گاهی بچه‌وال‌هایی متولد می‌شوند که پوستشان بدون رنگ‌دانه است. در اصطلاح علمی به آن‌ها «آلبینو» می‌گویند. در نتیجه‌ی این بیماری، وال‌ها سفیدرنگ می‌شوند که البته این اتفاق خیلی نادر است.
وال «موبی دیک»، رمان معروف «هِرمان مِلویل» هم از این نوع وال‌هاست. این رمان که در سال ۱۸۵۱ میلادی منتشر شد، ماجرای ناخدای یک کشتی بزرگ را روایت می‌کند. در این داستان ناخدای کشتی می‌خواهد نهنگ سفید‌رنگی به نام موبی‌دیک را شکار کند، اما این حیوان غول‌پیکر و عجیب هر‌بار می‌گریزد. ناخدا تلاشش را بیش‌تر می‌کند و آن قدر موبی‌دیک را تعقیب می‌کند تا سرانجام با نیزه‌ی خاردار مخصوصش او را هدف قرار می‌دهد. اما نمی‌تواند وال را متوقف کند و خودش توسط صیدش به اعماق آب فرو می‌رود.
به نظر شما داستان موبی‌دیک چه پیامی دارد؟ برای ما که دوستدار محیط زیست هستیم و از تخریب و آزار حیوانات بیزاریم، موبی‌دیک چه حرفی دارد؟ به نظر شما، ما با از بین بردن زمین با دستان خودمان به خودمان آسیب نمی‌زنیم؟ انقراض نسل حیوانات در نتیجه‌ی آسیب‌ها و آزارهای ما آدم‌ها نیست؟
شادی کردبچه، ۱۴ ساله از تهران
