براساس گزارش تایم، هیچ بحثی درمورد سینمای صامت جهان بدون نام بردن از لیلین گیش، هارولد لوید و باستر‌کیتون بی‌همتا و قدردانی از آنها کامل نخواهد شد، اما در میان این هنرمندان هیچ چهره‌ای به تنهایی نتوانسته آن دوران هالیوود را به خوبی شخصیت ولگرد چارلی‌چاپلین مجسم ساخته و جاودانه سازد.
شلوار گشاد، کت تنگ و بدقواره، کلاه کوچک، سبیل و لنگ‌لنگان راه رفتن، همه آن‌چیزی هستند که با دیدگاه کلی مخاطب نسبت به آنچه از فیلم‌های صامت درک می‌کند، گره‌ای بازنشدنی خورده‌است. حتی به جرات می‌توان گفت برای بسیاری از علاقمندان به سینما، ولگرد چاپلین یعنی سینمای صامت.
از این رو دیدن تصویری رنگی از او در شخصیت ولگرد مشهور در اوایل دوره حرفه‌ای‌اش، می‌تواند برای بسیاری جالب توجه باشد. این تصویر رنگی اتوکروم در سال 1918، یعنی 15 سال پس از ابداع تکنیک اتوکروم برای چاپ عکس رنگی و کمتر از 30 سال پیش از ابداع و تولید فیلم عکاسی رنگی، از چارلی چاپلین گرفته شده‌است.
این تصویر به‌جای نمایاندن سمبلی خاکستری از جسارت و ترحم، نمادی به رنگ گوشت و خون را به نمایش می‌گذارد. این تصویر که توسط فردی به نام چارلز زولر به ثبت رسیده،100 سال پس از آن دوران منتشر شده‌است. زولر دلال مبلمانی در روچستر نیویورک بود که در سال 1907 و در پاریس با تکنیک دشوار و محبوب اتوکروم آشنا شد، درست همان‌سالی که برادران لومیر این تکنیک را تجاری کرده و روانه بازار کردند. درواقع می‌توان زولر را اولین عکاس آماتور آمریکایی نامید که از تکنیک اتوکروم استفاده کرده‌است.
پرتره‌ای که زولر از چاپلین به ثبت رسانده، هنوز و با گذشت یک قرن بیننده را مبهوت خود می‌سازد. شاید چاپلین با ایستادن در چنین حالت اصیلی درحال تفکر درباره یکی از تکنیک‌های بازیگری‌اش بوده، و یا درحال بازچینی توالی صحنه‌ای حیاتی در فیلمش، اما آنچه مبهوت کننده است چیزی نیست که در ذهنش می‌گذرد، رنگی بودن تصویر است که حس زنده‌بودن را در عکس دمیده و بیننده را هرلحظه در انتظار شنیدن صدایی نگه می‌دارد که ممکن است آن واژه هیجان‌انگیز و سینمایی را فریاد بزند: اکشن!
