از این دیدگاه می‌توان حدس زد که چرا بنا‌ی شگفت‌انگیزی مانند چهل‌ستون اصفهان در میان طبیعت زیبای یک باغ 67هزار متر‌مربعی بنا شده است. جایی که صد‌ها درخت و پرنده آن‌را در بر گرفته‌اند. در جلوی عمارت، آب به‌عنوان عنصری برگرفته از طبیعت بکر در حوضی که با شیرهای سنگی و ازاره‌های مرمری احاطه شده 20ستون زیبای ساختمان را در خود بازتاب داده است.همین بازتاب ستون‌ها در آب و در هم تنیدگی هنر انسان و طبیعت بهانه‌ای می‌شود تا نام این بنا چهل‌ستون باشد. عددی که نزد ایرانیان باستان و امروز مقدس و دارای مفهوم‌های بسیار است.
آغاز ساخت این عمارت به دوره شاه‌عباس اول بازمی‌گردد و در دوره سلطنت شاه‌عباس دوم ساخت آن تکمیل شد. افزون بر این در ساختمان مرکزی، تغییرات کلی داده شد و تالار آینه، تالار ۱۸ستون، 2اتاق بزرگ شمالی و جنوبی تالار آینه، ایوان‌های 2طرف سالن پادشاهی و حوض بزرگ مقابل تالار با تمام تزیینات نقاشی و آیینه‌کاری و کاشی‌کاری دیوارها و سقف‌ها افزوده شده‌است. برخی از عناصر هنری و معماری این بنا عبارتند از: سقف باشکوه نقاشی تالار ۱۸ستون و سقف آیینه‌کاری تالار آیینه و مدخل آیینه‌کاری تالار جلوس شاه‌عباس دوم.
ستون‌های عظیم تالارهای ۱۸ستون و تالار آیینه که هر یک از آنها تنه یک درخت چنار است. شیرهای سنگی چهارگوشه حوض مرکزی تالار و ازاره‌های مرمری منقش اطراف که به گفته کارشناس‌ها بیان‌کننده صنعت حجاری در عهد صفویه است.باید به این نکته نیز اشاره کرد که ستون‌های این عمارت با آیینه‌کاری‌های بی‌مانندی تزیین شده بود و در دوره حکومت ظل‌السلطان قاجار در اصفهان این آثار زیبا تخریب شد و افزون بر این روی نقاشی‌های دوره صفوی نیز با گچ پوشانده شد.
