به گزارش ایسنا، عبدالناصر میرچی از جمله مدیرانی است که در دوران سازندگی و پس از جنگ تحمیلی که کشور دغدغه بازسازی و آرام کردن التهابات پس از جنگ را داشت، به صنعت گردشگری و سازمان ایرانگردی و جهانگردی وقت که زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود، وارد شد. همان موقع هم مدیرکل نظارت بود، مسوولیتی که اکنون در دولت روحانی در معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز برعهده دارد.
میرچی گریز کوتاهی به وضعیت صنعت گردشگری در دوران پس از جنگ تحمیلی زد و به تلاش‌های انجام‌شده برای توجیه کردن مسوولانی که آن زمان، گردشگری را صنعت نمی‌دانستند و گردشگر خارجی برای‌شان حکم جاسوس را داشت، اشاره کرد.
به اعتقاد او که مدیریت گردشگری را در دوران پر از التهاب پس از جنگ تجربه کرده، اکنون توجیه کردن مسوولان و مردم نسبت به صنعت گردشگری کار آسان‌تری است.
میرچی گفت: روزهای پس از جنگ، نگاه مسوولان و کارگزاران به گردشگری، ناآشنا و بعضا مخالف بود. خیلی‌ها معتقد بودند، باز کردن درهای کشور روی گردشگران، آفات مختلفی را متوجه کشور می‌کند. بعد از جنگ تحمیلی هم رسیدگی به دیگر گرفتاری‌ها، اولویت داشت و این امور اجازه نمی‌داد کسی مباحث نظری و تئوری گردشگری را مطرح کند، چه برسد به این‌که در آن شرایط، لایحه‌ای به مجلس برده شود.
او سپس به تصویب قانون توسعه‌ی صنعت ایرانگردی و جهانگردی در اوایل دهه‌ی 70 در مجلس شورای اسلامی اشاره و اظهار کرد: آن زمان، آقای مرتضی حاجی، معاون سیاحتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که توانست در آن فضای ناآشنای پس از جنگ نسبت به مقوله‌ی گردشگری، مجلس را متقاعد کند که این قانون را به تصویب برساند. قانونی که همچنان هتل‌ها و تأسیسات گردشگری به آن متوسل می‌شوند.
مدیرکل نظارت و ارزیابی معاونت گردشگری در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که ظاهرا برخی دستگاه‌های مرتبط یا متولی، با اجرای قوانین گردشگری که اواخر دهه‌ی 60 و اوایل دهه‌ی 70 مصوب شد، مشکل دارند و آن را مرجوع خود نمی‌دانند، بیان کرد: یک گره ذهنی بر مملکت حاکم است؛ معمولا آن چیزهایی را که عیان، تجسم، تجسل و حالت فیزیکی دارد، صنعت می‌دانند، مثل کارخانه‌ی خودروسازی، ولی پذیرش صنعت گردشگری با هاله‌ای از ابهام روبه‌رو است، چون صنعت به‌زعم خیلی‌ها همیشه با تولید، دود و خروجی مکانیکی و فیزیکی همراه است و بسیاری از افراد، وقتی برای نخستین‌بار با گردشگری به‌عنوان یک صنعت مواجه می‌شوند، به آن واکنش نشان می‌دهند. همین حالا هم خیلی‌ها چنین اعتقادی دارند، در حالی که این نگرش درست نیست.
وی گفت: ما از گردشگری به‌عنوان صنعت بدون دود یاد می‌کنیم، این تعریف جهانی است. حتا صنعت گردشگری را می‌توان صادرات نامریی دانست که اتفاقا پذیرش این موضوع هم برای خیلی‌ها مشکل است.
میرچی ادامه داد: وقتی گردشگری پیوسته و ناپیوسته با 150 شغل و حرفه ارتباط دارد، طبیعی است که منافع و مزایای حاصل از توسعه‌ی آن به 150 شغل، مستقیم و غیرمستقیم وارد شود و بر تولید ثروت ملی و رشد و توسعه‌ی اقتصادی کشور اثر بگذارد.
او سپس به قطعه‌ای از شعر «سهراب سپهری» که می‌گوید «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید» اشاره کرد و افزود: گاهی لجاجت‌های بی‌جهتی با صنعت گردشگری می‌شود که خیلی دلم می‌خواهد در پاسخ به آن و به یاد سهراب بگویم «آب را باید شست» چون کار از شستن چشم‌ها دیگر گذشته است.
مدیرکل نظارت و ارزیابی معاونت گردشگری در ادامه‌ی این سخنانش، گفت: این غفلت‌ها به‌خاطر استمرار نداشتن نگاه علمی به گردشگری رخ داده و تحولات مدیریتی در طول این سال‌ها اجازه نداده است که نگاه علمی صورت گیرد؛ اما در افق جدید با توجه به نگاه تعاملی که در دولت آقای روحانی به‌وجود آمده و گام‌های جدی برای کاهش تنش‌ها و دوستی با ملل مختلف برداشته شده و مفهوم جدیدی از مراودات بین‌المللی پدید آمده، حتما به ارتقای ارزش‌های علمی، فرهنگی و اقتصادی صنعت گردشگری کمک خواهد شد.
میرچی اشاره‌ای هم به گردشگری در دوره‌ی سیدمحمد خاتمی، رییس جمهور اسبق ایران کرد و افزود: در آن زمان، گردشگری با شکوفایی همراه بود؛ اما ناگهان برای چند سال، گسستی در صنعت گردشگری پدید آمد که بدون نقد هشت سال گذشته باید گفت، گردشگری از مدار خود خارج شده است. در این‌باره اصلا داوری نمی‌کنم که اتفاقات آن دوران درست بود یا خیر؛ ولی قطار گردشگری که روی ریل‌های علمی حرکت می‌کرد به‌نوعی از خط خارج شده است؛ اما با نگاه جدید، این قطار دوباره به ریل برمی‌گردد، ولی باید یک دوره فرهنگ‌سازی درباره‌ی گردشگری میان مردم و مسوولان انجام شود.
او در پاسخ به این پرسش که در چنین شرایطی چگونه می‌توان نهادها و بخش‌هایی را که قدرت بیشتری در طول این سال‌ها نسبت به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری پیدا کرده‌اند، درباره‌ی صنعت گردشگری توجیه کرد؟ گفت: قطعا شرایط امروز برای پذیرش صنعت گردشگری بسیار ساده‌تر و سهل‌تر از زمان جنگ است، چون سطح علمی تحول یافته و شرایط، بهتر از آن وقت است. هرچند به‌لحاظ گسترده شدن مملکت و افزایش جمعیت شاید در بُعد دیگر موضوع بزرگ‌تر شده باشد؛ ولی از نظر کیفیت، کار راحت‌تری در این دوره خواهیم داشت.
وی ادامه داد: ما با مقوله‌ی فرهنگ‌سازی و باورپذیری افراد مواجهیم و باید کار تئوریک بسیار مفصلی را انجام دهیم، البته در شرایط دشوار، با ملاحظات و تنگناهایی مواجه هستیم؛ ولی باز هم این شرایط بهتر از دوران پس از جنگ است، آن زمان واژه‌ی گردشگری اصلا آشنا نبود. خوشبختانه امروز اگر کسی لجاجتی هم با گردشگری داشته باشد دست کم می‌داند گردشگری یعنی چه.
میرچی اضافه کرد: در سال‌های پس از جنگ، گردشگر خارجی حکم جاسوس را داشت؛ ولی حالا نهادهای حاکم که با گردشگری در ارتباط هستند، به‌دنبال رهیافت برای حل موانع سفر به ایران هستند و حرکت روبه جلو است.
