از آموخته‌های ایشان بهره فراوان برد و همواره خود را در ارتباط با پایه ریزی و اساس فراگیری صحیح تمبک نوازی مدیون او می‌داند. پس از آن برای مدت کوتاهی از محضر بهمن رجبی نوازنده برجسته تمبک بهره برد که این امر راهگشای نگاه و تجربه دیگری از نوازندگی تمبک گردید و سبب شد با شوق و جدیت بیشتری به فراگیری و تمرین این ساز بپردازد. وی همچنین با پیگیری مستمر سبک‌های گوناگون نوازندگی پیشکسوتان تمبک را دنبال میکرد و شیفتهٔ سبک نوازندگان نامداری چون زنده یاد حسین تهرانی، ناصر فرهنگفر و همچنین مرتضی اعیان بود و به طریق شنیداری از آثار ضبط شدهٔ آنها تاثیر بسیار زیادی گرفت.
پس از مدتی علاقه ی زیادی به ساز دف پیدا کرد و در کنار تمرین ساز تمبک به صورت خودجوش به فراگیری این ساز پرداخت و از راه دور و شنیداری از آثار ضبط شده بیژن کامکار بهره فراوان برد.
حدادی در سال ۱۹۸۹ از ایران به آمریکا مهاجرت کرد و از سال ۱۹۹۱ موسیقی را به شکل حرفه‌ای دنبال کرد. پس از همکاری با چند گروه موسیقی سنتی، از جمله عشاق و نوا که در خارج از ایران فعالیّت داشتند، آشنایی وی با حسین علیزاده در آمریکا و نوازندگی در کنار ایشان در کنسرت‌های متعدد، سبب شد با انگیزه و جدیت بیشتری به فعالیت حرفه‌ای در موسیقی بپردازد.
این نوازنده تمبک و سازهای کوبه‌ای در همان سال (۱۹۹۵) به عضویت گروه دستان در آمد که حاصل آن اجرای کنسرت‌های بیشمار و ضبط آثار متعدد با این گروه چه در زمینهٔ موسیقی سازی و چه در زمینهٔ موسیقی با کلام (آوازی) در خارج و داخل ایران است. از جمله موسیقیدانان به نام ایرانی که حدادی با آنها همکاری داشته می‌توان از حسین علیزاده، کیهان کلهر، اردشیر کامکار، سعید فرجپوری، حمید متبسم، حسین بهروزی‌نیا، ارشد طهماسبی، علی اکبر مرادی، حسین عمومی، شهرام نظری، پریسا، سیما بینا و همایون شجریان نام برد.
در سال ۲۰۰۰ به همراه بهنام سامانی، رضا سامانی، حکیم لودین، جاوید افسری راد و مرشد مهرگان، ترکیب جدید گروه سازهای کوبه‌ای ضربانگ را که پیش از آن با حضور مرتضی اعیان و سیاوش یزدانی فرد فعالیّت داشت و به دلیل مهاجرت اعضای گروه برای مدتی فعال نبود را تشکیل داد که حاصل آن اجراهای بیشماری در اروپا، آمریکا، هنگ کنگ، و بسیاری از فستیوال‌های موسیقی معتبر جهانی بود.
از آثار ضبط شده با گروه ضربانگ می‌توان از نام‌هایی چون، رنگینه، موسیقی ایران و خاورمیانه و بانگ مهر نام برد.
همزمان با فعالیت در گروه دستان، ضربانگ و دیگر موسیقیدانان ایرانی، با موسیقیدانان غیر ایرانی از جمله عرب، ترک، هندی، آمریکایی و... نیز همکاری‌های اجرایی فراوانی را تجربه نمود و سبب گردید مسیر ذهنی او در راستای تحقیق و بررسی در ریتم های موسیقی فرهنگ‌های گوناگون، از جمله کشورهای مجاور ایران نیز سوق پیدا کند.
خصوصاّ گرایش زیاد او در رابطه با فراگیری و آنالیز فرهنگ ریتم هندوستان سبب شد که برای مدتِ ۳ سال به فراگیری طبلای هندی به منظور دریافت اصول ریتم به شیوهٔ ادواری بپردازد.
فراگیری تکنیک و الگوهای ریتمیک در وی تاثیر بسزأیی در ارتباط با نوازندگی و نگرش به ساز تمبک گذاشت. امروزه می‌توان حدادی را یکی از نوازندگان صاحب سبک در تمبک نوازی بشمار آورد که تاثیر بسیاری در نوازندگان تمبک نسل پس از خود گذشته است. از جمله ابداعات او می‌توان به اضافه کردن یک تکّه پوست بر روی بدنه ساز تمبک به منظور ایجاد رنگ و فضای صوتی خاص و استفاده از دایره کوکی تحت عنوان (دوایر کوکی یا پنداریک) در اندازه‌های مختلف، به منظور ایجاد فواصل هارمونیک با رنگ آمیزی و صدا دهندگی ساز کوبه‌ای در موسیقی ایرانی، اشاره کرد. این دوایر با طراحی خاصی بر روی پایه‌های تعبیه شده قرار می‌گیرند که امکان ترکیب چند ساز کوبه‌ای را بصورت همزمان و چند صدا به وجود می اورد و حجم صدا و رنگ‌آمیزی خاصی را به آنسامبل موسیقی می‌افزاید. وی برای اولین بار چنین ترکیبی را در گروه دستان به کار برد که در آلبوم شوریده همراه با صدای پریسا ضبط و منتشر شد. تاثیر گذاری و رواج این ترکیب و استفاده از آن را می‌توان امروزه بین نوازندگان نسل جوان سازهای کوبه‌ای مشاهده کرد.
از دیگر فعالیت‌های حدادی می‌توان به همکاری با شرکت ریمو (REMO) یکی از بزرگترین تولید کنندگان پوست مصنوعی و سازهای کوبه‌ای اشاره کرد. پس از چندین سال آزمایش وی موفق شد به نوعی از پوست مصنوعی دسترسی پیدا کند که استفاده و قرار گرفتن آن بر روی ساز دف نتیجهٔ صدایی بسیار مطلوبی را حاصل کرد. با دستیابی به این موفقیت از سال ۲۰۰۹ شرکت ریمو به تولید ساز دف با کیفیت ساختاری مطلوب پرداخت و سبب شد که نوازندگان کوبه‌ای غیر ایرانی نیز با این ساز آشنایی بیشتری پیدا کنند.
حدادی همچنین سال‌ها ی متوالی در زمینه تدریس و برگزاری کلاس‌های گروهی در ارتباط با ریتم و سازهای کوبه‌ای فعالیّت‌های زیادی داشته از و تألیفات زیادی در زمینه‌ی تمبک و دف دارد که هنوز منتشر نشده‌اند. او در تداوم فعالیت‌های خود در سال ۱۹۹۹ کانون موسیقی نیریز را در جنوب کالیفرنیا تشکیل داد که سال‌ها در زمینه‌ی تدریس به همراه موسیقیدان‌های دیگر فعالیّت داشت. وی در این راستا موفق به کسب ۲ دوره بورس از موسسه معتبر دورفی (Durfee Foundation) به منظور اشاعه و تدریس موسیقی ایرانی در غرب شد. حدادی در فستیوال‌های بزرگ موسیقی نیز شرکت داشت و به عنوان نوازنده برتر در چندین فستیوال شناخته شد. او در تابستان 92 به همراه حسین علیزاده کنسرتی را در چند شهر آمریکا برگزار کرد.
