محمدرضا عارف شاید نخستین کسی بود که از ظهر روز 24خرداد به انتخابات مجلس دهم فکر میکرد. شاید او که در لحظات آخر بهدلیل نامهای که از خاتمی دریافت کرده بود از رقابت برای ورود به ساختمان پاستور باز مانده بود، خود را ذیحق برای سرلیستی اصلاحطلبان جهت ورود به بهارستان میدانست. هر چه بود او در انتخابات پیشین توانسته بود مورد تأیید شورای نگهبان شود و این امتیاز بزرگی برای او محسوب میشد. ضمن آنکه او چهرهای نسبتا محبوب در میان اصلاحطلبان محسوب میشد و توانسته بود تا حدی بدنه اجتماعی اصلاحطلبان را هم با خود همراه کند.
همانها که از فردای انتخابات فریاد میزدند «روحانی یادت باشه؛ عارف باید باشه». اما عارف نه در لیست بلند بالای مناصب دولتی و نه حتی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع قرار گرفت؛ تا مشخص شود او عزمش را برای انتخابات مجلس جزم کرده و در این میان حتی به معاون اولی ریاستجمهوری هم راضی نیست.
عارف البته ابایی از علنی کردن تلاشهایش هم ندارد. او در روزی که برای امضای دفتر یادبود ماندلا رفته بود به صراحت گفت که فعالیت برای حضور در انتخابات مجلس دهم را آغاز کرده است تا بدینترتیب نخستین فردی باشد که این موضوع را بهطور رسمی بیان میکند. با این حال هنوز مشخص نیست که تلاشهای او تا چه اندازه از سوی بزرگان اصلاحطلب مورد حمایت قرار خواهد گرفت. چند هفته پیش یکی از مجلات اصلاح طلب از قول یکی از همین بزرگان مدعی شده بود که گزینه دولت برای مجلس احتمالا فردی غیراز عارف خواهد بود.
سعید حجاریان تئوریسین اصلاحطلبان هم اخیرا مجلس پنجم را الگوی مطلوب اصلاحطلبان برای مجلس آینده میداند و از «ناطق نوری» یا «نیروهای جوان اصلاحطلب» برای این منظور نام میبرد و نامی از عارف نیست. با این حال صادق زیباکلام میگوید: «اگر جبهه متحد اصلاحطلبان بتواند بالنسبه در انتخابات اسفند 94موفق باشد، مطمئن باشید رئیس مجلس آینده آقای محمدرضا عارف خواهد بود.»
برخی خبرگزاری ها از جمله خبرگزاری فارس خبر دادند علی یونسی فعالیت ستادهای روحانی برای انتخابات آینده پارلمان را رسماً کلید زده است. این خبرگزاری از قول دستیار ویژه رئیسجمهور نوشته است: «ستادهای انتخاباتی روحانی در زمان انتخابات ریاستجمهوری نهتنها باید منسجم باشند بلکه از هماکنون برای انتخابات بعدی مجلس فعالیت خود را آغاز کنند.»
اما این تنها اصلاحطلبان نیستند که اسب خود را از همین حالا برای انتخابات ریاست مجلس دهم زین کردهاند. آن طرف هم اصولگرایان جلساتی را برای هماهنگی و وحدت در انتخابات پیش رو آغاز کردهاند. جلساتی که البته همواره و در آستانه هر انتخاباتی برگزار میشود. همین 2سال پیش بود که 30تن از چهرههای اصولگرایی به دعوت محمود احمدینژاد جلساتشان را برای رسیدن به سازوکار وحدت اصولگرایان آغاز کردند و خیلی زود هم به این نتیجه رسیدند که نمیخواهند با پرچم دولت وارد انتخابات شوند و بساط وحدت دولتی را به نفع «جبهه متحد اصولگرایان» با محوریت جامعتین بر هم زدند. طیفهای نزدیک به دولت هم جبهه پایداری را تشکیل دادند و آنقدر در برابر هرگونه وحدتی پایداری کردند تا در نهایت آیتالله محمدرضا مهدوی کنی دبیر کل جامعه روحانیت مبارز از این اختلاف گلایه کرد.
حالا اما جلسات مشابهی با محوریت سیدرضا تقوی؛ عضو مجمع روحانیت مبارز در حال برگزاری است. جلساتی که به گفته میرتاج الدینی؛ معاون احمدینژاد در دولت سابق با حضور افرادی از دولت سابق، مجلس، روحانیت و چهرههایی از طیفهای مختلف اصولگرایان برگزار میشود. فعلا حداد عادل که در انتخابات گذشته در کنار علی اکبر ولایتی و حبیبالله عسگر اولادی نقشی پررنگ در شکلگیری وحدت اصولگرایان داشت گفته که در این جلسات شرکت نمیکند. از آن جمع 3نفره عسگر اولادی دیگر در میان ما نیست و ولایتی هم که به مرکز تحقیقات استراتژیک رفته تا حداقل در ظاهر بیشتر به اصلاحطلبان نزدیک باشد تا اصولگرایان.
در مجلس هم فعلا زمزمههایی برای وحدت میان 2فراکسیون اصولگرای مجلس یعنی فراکسیون رهروان که حامیان لاریجانی را نمایندگی میکند و فراکسیون اصولگرایان که دوستان حداد عادل در آن جمع شدهاند به گوش میرسد. حتی حداد و لاریجانی هم در این رابطه با هم دیدارهایی داشتهاند.
هرچند که حداد این جلسات را بیارتباط با وحدت فراکسیونهای اصولگرای مجلس میداند و میگوید که بحثی در مورد تشکیل یک فراکسیون واحد اصولگرایی نشده است. او با این حال درباره وحدت و همگرایی اصولگرایان میگوید: امیدواریم همه ما از گذشته عبرت گرفته باشیم و این تلاشها به نتیجه برسد.