این کمیسیون به سرپرستی سِر تری فارل شامل تعدادی از مشاوران نام‌آشنا از جمله توماس هیدرویک، الیسون بروکس و آلن دو باتن است. بر اساس گفته ویزی، انتظار می‌رود که این بررسی تا پایان سال کامل شود و به عنوان «نقطه وحدتی برای این حرفه» درآید. اُلی وینرایت در مقاله خود در «گاردین»، سؤالی نسبتا امیدوارکننده می‌پرسد: «آیا ممکن است که نتیجه این مطالعه یکساله، نمونهای نوآورانه از هدایت قانونی باشد و در راستایی مشابه خطوط سیاست‌گذاری معماری دانمارک گام بردارد؟ سیاست‌هایی که در سال 2007 معرفی شده است. اگرچه وینرایت تا حدودی با صراحت نتیجه‌گیری می‌کند: «به هر صورت، بعید به نظر می‌رسد»، شکی نیست که انگلستان با یادگیری از سیاست‌های نوآورانه دانمارک سود می‌برد.
انگلستان و جهان چه درس‌هایی می‌توانند از دانمارک یاد بگیرند؟
درس 1: کیفیت بالا در طراحی، توجیه اقتصادی دارد
بند کلیدی سیاست معماری دانمارک اصراری است بر اینکه طراحی با کیفیت بالا نه‌تنها در شرایط خاص خود شایسته تحسین است، بلکه از نظر اقتصادی نیز توجیه‌پذیر است. این سند در بخش «ساخت‌وساز در حوزه عمومی» چنین اظهار می‌کند:
«توسعه ساخت‌وساز عمومی باید همچنان اولویت اصلی را به منافع اقتصادی بلندمدت ناشی از «معماری با کیفیت بالا» بدهد و نه صرفا منافع مالی کوتاه‌مدتی که مالک [تنها] در صورت به‌خطرانداختن [سود] خود برای پاسخ به تقاضای کیفیت معماری، می‌تواند به‌دست آورد.»
سیاست دانمارک بر ایجاد تقاضای کیفیت در بخش خصوصی، نیز تمرکز دارد. انگلستان با استفاده از بخش خصوصی بسیار بزرگ‌تر از دانمارک، می‌تواند از اهداف آن یاد بگیرد. تشویق به رشد آموزش و آگاهی شهروندان از معماری، سازندگان خصوصی را مجبور می‌کند تا رضایت خاطر مشتریان را از طریق احترام به کیفیت طراحی به دست آورند.
آموزش مذکور توسط «مرکز معماری دانمارک» (DAC) هدایت می‌شود. این مرکز که در کپنهاگ قرار دارد با برگزاری نمایشگاه‌ها و رویدادهایی در مقر خود و حفظ حضور مؤثر در اینترنت در این زمینه پیشگام است.
درس 2: معماری، جوهره غرور ملی است
مسئله غرور ملی در برهه‌ای برای انگلستان نیز پیش آمد. هنگامی‌که دولت مصوبه‌ای را تصویب کرد که آماندا بیلیو، سردبیر وقت نشریه «طراحی ساختمان» آن را چنین توصیف کرد: «این مصوبه تقریباً شبیه کار مککارتی است. این «شکارچی جادوگر» در مقابل تمام کسانی میایستد که باور دارند طراحی می‌تواند زندگی مردم را بهبود بخشد.» در مقابل، سیاست دانمارکی به طور مستمر بر غرور و افتخار در معماران این کشور تأکید میکرد و پرورش «محیطی [پُر] از جاه‌طلبی‌های معمارانه» را هدف می‌گرفت.
درس 3: مقررات می‌تواند «با» معماری کار کند نه «علیه» آن واژه کلیدی دیگر سیاست‌های دانمارک «نوآوری» است. ایده‌های معمارانه در انگلستان اخیرا راکد شده‌اند؛ اخباری نظیر سیاست‌های پرنفوذ «تینک تَنک » که به عنوان نمونه توصیه می‌کند: «بهجای بلندمرتبه‌سازی منازل به خیابان‌های تراس‌دار باز گردیم.» چنین پروپوزال‌هایی انتخاب نادرستی بین دو گزینه را پیشنهاد می‌دهند. در حالی که دانمارک بر گسترش ایده‌های جدید و گزینه‌های بهتر تأکید می‌کند.
برای دستیابی به نوآوری، دانمارک به آییننامه های ساختمانی آسان روی آورده. پس از حصول اطمینان از اینکه مقررات ساختمانی به پایداری، قابلیت دسترسی، ایمنی و بهداشت پاسخ می‌دهند، در دیگر مقررات با آسان‌گیری مواجه هستیم. این کار باعث می‌شود که معماران و شرکت‌های ساخت‌وساز انعطاف بیشتری در طراحی و فضای مناسبی برای نوآوری داشته باشند.
درس 4: معماری تلاشی دسته‌جمعی است
درس نهایی که بایستی از مثال دانمارک یاد گرفته شود، این است که تعهد به بهبود معماری نیازمند توافق تعدادی از ادارات دولتی و سازمانهای غیردولتی است. این سیاست نهادهایی چون وزارت فرهنگ، امور اقتصادی و کسب‌وکار، امور اجتماعی، امور خارجه، محیط زیست، حمل‌ونقل، انرژی و همچنین دانشگاه دانمارک و آژانس‌های املاک، سازمان زیرساخت‌ها و آژانس کاخ‌ها و املاک را به عنوان بازیکنان کلیدی در این قانون ذکر می‌کند. در کنار این سازمان‌ها از وجود سودمند مرکز معماری دانمارک (DAC) برای کمک به آنها در جذب مردم استفاده می‌شود. به صورتی مشابه، ویزی از نیاز به تعامل با بخشهای دیگر آگاه است و خود را متعهد کرده است تا این گزارش را به هر چهارگوشه وایت‌هال ارائه کند.
بنا به گفته مسئولان، چهار محدوده تمرکز در گزارش انگلستان چنین است:
درک نقش دولت در ارتقای کیفیت طراحی معماری و محیط‌های ساخته‌شده
منافع اقتصادی معماری؛ به حداکثر رساندن رشد اقتصادی انگلستان
[توجه به] میراث فرهنگی و محیط ساخته‌شده
ترویج آموزش و پرورش، مهارت و توسعه
این چهار محدوده مطمئنا برای موفقیت در پوشش دادن همه مسائل مشابه در سیاست معماری دانمارک، کافی است؛ اما [با در نظر گرفتن] بقیه گرایشها در دولت، ظاهرا شاهد رفتاری دوگانه نسبت به مسائل مربوط به طراحی خوب هستیم. ویزی خود اعتراف می‌کند که: «من پیش‌بینی نمی‌کنم که این گزارش به هرگونه تغییرات قانونی منجر شود». مدتی دیگر مانده تا ببینیم که آیا این بررسی باعث ایجاد تغییرات جالب توجهی می‌شود یا نه.
