او متخصص همه‌چیز است. از سلول گرفته تا آمپول و شکستن شاخ غول!
شما می‌توانید هرسؤالی دارید از پرفسور آلیاژ بکنید تا ایشان فوری و این‌لاین جواب بدهند. این‌جا درست همان‌جایی است که به آن نیاز دارید. دانشمندان زیادی از دانشگاه آلیاژ فاغ‌التحصیل شده‌اند.
* * *
راستی معرفی نکردم. این هم آنتی‌هیستامین دستیار پرفسور آلیاژ با ضریب هوشی سی و پنج. البته منفی سی و پنج.
«امتحان برای چی اختراع شد که ما این‌همه ازش می‌ترسیم و استرس داریم؟»
هاهاها! دست مامانم درد نکنه. آخه این شد سؤال؟ گروهی از بچه‌های مدرسه‌ای در اکبرآباد این سؤال را در نامه‌ای مطرح کرده‌اند. این شما و این هم پاسخ پروفسور آلیاژ. در ضمن منتظر سؤال‌های کلیدی شما هستیم.
* * *
آنتی هیستامین: مردم سؤال می‌کنند، این تنبل‌ها هم سؤال کرده‌اند. آخر این هم شد سؤال؟ شد مسئله؟ پرفسور وقت ندارند به این چرت و پرت‌ها جواب بدهند. برویم سراغ سؤال بعدی.
پرفسور آلیاژ: برو بچه پارازیت ننداز. خب، چه اشکالی داره؟ به قول شاعر: پرسیدن عیب نیست، نپرسیدن عیبه. اصلاً بشر دوپا با پرسیدن رفته فضا. یعنی اول پرسید این چیه؟ اون چیه؟ بعد رفته‌رفته پیشرفت کرد. مثلاً یه میلیون سال پیش در یه شب تاریک به ماه اشاره کرد و پرسید اون چیه اون بالا؟
الف) پیتزا مخلوط؟
ب) سکه‌ی دویست تومانی؟
ج) خورشید کم مصرف؟
د) عکس رخ یار؟
بعد واسه این‌که به سؤالش جواب بده، اول چرخ رو اختراع کرد، بعد درشکه، بعد دوچرخه، بعد موتور، بعد ماشین، بعد موشک، بعد سفینه و خلاصه در یه چشم به‌هم‌زدن سوار سفینه شد و رفت ماه رو لمس کرد. تازه اون موقع بود که فهمید این‌که از پایین نگاهش می‌کنه، یکی از اجرام آسمانیه که از خورشید نور می‌گیره. به همین سادگی...
آنتی هیستامین: ببخشید پرفسور، جواب سؤال را ندادید. بچه‌ها پرسیدند امتحان برای چیست؟ منظورشان امتحانات مدرسه‌هاست. یعنی همین امتحان خرداد، امتحان آخر سال...
پرفسور آلیاژ: بسه جانم. خودم می‌دونم منظورشون چیه. این‌قدر وسط بحث ما پارازیت ننداز. پارازیت واسه سلامتی زیان‌آوره. پارازیت باعث می‌شه امواج روی سلول‌های مغز تأثیر منفی بذارن و آدما عصبی و کلافه بشن و مثل خروس‌جنگی به هم بپرن.
آنتی‌هیستامین: شما انگار امروز حالتان خوب نیست. از همه‌چیز حرف می‌زنید به غیر از پرسش اصلی بچه‌ها درباره‌ی امتحانات خرداد.
پرفسور آلیاژ: ای بابا. کدوم امتحان؟ کدوم خرداد؟ به‌خاطر مسابقه‌های جام جهانی فوتبال امتحان‌های امسال از اردیبهشت شروع شده. شما می‌دانستید اردیبهشت از دو کلمه‌ی «اردی» و «بهشت» تشکیل شده و اگر بخوایم از ریشه‌ی این کلمه حرف بزنیم باید بگیم در اصل اردو+بهشت درست‌تر است. دلیلش هم این بوده که در زمان‌های ایران باستان قبل از امتحانات خرداد، بچه‌ها رو می‌بردن اردو، به جایی که دست کمی از بهشت نداره.
آنتی‌هیستامین: اردو برای نصف گردو؟
پرفسور آلیاژ: پارازیت ننداز بچه. نخیر. اردو واسه‌ی این‌که مغز بچه‌ها هوا بخوره.
آنتی هیستامین: مغز بچه‌ها هوا بخورد؟!
پرفسور آلیاژ: بله دیگه. اون موقع‌ها مثل حالا نبود که کله‌ها سربسته باشن. اون موقع‌ها کله‌ها یا زیپی بودن یا دگمه‌ای. در اون‌ها رو را باز می‌کردن، مغزها رو بیرون می‌آوردن، سرویس می‌کردن، می‌شستن، می‌ذاشتن زیر سایه‌ی درخت هلو و آلبالو تا حسابی هوا بخورن و واسه امتحان تر و تازه بشن.
آنتی هیستامین: واه! الآن کله‌ی من پر از علامت تعجب شده. چی‌کار کنم؟
پرفسور آلیاژ: برو بچه پررو. این‌قدر پارازیت ننداز.
تصویرگری: مهدی کاظمی
