به گزارش ایسنا، این آب زیرزمینی بسیار شور بوده و در بیش از هزار متری خلیج Chesapeake واقع شده است.
محققان مدعی‌اند این انبوه در واقع، بقایای دریای آتلانتیک شمالی در اوایل عصر کرتاسه است و احتمالا 100 تا 145 میلیون سال قدمت دارد.
شوری این آب دو برابر شوری آب دریاهای امروزی است، که این امر بخشی به دلیل تاثیر یک دنباله‌دار یا شهاب سنگ عظیم است که حدود 35 میلیون سال پیش خلیج را به وجود آورد.
به گفته وارد سانفورد، محقق سازمان زمین‌شناسی آمریکا و رهبر ارشد این مطالعه، شواهد پیشین از دما و سطح شوری اقیانوس‌های این ناحیه ژئولوژیکی به طور غیرمستقیم و از انواع متعدد شواهد موجود در هسته‌های بستر عمیق اقیانوسی تخمین زده می‌شد.
وی در این باره می‌گوید: اما مطالعه ما آب شور باستانی را شناسایی می‌کند که در بستر ژئولوژیک خود مانده و ما را قادر ساخته تخمین مستقیمی از قدمت و شوری آن ارائه دهیم.
خلیج مزبور که بزرگ‌ترین دهانه برخوردی در ایالات متحده به شمار می‌آید، یکی از معدود دهانه‌های برخوردی اقیانوسی است که تاکنون در سراسر جهان مستند شده است.
حدود 35 میلیون سال پیش، یک صخره عظیم یا توده‌ای از یخ که در خلال فضا حرکت می‌کرد، روزنه‌ای با عرض 56 مایل را در بستر عمیق اقیانوس و در نزدیکی آنچه امروزه خلیج Chesapeake نامیده می‌شود، ایجاد کرد.
نیروی این برخورد مقادیر بزرگی از پسماند را به درون جو گسیل داشت و سونامی‌های عظیمی را خلق کرد که احتمالا تا کوه‌های Blue Ridge واقع در 110 مایلی این رویداد بسط یافتند.
جرالد بالز یکی از دانشمندان سازمان زمین‌شناسی آمریکا نیز اظهار داشت: ما از مشاهدات قبلی می‌دانستیم که آب زیرزمینی عمیق در معدود ناحیه‌های واقع در دشت ساحلی آتلانتیک و در اطراف این خلیج وجود دارند که دارای شوری بالاتری نسبت به آب دریا هستند.
وی در ادامه افزود:این مطالعه درک ما را از بافت ژئولوژیک این ناحیه و هیدرولوژی آن ارتقا داده است.
