فارس نوشت: روزنامه واشنگتن پست در گزارشی درباره مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 نوشت: مذاکرات بین‌المللی معمولا در دو سطح اهمیت دارد؛ جائیکه رهبران سیاسی به دقت محاسبات سیاسی داخلی را درنظر می‌گیرند و همزمان با شرکای خارجی تعامل و داد و ستد می‌کنند. مذاکرات گروه 1+5 با ایران درباره برنامه هسته ای این کشور نیز مستثنی نیست.
این روزنامه آمریکایی افزود: محدودیتهای داخلی آمریکا قابل درک است آیا ایران نیز همینطور است؟
واشنگتن پست در ادامه نوشت: در یک همگرایی داخلی، تقریبا همه طیفهای سیاسی ایران از مذاکرات حمایت می‌کنند. با این حال حسن روحانی رئیس جمهوری ایران همچنان با محدودیتهایی مواجه است که اگر طرف آمریکایی آن را درک نکند می‌تواند برای توافق جامع هسته‌ای مهلک باشد. در حالیکه آمریکا نمی‌خواهد یک توافق بد امضا کند اما باید از فرصت ظریف و نادر اجماع داخلی در ایران برای امضای یک توافقنامه هسته ای که نگرانی‌های بین المللی پیرامون مسائل هسته ای ایران را رفع می‌کند استفاده کند.
واشنگتن پست در ادامه نوشت: تجزیه و تحلیل سیستم پیچیده سیاسی ایران کمی دشوار است و سیستم سیاسی ایران همانند غرب بر لیبرال دموکراسی متمرکز نیست، در عوض جریانهای سیاسی ایران بر اساس تغییرات اتحادها بین شخصیتهای سیاسی با نفوذ مراکز قدرت دولتی و نهادهای کلیدی استوار است.
واشنگتن پست با اشاره به طیفهای سیاسی داخلی، سیستم سیاسی ایران را به 4 طیف دسته بندی می‌کند که شامل؛ «اصلاح طلبان و میانه روها هستند که جمعا در اردوگاه میانه روها جا می‌گیرند و اصول گرایان سنتی و نئو اصول گرایان که در اردوگاه محافظه کاران قرار می‌گیرند»، است. درحالیکه فهم این دسته بندیها کمی دشوار است اما به ما کمک می‌کند که ارزیابی بهتری از سطوح مختلف نخبگان سیاسی ایران و حمایت آنها از مذاکرات هسته ای داشته باشیم.
