همه چیز از مدت‌ها پیش در این دهکده کوچک تغییر یافته است. دیواری از آهن و بتون به دورتادور این دهکده و محل نشست سران کشیده شده که امکان نمی‌دهد به غیر از اهالی بومی فرد دیگری به این محل نزدیک شود.
دهکده هیلیگن‌دام فقط 291 سکنه دارد و از هم اکنون در همه خانه‌های این دهکده نیروهای امنیتی اتاق‌هایی را اجاره کرده‌اند تا هنگام نشست سران، امنیت آنان را تامین کنند.هتلی بازمانده از دوران کمونیستی آلمان شرقی بازسازی شده و در مدت 3روز به سران 8 کشور امکان می‌دهد در آرامش به تبادل نظر و گفت‌وگو بپردازند.
بر خلاف آرامش ظاهری که در این دهکده حاکم است از مدت‌ها پیش گروه‌های مخالف این نشست در تدارک تظاهراتی‌اند که دولت آلمان از آن بیم دارد.در روزهای اخیر پلیس تمام گروه‌هایی را که ممکن است علیه این نشست تظاهرات و به نوعی آن را مختل کنند زیر نظر گرفت و تدابیر شدید امنیتی را در تمام شهر‌های آلمان در جستجوی مدارکی که با استناد به آن بتواند جلوی تحرک آنان را بگیرد در پیش گرفته است.
گروه‌های مخالف نیز آرام ننشسته‌اند و با بسیج بهترین وکلا در تلاشند تا نه فقط این اقدامهای دولت آلمان را غیرقانونی جلوه دهند بلکه آزادی عمل تظاهرکنندگان را از لحاظ قانونی نیز تضمین کنند.
دهکده هیلیگن‌دام که میزبان سران است، از اول ماه میلادی آینده و چند روز پیش از شروع نشست به دژی تبدیل خواهد شد که هیچ کس بدون داشتن مجوز عبور نمی‌تواند به آن وارد شود.
بیش از 19هزار پلیس به اضافه 2هزار نیروی نظامی در کنار هزاران نیروی امنیتی در این محل و اطراف آن برای تامین امنیت سران مشغول به کار خواهند بود.
گروه 8 که این بار در آلمان تشکیل جلسه می‌دهد، نخست به عنوان گروه 6 در سال 1976پس از گفت‌وگوهایی خصوصی در قصر رامبولیه فرانسه که در آن صدراعظم آلمان ، رئیس جمهور فرانسه به عنوان میزبان، ایتالیا، ژاپن، انگلیس و آمریکا شرکت داشتند در صحنه سیاسی جهان پیدا شد.
موضوع اصلی آن نشست سیاست‌های مالی و بحرانی بود که نخستین شوک نفتی در جهان ایجاد کرده بود. در آن هنگام دستور کار اصلی این نشست بیشتر در مورد هماهنگ کردن ارز‌های اروپایی بود و در آن نشست وزیران اقتصاد و دارایی نیز به فراخور موضوع شرکت داشتند.
آن گروه کوچک اکنون روسیه را نیز پس از مدتی طولانی به جمع خود راه داد و به نوبت هر کشوری سالانه میزبانی این نشست را به عهده می‌گیرد. کانادا نیز از همان ابتدا به این جمع دعوت شد و از سال 1998 این نشست با پیوستن روسیه، به نشست گروه 8 تغییر نام داد.
روسیه در سال 2006 میزبانی این نشست را به عهده گرفت. با وجود این روسیه عضو رسمی این نشست سالانه محسوب نمی‌شود.
هیلیگن دام در کنار دریای بالتیک، فقط زمان کوتاهی در زمان قیصر ویلهلم مورد توجه بود و دیگر به دهکده خاموشی تبدیل شد که کسی آن را نمی‌شناخت.
در این نشست قرار است در کنار 8 رهبر کشور‌های صنعتی که هر کدام از آنان با گروهی از مشاوران و کارشناسان به آلمان می‌آیند و گفته می‌شود که تعداد آنان به بیش از2 هزار نفر خواهند رسید، بیش از 4 هزار خبرنگار نیز حضور داشته باشند، که آخرین خبر‌های این نشست را به جهان مخابره خواهند کرد.
نیروهای دریایی ناتو با چند کشتی جنگی امنیت دریایی این محل را تامین می‌کنند و آسمان این منطقه در تمام مدت نشست به روی همه هواپیما‌ها بسته خواهد بود.
در فرودگاهی که قرار است هواپیما‌های سران در آنجا فرود آیند نیز تدابیر امنیتی به گونه‌ای محسوس از هم‌اکنون به اجرا در آمده است. حتی چندین هواپیما که قرار است سران را به این فرودگاه بیاورد برای آشنایی با محل، چندین بار در این فرودگاه به گونه‌ای آزمایشی فرود آمده‌اند.
هواپیمایی که نخست‌وزیر ژاپن را به این محل می‌آورد نخستین هواپیمایی بود که پرواز آزمایشی را انجام داد.
برای هواپیمایی که رئیس جمهور آمریکا را به این محل می‌آورد نیز پروازی در نظر گرفته شده است. به گفته ولفگانگ شویبله وزیر کشور آلمان به همه چیز از پیش توجه کرده است و به گفته او سران 8 کشور صنعتی می‌توانند با خیال راحت در اجلاس شرکت کنند.
در حالی که تدابیر امنیتی هر روز دامنه وسیع‌تری پیدا می‌کند، گروه‌های ضد جهانی‌سازی، این نشست را سر آغازی برای استثمار بیشتر جهان می‌دانند و عقیده دارند که این سران بر خلاف منافع جهان سوم، افکار استثماری گذشته به جهان ارمغان خواهند داد.
برای نشان دادن اعتراض مردمی به این نشست، اکنون در بیشتر دانشگاه‌های آلمان گروه‌های کاری تشکیل شده است که آنان را به تظاهرات علیه این نشست فرامی‌خواند.
یکی از بسیج کنندگان این تظاهرات می‌گوید که شاید بیش از 100هزار نفر با نزدیک شدن به محل این نشست یا جمع شدن در شهر‌هایی در نزدیک این دهکده، اعتراض خود را به جهان اعلام کنند.
ترس از درگیری بین پلیس و تظاهرکنندگان در همه ارگان‌های امنیتی آلمان محسوس است و دولت آنگلا مرکل که علاوه بر میزبانی این نشست، اکنون ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را نیز داراست از آن بیم دارد که تظاهرات به درگیری خشونت‌آمیز منجر شود و به وجهه آن کشور خدشه وارد کند.
در کنار مخالفان این نشست، حزب‌های مخالف دولت نیز به صف انتقادکنندگان از دولت پرداخته‌اند و در میان آنان می‌توان به حزب چپ که در میان آنان نیروهای چپ باقیمانده از نظام کمونیستی آلمان شرقی و گروهی از سوسیال دمکرات‌های ناراضی تشکیل شده است، اشاره کرد.
در شهر‌های بزرگ آلمان خانه‌هایی که در آن گروه‌های چپ و مخالفان جهانی‌سازی اقامت داشتند مورد تهاجم پلیس قرار گرفت و اسناد بسیاری از آنان برای بازبینی به قرارگاه‌های پلیس انتقال یافت.در نشست سران که هر ساله تشکیل می‌شود، آمریکا، ژاپن، کانادا، ایتالیا، فرانسه، انگلیس، روسیه و آلمان شرکت دارند.
از هم‌اکنون بیش از 2هزار اتوبوس برای تظاهرکنندگان آماده شده است و در این دهکده کوچک حتی ظرفیت پارک این اتوبوس‌ها نیز وجود ندارد.تظاهرکنندگان شاید بتوانند به نزدیک نرده‌هایی که در اطراف دهکده کشیده شده‌اند بیایند ولی عبور از آن دیوار مجهز به همه امکان‌های امنیتی، غیرممکن است.
در آسمان هم، همه چیز برای این نشست بسیج شده است و در کنار ماهواره اروپایی که هنگام تشکیل نشست، دوربین‌های خود را به روی این دهکده و اطراف آن متمرکز می‌کند، چندین ماهواره آمریکایی نیز این منطقه را زیر نظر دارند.
در این روز‌ها، روزنامه‌های آلمان خبر می‌دهند که دولت برای زندانی کردن کسانی که احتمالاً قصد اخلال در این نشست را داشته باشند زندانهایی را نیز در نظر گرفته است. حال باید پرسید چگونه است که تظاهرات علیه این نشست باید با زندان و سرکوب همراه باشد در حالی که این سران خود را نماینده جهان آزاد و دمکرات می‌دانند.
این سران، نماینده کدام مردم هستند؟ آنان که از سایه خود می‌ترسند و حتی در کشور‌های خود نیز کمتر موافقی برای این نشست دارند چگونه به خود این جرئت را داده‌اند که برای دنیا تصمیم بگیرند؟ این پرسشی است که پاسخ آن را باید در آینده جستجو کرد.
نشست سران هنوز آغاز نشده، مخالفان جهانی شدن را به چالش طلبیده است و آنان در روزهای در پیش تا آغاز نشست، چهره دیگری از جهان آزاد و سرمایه‌داری را به دنیا نشان خواهند داد، چهره‌ای که با آنچه پشت درهای بسته می‌گذرد تفاوت فاحش دارد.
