به گزارش ایرنا، ساخت یک فضاپیمای بین ستاره‌ای که بتواند انسان‌ها را به آن سوی منظومه شمسی ببرد ممکن است تخیلی محسوب شود، اما دانشمندان قصد دارند این کار را در 100 سال آینده انجام دهند.
طراحان ادعا می‌کنند که به منظور انجام چنین کاری لازم است سفینه‌های جهانی زنده‌ای شبیه کشتی نوح ساخته شود که کاملا خودکفا هستند. سپس از این کشتی‌ها می‌توان برای نجات و سامان دهی انسان‌ها در حوادث فاجعه جهانی استفاده کرد.
این تحقیق که "پروژه پرسیفون" خوانده می‌شود در حال بررسی این موضوع است که چگونه یک ماموریت سرنشین دار طولانی مدت در خارج از منظومه شمسی می‌تواند دوام آورد.
در ژانویه 2012 اعلام شد که دانشمندان امیدوارند در سال 2112 این طرح یعنی دست یابی به سفر بین ستاره‌ای سرنشین دار در سال 2112 محقق شود.
برای این منظور دانشمندانی از سراسر بریتانیا با دانشمندان آمریکایی، ایتالیا و هلندی مشغول فعالیت بر روی پروژه Persephone هستند و طی آن به بررسی فناوری‌های زیستی می‌پردازند که در آینده می‌توانند به ساخت فضاپیماهای خودکفا به منظور انتقال انسان به خارج از منظومه شمسی کمک کنند.
این فناوری باید چند صد انسان را برای چند نسل در یک ماموریت یک طرفه با هدف شناسایی جهانی جدید برای سکونت، زنده نگه دارد.
دانشمندان در نظر دارند از فناوری‌های زنده مانند پیش سلول‌ها و شیمی هوشمند قابل برنامه ریزی در بافت معماری این کشتی فضایی قابل سکونت استفاده کنند که می‌تواند با توجه به نیازهای ساکنان آن واکنش نشان داده و تکامل یابد.
راشل آرمسترانگ، استاد ارشد معماری و طراحی دانشگاه گرینویچ، رهبری این پروژه را در دست دارد که شامل 13 طراح است.
پژوهش آرمسترانگ بر مهندسی زیستی و ساخت خاک و قطرات آب مصنوعی تمرکز داشته که می‌توانند برای حمل عناصر حیاتی برنامه ریزی شوند.
محققان امیدوارند که کاربرد اصلی این پروژه در جهت آموزش انسان در مورد ساخت شهرهای پایدار بر روی زمین باشد.
