اما آیا می‌توان به آینده صنعت خودرو به‌خصوص با روی کار آمدن دولت جدید امیدوار بود؟ صنعت خودرو از حساس‌ترین صنایع فعال بورس است زیرا بیشترین تعداد سهامدار خرد را به‌خود جذب کرده است. با این حال در سال‌های اخیر شرایط خوبی بر این صنعت حاکم نبوده، در سال91 هر دو شرکت اصلی صنعت خودرو یعنی ایران خودرو و سایپا دچار ضرر 670میلیاردریالی شدند.
در شرایطی که بخش بزرگی از افکار عمومی با دید منفی به این صنعت می‌نگرد و پایین‌بودن کیفیت خودرو‌های تولید داخل در مرکز توجه عموم قرار دارد، به‌نظر می‌رسد که استعدادهای این صنعت مورد غفلت واقع شده است. البته واقعا صنعت خودروی ایران از شرایط روز دنیا عقب است، اما این به معنی کنارگذاشتن آن نیست.
نگاهی به صنعت خودروسازی آمریکا نشان می‌دهد که این صنعت در سال‌های اخیر مرتب با مشکلات جدی گریبانگیر بوده، اما تعطیلی، تنها گزینه پیش‌رو برای دولتمردان آمریکایی نبوده؛ به‌طوری‌که دولت اوباما جدی‌ترین تلاش را برای نجات و نوسازی این صنعت به خرج داد. مشکل سیاستگذاری صنعتی در ایران، اعمال دیدگاه‌های ایستا، بر مسائل پویاست. برای مثال، اهدافی چون افزایش تیراژ تولید یا داخلی‌کردن قطعات یا صادرات، به‌عنوان یک رویکرد مورد توجه قرار می‌گیرد و در این میان مسئله تحول‌گرا بودن صنعت مورد غفلت واقع می‌شود؛ درحالی‌که یک صنعت باید همراه زمان حرکت کند. بازار سرمایه و فعالان اقتصاد باید پویایی‌های صنعت خودرو را مورد توجه قرار دهند.
مسلما اگر انتظار آنان از دولت صرفا حمایت برای ادامه حیات صنعت خودرو باشد، نمی‌توان انتظار داشت که اتفاق فرخنده‌ای در بازار سهام و صنعت خودرو بیفتد. اما اگر این حمایت‌ها همسو با نوسازی و به‌روز شدن این صنعت باشد، امکان موفقیت بیشتر می‌شود.
