پارسی‌نژاد در ادامه گفت: جایگاه ادبیات داستانی در ایران هنوز تثبیت نشده است؛ چه برسد به ادبیات عامه‌پسند که ضربه‌خورتر هم هست. نه‌تنها مردم، بلکه جامعه علمی - ادبی هم نتوانسته‌اند درک کنند که ادبیات داستانی به‌ویژه سبک عامه‌پسند چقدر می‌تواند مؤثر باشد.
وی افزود: ادبیات داستانی یک ژانر تجربه است، ادبیات عامه‌پسند در نوع خود ارزشی دارد که شاید در سبک دیگری نباشد؛ چرا که سبک‌های دیگر نوشتن چنین گستردگی در نگاه مخاطبان را ندارند.این داستان‌نویس در ادامه گفت: ادبیات عامه‌پسند ما به حال خود رها شده‌است. درحالی‌که در غرب یک رشد منطقی و آکادمیک را در همه حوزه‌ها می‌بینیم.پارسی‌نژاد اضافه کرد: البته در ایران هم در این زمینه رشد داشته‌ایم اما این رشدی خودجوش بوده که نظام‌مند و قانونمدار نیست.
وی در پایان گفت: در کشورهای پیشرفته رمان‌های تخیلی و پلیسی جایگاه خاصی دارند. نویسنده رمان تخیلی می‌نویسد و در نهایت دانشمندان به فکر می‌افتند که چگونه به آن تخیل، جامه عمل بپوشانند. یا اگر پرونده پلیسی گره‌می‌خورد از نویسنده ژانر پلیسی کمک می‌گیرند و این نشان می‌دهد که ادبیات چقدر می‌تواند در زندگی و پیشرفت زندگی مؤثر باشد.
