روزگار پدر

خستگی‌هایش را می‌تکانم

دلم آتش می‌گیرد

رنگ و رویشان پریده

درزهایشان باز شده

آه، پدرم!

کفش‌هایت که این باشد،

پس زندگی

چه به روز خودت آورده؟

                         محدثه عابدین‌پور

                               از چهاردانگه