اما آنچه از آن تحت عنوان موج آبی در پارلمان یاد میشد که کنایه از تفوق همه جانبه UMP بر پارلمان جدید داشت،در دور دوم تحقق نیافت.
پس از پایان دور دوم انتخابات پارلمانی که روز یکشنبه برگزار شد UMP توانست 323 کرسی از مجموع 577 کرسی پارلمان را به علاوه20 کرسی کسب شده توسط متحدانش در حزب میانه جدید، که انشعابی از حزب میانهرو راستگرای اتحادیه دموکراسی فرانسه (UDF) است، کسب کند.
این در حالی بود که UMP با این نتیجه در پارلمان بعدی 36 کرسی کمتر از پارلمان کنونی خواهد داشت اما در نقطه مقابل حزب سوسیالیست نتایجی بهتر از آنچه گمان میرفت به دست آورد و با کسب 205 کرسی در پارلمان آتی 56 کرسی پارلمانی جدید را تحت کنترل خود در آورده است.
نتایج دور دوم انتخابات فرانسه که بدون سروصدای زیادی برگزار شد شوکی به UMP وارد آورد و برای سوسیالیستها هم چندان رضایتبخش نبود.
این در حالی بود که فرانیس هالند، دبیر کل حزب سوسیالیست اعلام کرده بود این حزب در صورت کسب 140 کرسی پارلمانی از نتایج انتخابات کاملاً رضایت خواهد داشت لیکن نتایج دور دوم نتوانست این هدف را تحقق بخشد.
شاید هیچکس به اندازه سارکوزی از نتایج انتخابات احساس نارضایتی نمیکرد. او که امید داشت با کسب اکثریت قاطع در پارلمان بتواند با قدرت تمام اصلاحات مورد نظر خود را مطرح کند اکنون خود را در برابر نیروهایی مییابد که رغبت چندانی به حمایت از برنامههای او نشان نمیدهند.
بدترآن که آلن ژوپه، از نزدیکان سارکوزی که نامزد بارودو بود نتوانست آرای کافی برای راهیابی به پارلمان را کسب کند. او چارهای جز استعفا را فرا روی خود ندید و به همین دلیل سارکوزی و فرانیس فیون، نخستوزیرش ناچار به بازنگری در ترکیب کابینه شدند.
علاوه بر ژوپه که ناکام بزرگ انتخابات پارلمانی بود ژان لویی بورژوئه، قاضی ضد تروریسم صاحبنام فرانسه و آرنولد کلارسفلد، ازعوامل سرکوب مهاجران غیرقانونی و از حامیان اصلی برخورد قاطع با جوانان شورشی که هر دو از نزدیکان سارکوزی محسوب میشوند هم از راهیابی به پارلمان بازماندند.
نرخ مشارکت در این دور از انتخابات پارلمانی حدود60 درصد بود که به مراتب کمتر از حضور و مشارکت عمومی در دور اول بود که 10 ژوئن برگزار شد. دور دوم یک تفاوت بزرگ با دور اول داشت. در حالی که در دور اول این مردم عادی و فاقد گرایشهای حزبی بودند که در انتخابات شرکت نکردند در دور دوم این رأی دهندگان نزدیک به جناح راست بودند که از مشارکت جدی در انتخابات اجتناب ورزیدند.
عوامل متعددی در این تحول دخیل بودند. اگر چه بین دو دوره انتخابات تنها یک هفته فاصله بود اما اقدام ژان لوئی بارلو، وزیر اقتصاد فرانسه که در این فاصله زمانی از تصمیم دولت برای افزایش نرخ بهره کالاهای مصرفی (VAT) به میزان 5 درصد ورساندن مجموع آن به حدود 5/24 درصد با هدف کاستن از هزینههای اجتماعی کارمندان و طبقه متوسط پرده برداشت یکی از مهمترین آنها بود.
بارلو این خبر را پس از دور اول اعلام کرد و در واقع دورنمای تسلط همه جانبه احزاب حامی دولت بر پارلمان را به تصویر کشید. یک سال و نیم پیش از این اقدام مشابهی از سوی آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان برای افزایش نرخ بهره کالاهای مصرفی به میزان 3درصد برای او به قیمت از دست رفتن اکثریت پارلمانی حزب حاکم اتحادیه دموکرات مسیح (UCD) تمام شد.
او در نتیجه ناچار شد به ایجاد ائتلاف با سوسیال دموکراتها برای تشکیل دولت تن دهد.
حزب سوسیال فرانسه سعی کرد با اتکا به اظهارات بارلو و تبدیل آن به شعار انتخاباتی محوری خود به جنگ حزب حاکم برود.
پاریس و سایر شهرهای بزرگ فرانسه مملو از پارچه نوشتههایی بود که روی آنها جمله «علیه مالیات 5/24 درصدی رأی دهید» نقش بسته بود. این شعار روی همه اقشار تأثیرگذار بود و نتیجهاش شکست دور از انتظار UMP در دور دوم بود.
سارکوزی که تأثیر منفی آنچه بارلو گفته بود را درک میکرد سه روز پیش از انتخابات قدم به میدان مبارزات انتخاباتی گذاشت و اعلام کرد با افزایش مالیات کالاهای مصرفی مخالف است چرا که این اقدام قدرت خرید فرانسویها را کاهش میدهد اما او فرصت را از دست داده بود و برای اصلاح موضع دولت کمی دیر شده بود.