادند و کاندیدای حضور در مجلس شورای اسلامی شدند. منطق استعغای ایشان هم این بود که می‌گفتند وزارت کشور مسئول برگزاری انتخابات است و جایی است که باید پاک باشد. به همین دلیل من اگر می‌خواهم در انتخابات شرکت کنم، نباید در وزارت کشور سمتی داشته باشم. بعد از ایشان، آیت‌الله مهدوی کنی سرپرستی وزارت کشور را برعهده گرفتند که باز هم بنده در همان جایگاه قبلی، در خدمت ایشان بودم.
به گزارش فارس، مصطفی میرسلیم در مورد چگونگی حضور در وزارت ارشاد دولت سازندگی نیز گفت: وزارت ارشاد به دوران دوم آقای هاشمی رفسنجانی برمی‌گردد. در دور اول ریاست جمهوری آقای هاشمی، من به عنوان مشاور در امور تحقیقات در دولت حضور داشتم. همان موقع بود که من به عضویت شورای عالی انقلاب فرهنگی درآمدم. بنابراین قبل از اینکه مسئله وزارت ارشاد مطرح شود، من به عنوان عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بودم و 4 سال هم به عنوان دبیر این شورا فعالیت کردم. بعد از اینکه آقای لاریجانی وارد سازمان صدا و سیما شد، آقای هاشمی یک روز به من گفتند موافقی که کار وزارت ارشاد را برعهده بگیری؟ من هم در پاسخ گفتم اگر شما می‌گویید، ما در خدمت شما هستیم. ایشان چند سوال در مورد برنامه‌های من برای وزارت کردند و در نهایت من را برای وزارت به مجلس معرفی کردند.
وزیر ارشاد دولت سازندگی در مورد سیاست‌های دولت هاشمی اظهار داشت: «یادتان باشد که دولت آقای هاشمی، دولت سازندگی است. ایشان همت خود را بر این گذاشته بودند که خرابه حاصل از جنگ را سر و سامان دهند. شهرهای مختلفی گرفتار مصیبت شده بود و روستاهای بسیاری تخریب شده بودند که همه این‌ها نیازمند بازسازی بود. آقای هاشمی علی رغم اینکه شرایط اقتصادی بدی در کشور حکمفرما بود، امکانات لارم برای بازسازی را فراهم کردند.»
وی ادامه داد: «وقتی کشور هم در زمینه نیروی انسانی و هم در زمینه مواد و مصالح با کمبود مواجه است، امکانات در اختیار گذاشته شده یک مسیر انحرافی پیدا می‌کند. بحث فرهنگی که در دولت آقای هاشمی مطرح شد، به این موضوع برمی‌گشت. ایشان با نیت خود تلاش داشتند که کارهای مربوط به سازندگی را به سرانجام برسانند و در نهایت هم موفق به این کار شدند.»
میرسلیم در پاسخ به این سوال که آیا با رویکرد فرهنگی دولت هاشمی موافق بودید یا صرفاً مجری این سیاست‌ها بودید، گفت: «دولت آقای هاشمی، با دولت‌های اخیر فرق داشت و وزرا در آن دارای استقلال بودند. این استقلال در حدی بود که ما گاهی به آقای هاشمی می‌گفتیم روی وزارتخانه‌ها نظارت داشته باشید. دست وزرا باز بود و با اختیارات کامل در چارچوب اهداف کلی دولت مسائل را دنبال می‌کردند. برنامه من هم مشخص بود و همان چیزی بود که در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب و به تأیید مقام معظم رهبری رسیده بود.»
وی یادآور شد: «یکی از موارد سیاست ماهواره بود. ماهواره چیزی بود که آن موقع تازه مطرح شده بود. مجلس اعلام کرده بود که ما نباید اجازه ماهواره را در کشور صادر کنیم. من هم موظف بودم از این سیاست پیروی کنم. این در حالی بود که در دولت همه موافق این موضوع نبودند، شاید خود آقای هاشمی هم زیاد موافق این مسئله نبود اما چون مصوبه مجلس بود، من به عنوان وزیر ارشاد موظف به اجرای آن بودم.»
میرسلیم در مورد مطالبات فرهنگی هاشمی نیز اظهار داشت: «مطبوعات در آن روزها به گستردگی امروز نبود و تعداد محدودی نشریه وجود داشت که به صورت روزانه منتشر می‌شد. در آن دوره ما تصمیم گرفتیم در این زمینه یک نوع تحول ایجاد کنیم. نظر آقای هاشمی این بود که فضای مطبوعات یک مقدار باز و آزاد شود تا نظرات مختلفی که وجود دارد، در کشور مطرح شود. این موضوع برای رشد مردم‌سالاری مناسب بود و ما در وزارت ارشاد این مسئله را پیگیری کردیم. دو تا از روزنامه‌های مهم یعنی روزنامه همشهری و ایران در آن دوره شکل گرفتند.»
وی با اشاره به اینکه قبول دارم در آن دوره فضای مطبوعات بسته بود، ادامه داد: «ورود ما به بحث مطبوعات هم به همین دلیل بود. در آن زمان دو مساله با هم تعارض پیدا می‌کرد. یکی اینکه ما از نظر فرهنگی به صورت دست و دلباز برخورد کنیم که در مقابل برخورد دستگاه قضایی وجود داشت. دستگاه قضایی برای حفظ کیان انقلاب ضروری می‌دانستند که برخودهای خود را به صورت جدی پیگیری کنند و یادتان باشد که در این زمینه از ما هم تبعیت نمی‌کردند. البته مسائلی که در روزنامه‌های زنجیره‌ای پدید می‌آمد، چیزهایی نبود که مایه افتخار ما باشد و مشکلات زیادی وجود داشت. به هر حال چیزی که باید از نظر ریشه‌ای پدید می‌آمد این بود که ما می‌بایست یک فضایی را آماده می‌کردیم که مطبوعاتی در کشور شکل بگیرد که رسالت مطبوعاتی را درست پیاده کند. در آن دوره اخلاق خبرنگاری اصلاً مطرح نبود و مقوله‌ای تحث عنوان اخلاق انتخاباتی در آن دوره مطرح شد.»
