درک دقیق‌تر سازمان تأمین اجتماعی و ارتباط آن با بورس این مسئله را شفاف می‌کند که عملا یک رویکرد اجتماعی بر این سازمان حاکم است. در این رویکرد سازمانی، مسئله حمایت از کسانی که تحت پوشش هستند بر فعالیت‌های تأمین اجتماعی سنگینی می‌کند. می‌توان انتظار داشت که دست‌اندرکاران این سازمان وسواس خاصی نسبت به فعالیت‌های اقتصادی این نهاد داشته باشند و همین بر رفتارهای عمومی و بورسی تأمین اجتماعی سایه می‌افکند.
وزن رویکرد اجتماعی این سازمان در حفاظت از حقوق افراد تحت پوشش موجب کندی‌های خاصی در رفتارهای بورسی این مجموعه می‌شود. بنابراین می‌توان در تأمین اجتماعی تأکید بیشتر به مسائل داخل سازمانی نسبت به شرایط متغیر بورس را مشاهده کرد. عرضه قبلی تاپیکو در این فضای خاص و منطبق بر ارزش‌های محاسباتی درون‌سازمانی شکل گرفت و به‌دلیل نادیده گرفتن شرایط بازار ناموفق شد.
در دومین عرضه می‌توان نوعی گرایش تصمیم‌گیران به جریان‌های نهفته بازار را مشاهده کرد؛ به‌نحوی که در غیر این صورت با توجه به رشد قیمت‌های سهام تحت پوشش، مسئولان می‌توانستند در قیمت‌هایی بالاتر از این، سهم را عرضه کنند. این تطابق با بازار در یک رفت و برگشت بیش از یک‌ماهه صورت گرفت که می‌تواند از کندی‌ای خبر دهد که ارتباط این شرکت مادر با سهام تحت پوشش را با مشکل روبه‌رو می‌کند.
با توجه به نظر گفته شده در بالا، شرکت صندوق بازنشستگی از نزدیک‌ترین شرکت‌ها به تاپیکو است. مالک صندوق بازنشستگی همانند تأمین اجتماعی وظایفی حساس را بر دوش دارد که به‌نحوی آن را محافظه‌کار کرده، سرعت تحولات سهم را کند می‌سازد. این در حالی است که با وجود شباهت زیاد فعالیت صنعتی تاپیکو با نفت و گاز پارسیان و صنایع پتروشیمی خلیج‌فارس، 2شرکت یادشده اخیر به‌دلیل داشتن مالکانی که بیشتر وظایف اقتصادی بر دوش دارند، از چابکی بیشتری برخوردار هستند.
البته امکان دارد در زمان کوتاهی از عرضه تاپیکو رشد‌هایی موقت نصیب سهامداران آن شود، اما در تعادل بلندمدت این سهم مجبور است ملاحظات شرکت مادر را نیز رعایت کند.
