به گزارش تسنیم، اولین نشست صمیمی پیشکسوتان نیروی دریایی ارتش با اصحاب رسانه، صبح امروز در ستاد نیرو دریایی با حضور ناخدا هوشنگ صمدی، دیادار ناصر سرنوشت، دریادار عیسی حسینی‌بای، دریادار اخگر و ناخدا علی جعفری جبلی برگزار شد.
در ابتدای این برنامه هوشنگ صمدی فرمانده گردان تکاوران دریایی نیروی دریایی ارتش در دوران دفاع مقدس با بیان اینکه نیروی دریایی در هشت سال دفاع مقدس وظایف محوله را به نحو احسن انجام داد، گفت: جنگ در زمانی آغاز شد که نیروهای مسلح وضعیت مناسبی نداشتند، اما نیروی دریایی از نیمه دوم سال 58 مانورها و آموزش‌های خود را آغاز کرد و در اسفند 58 با توجه به اطلاعاتی که به دست آورده بودیم و با توجه به مانور نیروی دریایی ارتش عراق به قطعیت در پیش بودن جنگ رسیدیم.
وی ادامه داد: نیروی دریایی از فروردین ماه سال 59 از تنگه هرمز تا شمال خلیج فارس مانور می‌کرد و از خرداد 59 آماده‌باش نیروی دریایی به کلیه نیروها ابلاغ می‌شود.
فرمانده گردان تکاور نیروی دریایی ارتش در دفاع مقدس، با بیان اینکه عراق با 12 لشکر و در 3 جبهه به ایران حمله کرد، گفت: در ابتدا با 22 گردان به خرمشهر حمله کردند در حالی که استعداد تمام مدافعین ایرانی اعم از نیروهای ارتش، سپاه، ژاندارمری و نیروهای مردمی حتی به یک تیپ هم نمی‌رسید و صدام ادعا کرده بود که 3 روزه خوزستان را فتح خواهد کرد و در روز هفتم نیز در میدان آزادی تهران مصاحبه مطبوعاتی خواهد داشت و کسینجر نیز پیش‌بینی می‌کرد که صدام ایران را 10 روزه فتح می‌کند.
در ادامه برنامه دریادار عیسی حسینی‌بای با بیان اینکه جنگ در خرمشهر از سال 58 آغاز شده بود خاطرنشان کرد: از سال 58 نیروهای عراقی چندین بار لوله‌های نفت خرمشهر و آبادان را منفجر کرده بودند و در جای جای شهر بمب‌گذاری می‌کردند و حتی عراقی‌ها آنقدر گستاخ شده بودند که به خوزستان و خرمشهر عربستان می‌گفتند.
وی ادامه داد: بعد از مقابله نیروهای ایرانی به تدریج خرمشهر آرام شد به طوری که دستور آمد که همه خلع سلاح شوند و سلاح‌های خود را تحویل دهند. در این میان محمد جهان‌آرا و فروزنده نیز سلاح‌های خود را تحویل دادند و خرمشهر به یکی از آرام‌ترین شهرهای ایران تبدیل شده بود و حتی توریست‌ها به این شهر می‌آمدند و بنده با توجه به محل خدمتم در بوشهر به آنجا بازگشتم، اما بعد از بازگشتم جنگ آغاز شد. حکم انتقالی بنده را به تهران و به وزارت دفاع زده بودند، اما با توجه به آغاز جنگ اصلا راضی نبودم که به تهران برویم و به فرمانده‌ام جناب سرهنگ صمدی اعلام کردم که می‌خواهم در همین بوشهر بمانم.
در ادامه برنامه هوشنگ صمدی با اشاره به کمبود نیرو و امکانات در ابتدای حمله عراق به خوزستان و خرمشهر، تصریح کرد: به علت کمبود نیروها تصمیم گرفتیم به جای طرح‌های تدافعی، تهاجمی عمل کنیم تا در دل دشمنان ترس بیندازیم که حمله نکنند، اما با همه این تفاسیر دشمن در نوزده مهر پادگان دژ را تصرف کرد و با پیشروی در جبهه‌های دیگر می‌خواست حلقه محاصره آبادان و خرمشهر را کامل کند که از فرماندهان دستور رسید از خرمشهر بیرون بروید و عقب‌نشینی کنید و ما نیز در ضلع شرقی اروندرود مستقر شدیم و حالت تدافعی گرفتیم در حالیکه بسیاری از رزمندگان و حتی فرماندهان گروهان‌ها و گردان‌ها به این عقب‌نشینی شدیدا اعتراض داشتند.
وی در مورد مقابله با دشمنان قبل از تصرف خرمشهر اظهار داشت: در 34 روزی که از خرمشهر دفاع می‌کردیم، با ژ - 3، ام یک و برنو در مقابل توپ و تانک و حمایت شدید توپخانه دشمن قرار گرفته بودیم که در نوع خود در کل جهان بی‌نظیر است و پس از عقب‌نشینی نیز شروع به آموزش همه نیروها اعم از نیروهای مردمی کردیم که آنها بعد از آموزش به سپاه پاسداران پیوستند.
صمدی با بیان اینکه مردم پشتیبان ارتش و انقلاب اسلامی بودند گفت: علت اینکه رویای صدام و کسینجر به واقعیت نپیوست، همین مورد بود و آنها در برآوردهای خود به قدرت ملت ایران و حمایت آنها از ارتش و نیروهای مسلح توجه نداشتند.
دریادار ناصر سرنوشت نیز در ادامه برنامه به بیان خاطرات خود از ناوچه پیکان و جوشن پرداخت و گفت: نفت عراق از طریق دو سکوی البکر و العمیه صادر می‌شد. البکر آنقدر بزرگ بود که 6 نفتکش در کنار آن پهلو می‌گرفتند و همزمان سوخت‌گیری می‌کردند و از ابتدای آن انتها دیده نمی‌شد.
این فرمانده دوران دفاع مقدس ادامه داد: ما برنامه‌ریزی کرده بودیم که این دو سکو را منهدم کنیم اما به عنوان یک طرح ما اعلام کردیم که حاضریم یک گروه 7 نفره از نیروهای زبده نیروی دریایی به این دو اسکله برویم و آنها را فتح کنیم که موفق هم شدیم اما فردای روزی که ما البکر را گرفتیم دشمن دو فروند موشک به سمت این سکو شلیک کرد و ما نیز اجازه دادیم که عراق با موشک‌های خود سکوی خود را منهدم کند.
در انتهای برنامه نیز دریادار اخگر با بیان اینکه نیروی دریایی ارتش در ابتدای دفاع مقدس در دو حوزه و با دو دشمن می‌جنگید گفت: وقتی عراق به ایران حمله کرد، ارتش کشورهای حوزه خلیج فارس و به خصوص امارات نیز به حالت آماده‌باش در آمده بودند و به جزایر سه‌گانه چشم دوخته بودند یعنی ما از طرف جزایر سه‌گانه نیز در معرض حمله دشمنان قرار داشتیم و باید قسمتی از نیروی خود را برای دفاع از این جزایر می‌فرستادیم.
وی خاطر نشان کرد: در ادامه جنگ ما به صورت مستقیم با نیروی دریایی آمریکا می‌جنگیدیم و آنها خودشان با ما به صورت مستقیم روبرو می‌شدند البته ناوها و ناوچه‌های ما نیز به هیچ عنوان از خود ضعف نشان نمی‌دادند و به کثرت و تجهیزات آنها نگاه نمی‌کردند و حسینی‌وار از آب ها و خاک ایران دفاع می‌کردند.
این فرمانده دفاع مقدس با اشاره به حمله ناوهای آمریکایی به ناوچه جوشن، گفت: بعد از اینکه 4ناو آمریکایی با این ناوچه روبرو شده بودند، به صورت همزمان به آن شلیک کردند و این ناوچه در حالیکه غرق می‌شد برخی ازشهیدان بر روی آب آمده بودند، اما ناوهای آمریکایی دست از سر این شهدا بر نمی‌داشتند و در حالیکه آنها به شهادت رسیده بودند، باز به آنها شلیک می‌کردند. به طوری که شهید عباس‌پور که در روی ناوچه جوشن خدمت می‌کرد و بعد از این حمله به شهادت رسید، پیکر او به روی آب آمد، اما از سمت ناوهای آمریکایی آنقدر به وی تیراندازی کردند که فقط یک دست از او باقی ماند.
