روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی که وظیفه آن تسهیل در امر اطلاع‌رسانی و کمک به جریان آزاد خبررسانی به جامعه است تبدیل به ابزاری برای ممانعت از اطلاع‌رسانی بیطرفانه و دقیق از وضعیت مدیریت در آن سازمان شده است.
دعوت از خبرنگاران رسانه‌ها حتی رسانه‌های منتقد به‌منظور حضور در برنامه‌های خبری، جلوگیری از ایجاد رانت خبری، برقراری توازن در امر اطلاع‌رسانی بدون تبعیض برای تمامی رسانه‌ها، ارسال پاسخ‌های منطقی و مرتبط با گزارش‌های منتشر‌شده در جراید و مطبوعات درصورت لزوم و نه لاپوشانی‌کردن واقعیت‌های موجود، همچنین استفاده از نقد رسانه‌ها به‌منظور بهتر‌شدن وضعیت مدیریتی، همگی در الفبای وظیفه یک روابط عمومی جای می‌گیرد که متأسفانه در مدیریت جدید سازمان میراث فرهنگی سیر قهقرایی داشته است. شاهد این مدعا برخوردهای اخیر روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با خبرنگاران، به‌ویژه در رسانه‌های منتقد است.
مدیر جدید روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی تلاش کرده است تا با گزینش سلیقه‌ای خبرنگارها، از حضور رسانه‌های منتقد به وضعیت مدیریت در سازمان میراث فرهنگی در برنامه‌های آن سازمان جلوگیری کند. چندی پیش در جشن بزرگ استادیوم آزادی نیز همین اتفاق افتاد. خبرنگارهای منتقد در حوزه میراث فرهنگی از فهرست خبرنگارها حذف شده بودند و آن تعداد که توانستند با هدف انجام وظیفه اطلاع‌رسانی در آن جشن پرحاشیه حضور داشته باشند انتقاد خود را به این شیوه از برخورد با خبرنگاران به مدیر فعلی روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی منتقل کردند. اما پاسخ چنین بود: «اگر قرار باشد خبر بد منتشر شود من ترجیح می‌دهم اصلا هیچ خبری منتشر نشود». این جمله توجیه مدیر روابط عمومی در انتقاد از دعوت‌نکردن از خبرنگارهای خبرگزاری‌های بزرگ و معتبر کشور و روزنامه‌های سراسری کثیرالانتشار بود.
پاسخ دیگری که او در حاشیه آن جشن به خبرنگارهای منتقد داد چنین بود: «تصمیم گرفته‌ایم هربار برای یک برنامه چند خبرنگار را دعوت کنیم و برای برنامه بعدی چند خبرنگار دیگر را و خبرنگارهای برنامه قبل را از برنامه جدید حذف کنیم». این دیدگاه یعنی حذف خبرنگارهای منتقد! که اکنون در حال تبدیل‌شدن به روال کاری آن بخش در سازمان میراث فرهنگی است؛ چه آنکه پس از آن خبرنگارهای منتقد در حوزه سازمان میراث فرهنگی از تمامی برنامه‌های ویژه هفته میراث فرهنگی حذف شدند تا مبادا نقدی بر برنامه‌های آن سازمان داشته باشند.
حتی در همان بزرگداشت فردوسی و پاسداشت ثبت‌جهانی ردیف‌های موسیقی ایرانی که در شأن هیچ‌یک از این دو مقوله برگزار نشد، برخی کارکنان بخش روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی در تصمیم کلیشه‌ای، غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی مدیر جدید آن مجموعه مجبور به نشستن کنار دست خبرنگارهای منتقد و رصدکردن نوشته‌های آنها شدند. سازمان میراث فرهنگی دستخوش ضعف‌های جدی شده است و شیوه جدید برخورد روابط عمومی آن سازمان با خبرنگارها تنها یک معنا دارد؛ ممانعت از اطلاع‌رسانی بیطرفانه، دقیق و منتقدانه که گویی به مذاق مدیران آن سازمان خوش نیامده است.
