براساس گزارش دیسکاوری، به گفته دانشمندان دانشگاه آلبرتا در کانادا، این تکه کشف شده از زمین تایید می‌کند یکی از لایه‌های مجزای سازنده اعماق زمین حاوی مقدار زیادی آب است. این الماس که در نگاه اول شاید بی‌ارزش به‌نظر بیاید، تکه‌ای از ماده معدنی از خانواده الیوین به نام رینگوودیت است و این اولین باری‌است که چنین ماده معدنی در ترکیبی به‌جز شهاب سنگ‌ها در سطح زمین کشف شده‌است. این ماده معدنی تحت فشار بالا و در اعماق 515 کیلومتری از سطح در گوشته زمین ایجاد می‌شود.
در گوشته زمین چه‌خبر است؟
بیشترین حجم سیاره زمین را گوشته آن تشکیل داده است، لایه‌ای متشکل از سنگ‌های داغ که در میان پوسته و هسته قرار گرفته و عمق آن به اندازه‌ای است که امکان حفاری در آن وجود ندارد،از این رو ساختار آن تا کنون به شکل معمایی باقی مانده که دانشمندان در تلاشند با کمک نشانه‌هایی مانند سنگ‌های آتشفشانی و شهاب‌سنگ‌ها آن را حل کنند. دانشمندان براین باورند که ساختار گوشته زمین مشابه بخشی از شهاب‌سنگ‌ها است که کندریت نام دارد. همچنین گدازه‌های خارج شده از دل آتشفشان‌ها گاه از عمق گوشته زمین بالا می‌آیند و تکه‌هایی از این لایه را با خود به سطح می‌آورند.
محققان در دهه‌های اخیر توانسته‌اند ساختار گوشته را در آزمایشگاه‌ها به واسطه شلیک لیزر به اولیوین، شلیک مواد معدنی با استفاده از تفنگ‌های بزرگ و فشرده‌سازی سنگ‌ها میان سندان‌های از الماس شبیه سازی کنند. این مطالعات آزمایشگاهی نشان می‌دهند اولیوین متناسب با عمقی که در آن وجود دارد، به شکل‌های مختلفی در می‌آید. شکل‌های جدید بلور نشان‌دهنده افزایش فشار است که تغییر در سرعت امواج زمین‌لرزه نیز از این نظریه پشتیبانی می‌کند، زیرا این امواج در اعماق خاصی از گوشته زمین کند‌تر یا تند‌تر حرکت می‌کنند و محققان براین باورند این تغییر سرعت ناشی از تغییراتی است که در ساختار اولیوین ایجاد می‌شود. برای مثال در عمق 520 تا 660 کیلومتری اولیوین به رینگوودیت تبدیل می‌شود اما تا‌به‌امروز هیچ مدرکی مبنی بر تایید این فرضیه وجود نداشت.
این بلور جدید از چنین منطقه‌ای که در آن بلورها دستخوش تغییرات می‌شوند به دست آمده، از این رو نمونه‌ای بسیار نادر است. این الماس تایید می‌کند که مدل‌های شبیه‌سازی‌شده صحت دارند، اولیوین در چنین عمقی و در منطقه‌ای باریک که به لایه گذار گوشته مشهور است، به رینگوودیت تبدیل می‌شود. این ماده 1.5 درصد آب است و به شکل یون‌های هیدروکسیدی وجود دارد. درنتیجه می‌توان دریافت در لایه گذار گوشته زمین، که ضخامتی درحدود 250 کیلومتر دارد، حجمی عظیم از آب نهفته است.
