به گزارش مهر، هانی صالحی کارگردان این اثر نمایشی در این باره گفت: این کار در واقع یک کنسرت - تئاتر است که با اقتباس از نمایشنامه «آژیدهاک» بهرام بیضایی به صحنه می‌رود.
این نمایش تلفیقی از سایه‌بازی، رقص فولک ایرانی و موسیقی تانگو آمریکای لاتین است که با نگاهی مدرن و با تکیه بر موسیقی ایرانی و خارجی اجرا می‌شود.
وی افزود: برای آماده‌سازی این پروژه نزدیک به 2 سال روی آن کار کردم. در حقیقت این کار بیش از اینکه به تمرین احتیاج داشته باشد به تحقیق و پژوهش نیازمند است.
متاسفانه برای اجرای این نمایش مدت زمان محدودی در اختیارمان گذاشته شده بود اما حسن اجرا در مکانی مثل برج میلاد این است که مدیرانش علاقمند به تئاتر هستند و می‌خواهند به این حوزه هم ورود کنند.
این کار اتفاق خوشایندی است که باید آن را غنیمت بدانیم. با وجودی که سالن‌های برج میلاد شرایط مناسبی برای اجرای تئاتر ندارند اما زمانی که برخورد مناسب مدیران آنجا را دیدم، راغب شدم که این نمایش را در سالن رودکی به صحنه ببرم.
این کارگردان درباره شیوه اجرایی این اثر نمایشی توضیح داد: این نمایش ریشه در افسانه ها و آیین دارد و طبیعتا ذات آثاری که تخیل افراد را درگیر می‌کنند، نمی‌توانند به شیوه صرفا رئالیستی روی صحنه بروند.
موسیقی در این نمایش بسیار پررنگ است و 50 درصد بار نمایش را بر دوش می‌کشد در واقع این اثر نمایشی کاری مشترک از گروه تئاتر باران و گروه موسیقی راش به حساب می‌آید.
صالحی درباره استفاده از موسیقی آمریکای لاتین در این اثر نمایشی توضیح داد: من ابتدا فکر می‌کردم برای اجرای این نمایش باید از سازهای ایرانی مثل تار، دف و کمانچه استفاده کنم اما محمد لامعی و فرزان فلک دهی دوستانم در گروه موسیقی راش قطعه‌ای موسیقی آرژانتینی برایم پخش کردند که بسیار شگفت انگیز بود و در کمال ناباوری متوجه شدم که این نوع موسیقی کاملا منطبق بر نمایش ماست.
موسیقی فولکلور آمریکای لاتین بسیار به موسیقی فولکلور ما نزدیک است.
کارگردان تئاتر «آخرین حکایت فرهاد» متذکر شد: بعد از شنیدن این قطعه آرژانتینی بود که هفت هشت قطعه دیگر نیز شنیدم و همه آنها را با حفظ اصالت و بدون جرح و تعدیل در نمایش به کار بردم.
طراح حرکات موزون نمایش نیز بر اساس این آهنگ ها طراحی هایش را انجام داد. بنابراین ما در این کنسرت موسیقی رقص ترکمنی و خراسانی را با ترکیب موسیقی آمریکای لاتین روی صحنه اجرا می‌کنیم.
وی درباره پژوهش هایی که برای اجرای این اثر انجام داده است، گفت: این کار در حقیقت یک پروژه تحقیقاتی بود که من همراه با دوستانی که در اتریش دارم انجام دادیم.
قرار بود یک پروژه تحقیقاتی درباره چگونگی اجرای متون مدرن به سرانجام برسد، متونی که ریشه در افسانه ها دارند و در عین حال مدرن هم نوشته شده اند.
من ترجیح دادم به جای تحقیق روی نویسندگان خارجی‌زبان روی متون بهرام بیضایی که علاقه زیادی به کارهایش دارم، کار کنم.
چون خاصیت نوشته های آقای بیضایی این است که ادبیاتی بسیار فاخر و جذاب دارد در عین اینکه داستان و روایت نیز در آنها به درستی منتقل می‌شوند.
کارگردان نمایش «زندگی به روایت گریه و خنده» ادامه داد: در نهایت به دوستان خارجی ام اطلاع دادم که تمایل دارم یک نویسنده ایرانی را انتخاب کنم و کار روی آثار بهرام بیضایی را آغاز کردم.
این کنسرت - نمایش سال گذشته به صورت آزمایشی و محدود در فرهنگسرای ابن سینا نیز دو اجرا داشت که خوشبختانه بازخوردهای مناسب آن اجرا برای اجرای عمومی نمایش در برج میلاد به ما ایده و انگیزه داد.
اما این اجرا مطمئنا قدم آخر نیست و ضعف ها و کاستی های زیادی دارد که تلاش می‌کنیم در اجراهای آینده آنها را برطرف کنیم.
بازیگران و اعضای گروه فرم این نمایش عبارتند از: شهروز شبستری، سینا رضا قلی، الهه عزتی، عسل مقدم، مهدی باقری، محسن لطیفی، سپیده سوهانی، امین صفر دوست، رها حیدری، یونس حمزه لویی، علیرضا گل دهی، سونا غضنفری، عرفان رمضانی و مهرداد آبجار و از خوانشگران می‌توان به کیوان محمود نژاد، هومن خیاط، وحید آذری و هانی صالحی اشاره کرد.
نمایش «سایه های اژدهاک» از 15 تیر تا 13 مرداد ماه به کارگردانی هانی صالحی به رهبری محمد لامعی و مشاورانی چون آندریاس مونن، مارک اشنایدر و سروش کریمی نژاد و کارگردانی حرکات موزون مهرداد آبجار در سالن رودکی مرکز همایش های برج میلاد روی صحنه می‌رود.
نظر شما