مکان‌ها و شهر‌های مرگ ممنوع دارای پیشینه تاریخی هستند. تاریخی که مبدا آن به قرن پنجم پیش از میلاد می‌رسد زمانیکه ورود مرگ به سرزمین‌های مذهبی در جزایر دلوس یونان ممنوع بوده است...
تاریخی که بعد از قرن‌ها، کم و بیش در شهر‌ها و روستا‌های جهان عصر حاضر خود را به همان قدرت نشان می‌دهد.
ژاپن کشوری با عقاید بودایی: جزیره کوچکی به نام ایتزوکوشیما دارد. مردمان این جزیره بر اساس عقاید شینتو، ایتزوکوشیما را یک مکان مقدس می‌دانند و در حفظ و نگهداری پاک آن توجه ویژه می‌کنند. راهبان معبد برای حفظ این جزیره مقدس به سختی کار می‌کنند تا مطمئن شوند هیچ مرگی در آنجا به وقوع نمی‌پیوندد.
هیچ مرگ یا تولدی از سال 1878 در نزدیکی معبد اجازه نداشته و زنان باردار وقتی به وضع حمل خود نزدیک می‌شوند اجازه رفت و آمد به آنجا را ندارند. همینطور افراد مسن و یا کسانی که مبتلا به بیماری حاد یا لاعلاجی باشند. چرا که همچنان مرگ در ایتزوکوشیما ممنوع است.
جزیره کوچک ایتزوکوشیما-ژاپن
نمونه دیگر شهر کوچکی به نام فالسیانو دل ماسیکو در جنوب ایتالیا است. البته اینجا داستان کمی فرق می‌کند. مردم اجازه مردن ندارند، نه به خاطر اعتقادات مذهبی یا شرایط محیطی... بلکه دیگر جایی برای دفن مردگان وجود ندارد.
به همین خاطر شهردار آنجا اعلام کرد، شهروندان اجازه ندارند تا احداث مکانی جدید برای گورستان به سرای باقی بشتابند.
آنها باید مرگ و میرشان را به تاخیر بیاندازند، تا شهردار بتواند فکری به حال گورستان جدید بکند. شاید مردم آنجا بتوانند چیزی از روستائیان توراجا در اندونزی یاد بگیرند. جادویی که مرگ را در اطراف شهرشان برای مدتی سرگردان نگه دارد.
شهر کوچک، فالسیانو دل ماسیکو در جنوب ایتالیا
دستور مرگ ممنوع برای مردم سارپونکس، روستایی زیبا در جنوب غربی فرانسه نیز از جانب شهردار آنجا صادر شده است. البته این تصمیم نیز پس از برگزاری جلسه در دیوان اداری و تصویب طرح "توسعه گورستان" اعلام شد.
البته او مرگ را به طور کامل منع نکرده است، بلکه اعلام نمود کسانی که به خودشان اجازه مردن بدهند به شدت تحریم خواهند شد البته هنوز مشخص نیست این تحریم دقیقا شامل چه چیزی می‌شود.
به نظر شما چگونه می‌شود یک فرد مرده را تنبیه کرد؟ اما این اعلان شهردار مردم سارپورنکس را نگران کرده است. سوال آنها این است که؛ اگر بمیرم چه به سرم می‌آورند؟ ما هم نمی‌دانیم.
سارپونکس، روستای زیبای جنوب غربی فرانسه
آخرین مکان یک شهر قطبی به نام لانگیربین در جزیره اسوالبرد نروژ است که از همین قانون تبعیت می‌کند. مرگ در آنجا ممنوع است.
البته اینجا دلیل قانع کننده‌ای دارند، اینکه اجساد در این جزیره تجزیه نمی‌شوند. یعنی تمام اجساد دفن شده در لانگیربین کاملا دست نخورده باقی می‌مانند و هیچ تجزیه‌ای روی آنها صورت نمی‌گیرد. حتی دانشمندان قسمتی از بدن مردی را که در آنجا دفن شده بود را خارج کرده و توانستند ویروس آنفلوآنزا که در آن زمان شایع و موجب مرگ او شده بود را دست نخورده بیابند.
افراد بیمار یا رو به مرگ به سرعت و به صورت هوایی یا دریایی به بخش دیگری از نروژ منتقل می‌شوند تا بتوانند روزهای آخر عمر خود را بگذرانند.
نکته دیگر اینکه تعداد خرس‌های قطبی این شهر نیز بسیار زیاد است به طوریکه با تعداد ساکنین می‌توان آن را برابر دانست. مردم اجازه دارند برای دفاع شخصی به این خرس‌ها تیراندازی کنند. اما با این حال شکار خرس قطبی در این شهر ممنوع است. جالب این است که این خرس‌ها هم پس از مرگ باید به مکانی دیگر برای دفن شدن فرستاده شوند.
شهر کوچک لانگیربینِ-نروژ
زندگی در شهر کوچک لانگیربینِ، کمی عجیب است. این شهر شمالی‌ترین شهر کره زمین است. در این سرزمین دمای هوا هیچوقت از 6 درجه سانتیگراد بالاتر نمی‌رود و در زمستان هم سه ماه تاریک است. این شهر سرزمین خرس‌های قطبی است و به همین خاطر همه ساکنین شهر همیشه با خودشان اسلحه حمل می‌کنند.
نکته دیگر اینکه این شهر خودش را برای بلایای طبیعی جهانی آماده کرده است. هوای سرد و خاک پرمافراست آن باعث شده است که این شهر مکان مناسبی برای "انبار جهانی بذر سوالبارد" باشد. انبار جهانی بذر سوالبارد، انباری است که در آن بذر بیش از 750000 محصول غذایی ذخیره شده است تا در هنگام بلایایی مثل خشکسالی، آفت زدگی، گرم شدن کره‌ی زمین و جنگ، نسل آن ها منقرض نشود.
شهر لانگیربین قوانین عجیب دیگری هم دارد. مانند داشتن گربه در این شهر ممنوع است و در هیچکدام از مغازه‌های این شهر غذای گربه یافت نمی‌شود. دلیل آن هم این است که گربه‌ها جمعیت پرنده‌های این شهر را تهدید می‌کنند.
ساکنین این شهر همواره در معرض خطر حمله خرس‌های قطبی قرار دارند. به همین خاطر اولین چیزی که در مدرسه به دانش آموزان یاد می‌دهند این است که چگونه با اسلحه به خرس قطبی شلیک کنند.
با این که همه شهروندان در این شهر باید با خود اسلحه حمل کنند، با این وجود، بردن اسلحه به ساختمان‌های عمومی شهر مانند سوپرمارکت‌ها و... ممنوع است.
بر روی درب ورودی برخی از مغازه‌ها تابلویی وجود دارد که روی آن نوشته شده است: "تمامی خرس‌های قطبی داخل این مغازه قبلا کشته شده‌اند. لطفا اسلحه خود را به داخل نیاورید!"
همین شرایط و قوانین خاص لانگیربین باعث شده است که این شهر به یکی از قطب‌های گردشگری و مورد علاقه توریست‌ها و دانشمندان تبدیل شود.
