همین که قرار است ایتالیا با تیمی بازی کند که هنوز در لیگ جهانی بازی نکرده است، برای سخت بودن کافی است. البته ایتالیا امسال آماده‌ترین تیم چند سال اخیر خود را دارد و عملکرد قابل‌قبولش مقابل برزیل گویای این موضوع بود.حالا نمی‌خواهم ایتالیا را تیمی دست‌نیافتنی قلمداد کنم، زیرا یک بخش از پیروزی این تیم مقابل برزیل به عملکرد بازیکنانش برمی‌گشت و بخش دیگر ضعف برزیل بود. بنابراین ما می‌توانیم برای ایتالیا دردسرساز شویم. تیم ملی البته تیم شگفت‌انگیز سال قبل نخواهد بود؛ چون بقیه تیم‌ها امسال نسبت به تیم ما شناخت پیدا کرده‌اند و می‌دانند که چه توانایی‌هایی داریم.
تیم ملی نسبت به سال قبل تفاوت‌هایی داشته است. ما در حال حاضر مهره‌ای مثل زرین را در اختیار نداریم و کادرفنی فنی هم تغییر کرده است.کواچ آمده و نگاه متفاوتی نسبت به ولاسکو دارد. قطعا تیم ملی کواچ در لیگ جهانی با تیم ملی ولاسکو در لیگ جهانی متفاوت خواهد بود. کواچ تازه به ایران آمده و تیم ملی فرصت زیادی برای آمادگی نداشته است. تیم ملی هنوز آمادگی مطلق را ندارد و در بازی‌های تدارکاتی نشان داد که صلابت لازم را ندارد.
در عین حال، تیم ملی همیشه بازی‌های قابل‌قبولی مقابل ایتالیا داشته و در واقع ما جلوی این تیم خوب بودیم. ما تأثیر روانی روی بازیکنان حریف داشتیم و فردا قرار است بازهم با ایتالیا بازی کنیم. البته اگر فکر کنیم که با بردهای خود مقابل این تیم موجب تضعیف روحیه بازیکنان ایتالیا شده‌ایم، اشتباه است؛ چون آنها حرفه‌ای هستند و با یک برد و باخت تغییر رفتاری نمی‌دهند.
ما باید به شکل معقول و منطقی به لیگ جهانی نگاه کنیم. از اینکه فکر کنیم امسال هم می‌توانیم جهش خیره‌کننده‌ای داشته باشیم، بعید است. ما سال قبل این جهش خیره‌کننده را داشته‌ایم و منطقی نیست که امسال هم سرعت پیشرفت تیم ملی زیاد باشد. حالا ما باید آهسته آهسته جلو برویم و جایگاه خودمان را بشناسیم. Aما باید قبول کنیم که ایران با قدرت‌های بزرگ جهان فاصله دارد و با علم به این موضوع نگرش معقولی در تیم ملی داشته باشیم. در غیراینصورت فشار روانی زیادی به ملی‌پوشان وارد می‌شود و این درست نیست. البته در کنار نگرش معقول، قلب من می‌گوید که ملی‌پوشان امسال هم می‌توانند در لیگ جهانی به موفقیت دست یابند.
