در روزهایی که مردم فرانسه در اعتراض به تصویب قانون همجنس‌بازی به خیابان‌ها آمده‌اند، داوران کن، نخل طلا را به فیلمی غیراخلاقی اهدا کردند که مروج همجنس‌بازی است. فیلم فرانسوی «زندگی ادل» با نام انگلیسی «آبی گرم‌ترین رنگ است» به کارگردانی عبداللطیف کشیش، فیلمساز تونسی در حالی برنده نخل طلا شد که به‌نظر می‌رسد آنچه در خیابان‌ها رقم می‌خورد، تأثیری معکوس بر رأی داوران گذاشت؛ داورانی که برخلاف روح عمومی حاکم بر فرانسه انگار با دادن جایزه اصلی کن به فیلمی غیراخلاقی، عملا به لجبازی با افکار عمومی پرداختند.
نکته عجیب اینکه ریاست هیأت داوران جشنواره کن امسال برعهده استیون اسپیلبرگ بود که همه آنچه در مقام کارگردان و تهیه‌کننده تولید کرده مبتنی بر سینمایی داستانگو و اخلاقی است؛ به‌طوری که در فیلم‌های اسپیلبرگ به‌ندرت صحنه‌ای مغایر با اخلاق دیده‌شده و رویکرد کلی هیچ‌کدام از فیلم‌های این کارگردان غیراخلاقی نبوده است. شاید همین موضوع باعث شد تا منتقد معروف هالیوود ریپورتر این سؤال را مطرح کند که «آیا آسپیلبرگ واقعا این فیلم‌ها را دیده است؟» تاد مک‌کارتی در واکنشی به نتایج کن66 نوشته است: «آیا واقعا اسپیلبرگ فیلم غیراخلاقی آبی گرم‌ترین رنگ است را تحلیل کرده است؟»
او در بخش دیگری از مطلبش می‌نویسد: «دریافت نخل طلا احتمالا موجب می‌شود تا توجه زیادی به فیلم آبی گرم‌ترین رنگ است جلب شود و دیگر اهمیتی ندارد که چه تعدادی از منتقدان از این فیلم انتقاد می‌کنند و طولانی‌بودن و فقدان ویژگی‌های هنری آن‌را زیر سؤال می‌برند. در هر حال گروه داوری اسپیلبرگ رسما اعلام کردند که این فیلم، فیلم سال است؛ نه به‌دلیل مسائل جنسیتی که به‌دلیل مسائل هنری!»
اهدای جایزه بهترین کارگردانی به آمت اسکالانته برای فیلم «هلی» نیز عجیب بود و انتقادهایی را برانگیخت. براساس آنچه منتقدان حاضر در کن نوشته‌اند، فیلم هلی جز خشونتی مشمئزکننده حرفی برای گفتن ندارد و یک‌بار تماشای این اثر مکزیکی آنقدر آزاردهنده است که بعید است کسی بخواهد دوباره آن‌را تماشا کند. دادن جایزه کارگردانی به اسکالانته آنقدر غیرقابل باور بود که وقتی این فیلمساز برای دریافت جایزه‌اش روی سن آمد با جمله کوتاه «انتظارش را نداشتم» درواقع به‌نوعی حرف دل مخاطبان جشنواره را نیز زد.
فیلم درون لوین دیویس ساخته برادران کوئن ازجمله آثاری بود که برگزیده‌شدنش اعتراضی را درپی نداشت. فیلم کوئن‌ها براساس آنچه این روزها منتقدان درباره‌اش نوشته‌اند اثر موفق و تأثیرگذاری بوده و شاید با یک سلیقه آمریکایی این فیلم می‌توانست برنده نخل طلا هم باشد. جایزه بازیگر مرد نیز درحالی به بروس درن 76ساله برای حضور در فیلم «نبراسکا» اهدا شد که انتظار می‌رفت مایکل داگلاس این جایزه را از آن خود کند. جایزه بهترین بازیگر زن برای برنیس بژو را هم شاید بتوان نشانه‌ای از توجه هیأت داوران کن به فیلم گذشته دانست.
2 فیلم آسیایی «مثل پدر، مثل پسر» و «ذره‌ای گناه» نیز مورد توجه داوران قرار گرفتند. فیلم ژاپنی مثل پدر، مثل پسر جایزه ویژه داوران را گرفت و ذره‌ای گناه هم برای فیلمنامه جایزه‌ای از کن را به چین برد. نکته جالب توجه زمان کوتاه مراسم اختتامیه کن بود. برخلاف اسکار که مراسم چندین ساعت طول می‌کشد، جایزه‌های کن در عرض نیم ساعت اهدا شد. خبری هم از حواشی و عکس یادگاری دسته‌جمعی نبود.
نکته قابل توجه مراسم اختتامیه کن امسال، اجرای جالب توجه آدری تاتو بازیگر فرانسوی بود تا در شبی که داوران کن علاقه‌مندان سینما را با انتخاب‌های عجیب‌شان غافلگیر کردند مراسم، دست‌کم از لحاظ اجرا قابل قبول باشد.
